Tο ντέρμπι της αντίστασης

Η υποδούλωση της χώρας από τους ναζί είχε και δραματικές συνέπειες στο ελληνικό ποδόσφαιρο . Οι κατά τόπους ποδοσφαιρικές ενώσεις διαλύθηκαν, τα σωματεία ανέστειλαν τη λειτουργία τους

και τα γήπεδα επιτάχθηκαν από τις δυνάμεις κατοχής. Από τις αρχές του 1942 οι αθλητές του στίβου οργανώθηκαν στην Ένωση Ελλήνων Αθλητών με σκοπό να διατηρήσουν μέσα στις συνθήκες τις εποχής μια υποτυπώδη έστω αθλητική δραστηριότητα και παράλληλα να ενισχύσουν τους συναθλητές τους που βρίσκονταν σε δύσκολη θέση λόγω ασθενειών και της  κατοχικής πείνας. Σύντομα στην Ένωση προσχώρησαν και αθλητές άλλων αθλημάτων, μαζικά μάλιστα οι ποδοσφαιριστές.

Την άνοιξη του 1942, η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός έρχονται αντιμέτωποι σε φιλική αναμέτρηση στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, παρουσία 15.000 θεατών. Οι παίκτες των δύο ομάδων έχουν κανονίσει τα έσοδα του αγώνα να διατεθούν στο νοσοκομείο Σωτηρία, προς υποστήριξη των αρρώστων από φυματίωση συναδέλφων τους αθλητών. Οι Γερμανοί όμως έχουν άλλα σχέδια. Θέλουν τα έσοδα για τους εαυτούς τους και επιβάλουν ως διαιτητή της αναμέτρησης έναν Αυστριακό αξιωματικό. Ας διαβάσουμε λοιπόν πως αφηγείται ο αρχηγός της ΑΕΚ Κλεάνθης Μαρόπουλος τα γεγονότα που συνέβησαν:

«Λίγο πριν τον αγώνα, όπως είχαμε συμφωνήσει, φτιάξαμε μια επιτροπή από ποδοσφαιριστές και πήγαμε στο γραφείο του Απόστολου Νικολαΐδη, του πρόεδρου του ΠΑΟ. Στην επιτροπή ήταν ο Κρητικός από τον Παναθηναϊκό, ο Τζανετής κι εγώ. Ζητήσαμε από τον Νικολαΐδη να μας δώσει ένα μέρος από τις εισπράξεις, για να ενισχύσουμε τους φυματικούς. Μας απάντησε ότι δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει κάτι τέτοιο και μάλιστα μας ανακοίνωσε ότι διαιτητής στον αγώνα θα έπαιζε ένας Αυστριακός, αξιωματικός των δυνάμεων Κατοχής. Μετά από την απάντηση εκείνη, εμείς αποφασίσαμε να μην παίξουμε. Αν το κάναμε, θα ήταν σαν να συμφωνούσαμε με τους κατακτητές. Βγήκαμε στον αγωνιστικό χώρο και οι δύο ομάδες μαζί, χαιρετίσαμε τους φιλάθλους, κι αντί ν' αρχίσουμε τον αγώνα, ανεβήκαμε στις εξέδρες κι αρχίσαμε να εξηγούμε στον κόσμο τι ακριβώς είχε γίνει. Ο κόσμος δέχτηκε τις εξηγήσεις μας. Αυτό που επακολούθησε δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε. Αγανακτισμένοι οι φίλαθλοι όρμησαν στον αγωνιστικό χώρο και κυριολεκτικά δεν άφησαν τίποτε όρθιο. Οι ξύλινες εξέδρες ξηλώθηκαν, τα δοκάρια ξεριζώθηκαν, συνθήματα υπέρ των ποδοσφαιριστών και κατά του Απόστολου Νικολαΐδη αλλά και της διοίκησης του ΠΑΟ ακούγονταν. Τα επεισόδια πήραν έκταση και γρήγορα σχηματίστηκε αντιφασιστική διαδήλωση, που έφτασε μέχρι την Ομόνοια. . Οι φίλαθλοι-διαδηλωτές διαλύθηκαν μόνο με την εμφάνιση των γερμανικών δυνάμεων Κατοχής...».

Έτσι, από έναν φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα που ποτέ δεν έγινε, γεννήθηκε μια αντικατοχική διαδήλωση στην Ελλάδα.