Κάθε πέρσι και καλύτερα

Πολλοί θεωρούν πως το τέλος του καλοκαιριού είναι η απαρχή μια νέας περιόδου, είτε εθελοτυφλώντας, είτε παραβλέποντας, είτε ακόμα συνεπαρμένοι από την ποίηση του φθινοπώρου  δίχως να αναλογίζονται τα προβλήματα της νέας χρονιάς αποσιωπούν και συνεχίζουν. Η  χρονιά αυτή ως συνέχεια των προηγούμενων καυτών χειμώνων  έρχεται να  συμπληρώσει τον κατακερματισμό της αξιοπρέπειας   των εργαζομένων, των φοιτητών , των αγροτών και συνολικά όλων των λαϊκών στρωμάτων.  Ερχόμενοι αντιμέτωποι με νέα μέτρα, νέες μυώσεις σε μισθούς και συντάξεις, νέες αυξήσεις  σε φόρους αλλά και με την κρίση του δυτικού πολιτισμού, η λαϊκή τάξη  κοντεύει να αγγίξει το τέλμα (αν δεν το έχει περάσει ήδη), ένα τέλμα που διαχωρίζει την ελευθερία από την σκλαβιά, από την  αντίσταση στην υποδούλωση. Η πρωτοφανής κατάσταση που βιώνουμε απέχει ελάχιστα από την λεπτή κόκκινη γραμμή που ο  κάθε άνθρωπος θέτει, την γραμμή εκείνη που βάζουμε ως όριο στον ίδιο μας τον εαυτό (τα όρια που συνήθως θέτει ένα άτομο δεν έχουν να κάνουν   μόνο με τους στόχους και τις προσδοκίες αλλά και την ανοχή/αντοχή  απέναντι στα όσα συμβαίνουν γύρω του και στα όσα βιώνει) το σημαντικότερο στην προκειμένη κατάσταση είναι πως όταν ένα άτομο  ξεπερνά τα όρια που έχει θέσει είναι ικανό να κάνει τα πάντα, όταν δεν έχεις κάτι να χάσεις δεν έχεις και τίποτα να φοβηθείς, κάπως έτσι φτάνουμε σε αυτό που διατύπωσε ο Μάρξ ως << το μόνο που έχουν να χάσουν οι προλετάριοι είναι τις αλυσίδες τους>>. 

Φέρνοντας στο μυαλό μου την περσινή χρονική περίοδο αντικρίζουμε την αντίσταση που προέβαλαν φοιτητές και εργαζόμενοι, 300 καταλήψεις σχολών σε όλη την χώρα, φοιτητές και εργαζόμενοι στους δρόμους, συζητήσεις, καταλήψεις δημόσιων κτηρίων και πάνω απ’ όλα ένα ελπιδοφόρο κίνημα που εξελίχθητε, αναδιαμορφώθηκε και απέκτησε σάρκα και οστά μέσα από τους αγώνες ενάντια στο μνημόνιο. Ως αποτέλεσμα είχαμε την παύση λειτουργίας του νέου νόμου για την παιδεία και την δημιουργία πρωταρχικών βάσεων ενός παλλαϊκού κινήματος που θα αναβιώσει  τις δύσκολες μέρες που έρχονται.

Η φετινή χρονιά δεν φαίνεται να έχει μεγάλες διαφορές από την περσινή, μέσα Αυγούστου ξεκίνησε πάλι η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του νόμου για τα πανεπιστήμια, μνημόνια ,περικοπές και φορολογικές επιβαρύνσεις  κρέμονται  σαν σπάθα πάνω απ’ το κεφάλι του κάθε νοικοκυριού , φοιτητές και εργαζόμενοι βρίσκονται σε αναβρασμό ενόψει της ΔΕΘ και νέοι νόμοι έρχονται να εκφοβίσουν τα λαϊκά στρώματα.

