ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ, ΣΤΗΝ ΦΑΡΣΑ...

Γράφει ο μη έχων...

 

Λίγες μέρες πριν την ψήφιση του νέου πακέτου μέτρων,

εν μέσω σκληρής αντιπαράθεσης και αναδιάταξης των πολιτικών κομμάτων.

Ο Α. Σαμαράς μπορεί να δήλωσε πως : «η διαπραγμάτευση τελείωσε» αλλά όλοι μας γνωρίζουμε πως αυτή δεν υπήρξε ποτέ! Έτσι λοιπόν, η τόσο ασφυκτική πίεση και ο έλεγχος από την Τρόικα, έχει φτάσει στο σημείο όπου ουσιαστικά είναι η ίδια, Κυβέρνηση του τόπου. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν βλέπουμε καμία αλλαγή – το πείραμα συνεχίζεται! Σύσσωμη η Ευρωπαϊκή Ελίτ συνεχίζει και επιδεινώνει την επίθεση στα λαϊκά και εργατικά δικαιώματα και εισοδήματα. Και ενώ το βασικό πολιτικό στήριγμα της αστικής τάξης, θεωρείται η παραμονή της χώρας στο ευρώ, η εξυπηρέτηση του χρέους και η συνεχής διαπραγμάτευση και η από κοινού δράση Ελλάδας – Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακούμε συνεχώς φωνές – μεταξύ αυτών και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης  Τσίπρας - οι οποίες μιλούν για μια λύση του

Ελληνικού προβλήματος με την μορφή ενός νέου σχεδίου Μάρσαλ και μάλιστα σε

συνεργασία με την κεντρική  διοίκηση της ΕΕ.

Και επειδή η ιστορία ήδη επαναλαμβάνεται, με την μορφή της φάρσας ας δούμε τι έδωσε το σχέδιο Μάρσαλ στην Ελλάδα μεταπολεμικά και κατά πόσο αυτό πρέπει να το επικαλείται οποιαδήποτε προοδευτική δύναμη και δη ριζοσπαστική.

Βρισκόμαστε στα 1947. Η Γερμανική κατοχή έχει τελειώσει ενώ μαίνεται ο εμφύλιος πόλεμος. Η Ελληνική οικονομία ζει την χειρότερη κατάσταση που έχει βιώσει ποτέ, με διαλυμένο όλο της τον παραγωγικό ιστό, χωρίς βασικά τρόφιμα και ενδύματα για ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού και γενικότερα σε ένα αδιέξοδο για το πώς θα συνέλθει από την ολέθρια καταστροφή του Ναζιστικού πολέμου.

Φυσικά βρισκόμαστε ήδη υπό την Βρετανική, στρατιωτική και οικονομική «μπότα», η οποία όμως συντετριμμένη, κυρίως από τις οικονομικές και εδαφικές απώλειες του πολέμου δηλώνει την αποχώρηση της από τα Ελληνικά εδάφη. Φυσικά ο μεγάλος αμερικανικός γύπας που περιμένει από καιρό ευκαιρία, βρίσκει την κατάλληλη στιγμή και «ορμά» στην διαλυμένη Ελλάδα…

Έτσι στις 18 Οκτωβρίου του 1947 έρχεται στην Ελλάδα ο Αμερικανός Δικηγόρος Πολ Πόρτερ ως επικεφαλής της Αποστολής Οικονομικής Έρευνας, η οποία ήρθε να μελετήσει τις ελληνικές οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες και τον τρόπο της αμερικανικής οικονομικής και στρατιωτικής επέμβασης.

Η Δουλεία του Πόρτερ ήταν να διατυπώσει μια συνολική έκθεση με τα τελικά πορίσματα του προς το Αμερικανικό κογκρέσο, αφού πρώτα « ξεσκονίσει» μέχρι και τους απόρρητους φακέλους των Υπουργείων.

Το πρώτο που ζήτησε, ήταν ο σχηματισμός Κυ-

βερνήσεων «εθνικής ενότητας» και όσο το δυνατό από περισσότερα κόμματα – βεβαίως αντικομουνιστικά, έτσι ώστε να φανεί πως η πλειοψηφία του λαού και των πολιτικών κομμάτων είναι η μόνη εθνική και πατριωτική λύση η οποία θα εγγυηθεί την σταθερότητα και την ανάκαμψη της χώρας, σε τοπικό αλλά και διεθνές επίπεδο. Έτσι, στις 24 Ιανουαρίου ορκίστηκε, με πρωθυπουργό τον τραπεζίτη Δ. Μάξιμο, κυ­βέρνηση συνασπισμού επτά πολιτικών αρχηγών (Τσαλδάρη, Βενιζέλου, Κανελ­λόπουλου, Παπανδρέου, Ζέρβα, Αλεξανδρή, Γονατά). Τότε είναι και που για πρώτη φορά αναλαμβάνει υπουργείο (Εργασίας) ο τότε βουλευ­τής Σερρών του Λαϊκού Κόμματος Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Χαρακτηριστικό είναι πως ο λαός  αποκαλούσε την Κυβέρνηση « Επτακέφαλη», όπως την Λερναία Ύδρα!

Τελικά ο Πόρτερ έκρινε θετική την Αμερικανική επέμβαση στην τελική του έκθεση που όπως σημειώνει, το χαρακτηριστικό της τότε κοινωνίας, είναι οι τρομερές ταξικές διαφορές πάνω στο πληθυσμό, μεταξύ εργατών και βιομηχάνων-εφοπλιστών κάτι που κατά την γνώμη του αποτελεί και βασικό λόγο του εμφυλίου πολέμου :

Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν

τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα.

Karl Marx ( 1818-1883 , Γερμανός φιλόσοφος)

«Υπάρχει μεγάλη ανομοιομορφία εις τό βιοτικόν έπίπεδον και τά εισοδήματα ανά την Ελλάδα. Οι κερδίζοντες, δηλαδή οί βιομήχανοι, οί έμποροι, οι κερδο­σκόποι και οί μαυραγορίται, διάγουν έν πλσύτω και χλιδή, τό πρόβλημα δέ αυτό ουδεμία κυβέρνησις το αντιμετώπισεν αποτελεσματικώς. Έν τώ μεταξύ α'ι λαϊκα'ι μάζαι περνούν μιαν αθλίαν ζωή. Οι κερδίζοντες είναι σχετικώς ολίγοι τόν αριθμόν και ό συνολικός πλούτος των, περιερχόμενος εις τό σύνολον του πληθυσμού θα έπέφερεν ελάχιστην βελτίωσιν των γενικών συνθηκών διαβιώ­σεως. 'Αλλ' ο πολυτελής τρόπος ζωής των έν μέσω της πτώχειας, συντείνει εις τό να έξοργίζη τας μάζας και να ύπογραμμίζη την δυστυχίαν των πτωχών.

Υπάρχει εις τήν χώραν σημαντικόν ποσοστόν συγκεκαλυμμένης ανεργίας, δεδομένου ότι τά 20% του πληθυσμού χρησιμοποιούνται υπό τοϋ κράτους ή εξαρτώνται έξ αυτού. Τά χαμηλότατα επίπεδα ζωής των δημοσίων υπαλλήλων, των συνταξιούχων και των άλλων μισθοβιώτων αποτελούν ενα σημαντικό παράγοντα, ο οποίος συμβάλλει εις την πολιτικήν και κοινωνικήν εντασιν που χαρακτηρίζει σήμερον την Ελλάδα.

... Σημαντικά ποσά ξένου συναλλάγματος έσπαταλήθησαν κατά τό παρελθόν έτος [ Ι 946] εις εϊσαγωγάς ειδών πολυτελείας, εις πώλησιν χρυσών λιρών από το κράτος και εις πράξεις επι του νομίσματος εις την μαύρην άγοράν.»