Στο συνονθύλευμα προβλημάτων που έρχονται να χτυπήσουν την  καθημερινότητα της κοινωνίας συμπεριλαμβάνεται και η ακραία άνοδος της δολοφονικής ακροδεξιάς, μετά την είσοδο της κατάπτυστης φασιστικής οργάνωσης <<Χρυσή Αυγή>>  οι θρασύδειλες επιθέσεις των φονιάδων με τις μαύρες μπλούζες έχουν γίνει καθημερινές. Τρομοκρατούν, εκβιάζουν και δολοφονούν χωρίς κανένα ενδοιασμό, οι επιθέσεις σε μετανάστες και η προσπάθεια τρομοκράτησης της αριστεράς είναι γεγονότα που εντείνονται και προβληματίζουν, ειδικά όταν εμφανίζονται μηνύματα σε διάφορες περιοχές της Αθήνας αναφερόμενα στους ομοφυλόφιλους και αριστερούς <<μετά τους μετανάστες είναι η σειρά σας>>.  Δεν χρειάζεται να  γίνω κουραστικός επαναλαμβάνοντας πως η αύξηση των δυνάμεων της ακροδεξιάς έχει να κάνει με την οικονομική λιτότητα και πως η προώθηση του μεταναστευτικού ως κύριου προβλήματος και των μεταναστών ως υπεύθυνων της καταστάσεως μια χώρας έχει να κάνει με την προσπάθεια προσανατολισμού της προσοχής από τα προβλήματα και του κύριους υπαιτίους της καταστάσεως.   

Πέρα από τη  φίμωση και καθοδήγηση της λαϊκής τάξης, δεν πρέπει να παραβλέπουμε την προσπάθεια απόκρυψης και συγκάλυψης συγκεκριμένων συγκεκρηιμένων νόμων  και φορολογικών μέτρων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η απόφαση της <<δημοκρατικής>> κυβέρνησης  να φορολογήσει 1,000,000   ελεύθερους επαγγελματίες με βάση τον αριθμό των πτυχίων τους (πτυχίο ή πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά). Από το νομοσχέδιο που κατατέθηκε προκύπτει πρώτον ότι, σε περίπτωση ψήφισης του, θα πρέπει να δηλώνουμε στο Ε1- ή κάποιο νέο έντυπο Ε- τον αριθμό των πτυχίων καθώς και το εκπαιδευτικό ίδρυμα και δεύτερον ότι η ανακριβής δήλωση των σπουδών του κάθε φορολογούμενου θα συνιστά πλέον σοβαρό φορολογικό παράπτωμα.

Επομένως, κάποιος ουσιαστικά ανενεργός ή ημιαπασχολούμενος έλληνας πολίτης, ο οποίος θα είναι ελεύθερος επαγγελματίας με την ατυχή έμπνευση να σπουδάσει εν καιρώ «εργασίας», αν κατά τη διάρκεια της κρίσης λάβει κάποιο άλλο πτυχίο, αυτό θα θεωρηθεί δια βίου τεκμήριο για την υψηλότερη φορολόγησή του.

Έτσι λοιπόν ο νέος «φόρος πτυχίου», έρχεται να αποτελέσει τη δεύτερη παγκόσμια πρωτοτυπία του Υπουργείου Οικονομικών μετά τον φόρο επιτηδεύματος ύψους 500 ευρώ, σύμφωνα με τον οποίο πρέπει κάθε ελεύθερος επαγγελματίας να καταβάλλει ‘βρέξει- χιονίσει’ 500 ευρώ ετησίως, ακόμη κι αν ασκεί το επάγγελμα του κουλουρτζή.

Τι άλλη έκπληξη μας ετοιμάζουν ;; Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον;; Το θέμα είναι κατά πόσο έτοιμοι είμαστε να αντιμετωπίσουμε ότι μας παρουσιαστεί   και πώς θα αντιδράσουμε.

Η γενιά την οποία κατηγορούσαν ως αδιάφορη έχασε τα πάντα από λάθη άλλων και τώρα πρέπει να αγωνιστεί για τα κεκτημένα των προηγούμενων γενεών.

Είμαστε η γενιά που δεν της ανήκει τίποτα. Αλλά διεκδικεί για όλους μας τα πάντα.

Dr.  Όου