Φυσικά η Αμερικανική επέμβαση θα γινόταν υπό όρους τους οποίους ο ίδιος θεωρεί κομβικούς και αδιαπραγμάτευτους:

"Ένας τρόπος αντιμετωπίσεως των προβλημάτων θα ήτο να υπάρξουν, εκτός από μίαν συμβουλευτικήν αποστολήν αντιπροσωπεύουσαν τας Ηνωμένας Πολιτείας, αρκετοί Αμερικανοί και άλλοι ξένοι τεχνικοί, χρησιμοποιούμενοι ως άτομα από την ελληνικήν κυβέρνησιν εις επικαίρους κρατικάς θέσεις (...καίριας εκτελεστικάς θέσεις).

Πρέπει να εγκατασταθή Διεύθυνση Εξωτερικού Εμπορίου υπό την αρχηγίαν ξένου τεχνικού...

Ή Αμερικανική Αποστολή πρέπει να δύναται να εξασφαλίζη δια διαφόρων τρόπων ότι γίνεται η καλύτερα δυνατή χρήση της αμερικανικής βοηθείας. Θά πρέπει να έχη την εξουσίαν ως τελευταίον μέτρον να διακόπτη ή να περιορίζη την οικονομικήν βοήθειαν όχι μόνο γενικώς, αλλά και εις την περίπτωσιν οιουδήποτε σχεδίου ή ενεργείας, οσάκις καθίσταται προφανές ότι οι όροι της βοηθείας δεν έτηρήθησαν.

Ή Αμερικανική Αποστολή θα πρέπει να συμμετέχη εις την ανάπτυξιν της πολιτικής εσόδων και εξόδων (της ελληνικής κυβερνήσεως). Θα απαιτηθή η εκ μέρους της έγκρισις του προϋπολογισμού πριν ούτος τεθή εν ισχύι.

Μετά την έγκριση της Αμερικανικής επέμβασης από τον Πόρτερ, ακολουθεί η ιστορική ομιλία του Προέδρου Τρούμαν στο Αμερικανικό Κογκρέσο, γνωστή ως «το δόγμα του Τρούμαν» με την οποία έπεισε τους Γερουσιαστές να αποστείλουν χρηματική και στρατιωτική επέμβαση στην Ελλάδα, κυρίως για να αποκόψουν το Κομουνιστικό κίνημα το οποίο αν κέρδιζε στην Ελλάδα, θα επεκτεινόταν σίγουρα στην Τουρκία και από ‘κει σε όλη τη Μέση Ανατολή, μετατρέποντας έτσι τους εμπορικούς δρόμους και θάλασσες αλλά και τα αραβικά πετρέλαια, σε άπιαστο όνειρο για τους Αμερικάνους και δεύτερον για να στηρίξουν τις δικιές τους επενδύσεις στην Ελλάδα, όπου στην συνέχεια θα γινόταν και «αγοραστής» των αμερικανικών προϊόντων!

Έτσι όπως έγινε τελικά…

Στην συνέχεια ο Πόρτερ αντικαταστάθηκε από αρκετούς τεχνοκράτες όπως ο Γκρισγουολντ και ο Γκρέυντυ, οι οποίοι επιτελούσαν καθήκοντα υπερπρωθυ-πουργού, βάζοντας επιτρόπους σε κάθε υπουργείο, οι οποίοι ενέκριναν ή απέρρι-

πταν όλες τις υποθέσεις και αποφάσεις των υπουργών. Σημαντική είναι και η παραδοχή, πολλών από αυτών πως δεν υπήρχε ποτέ καμία διαπραγμάτευση με την Κυβέρνηση, αντιθέτως οι διάφοροι Πρωθυπουργοί (τους οποίους άλλαζαν όποτε ήθελαν) υπάκουαν τυφλά στις εντολές του Αμερικανικού επιτελείου.

Οι Αμερικανοί επέβαλαν μεταξύ άλλων τον ισοσκελισμό των προϋπολογισμών, τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις για την στήριξη της ανταγωνιστικότητας, την ενοποίηση όλων των ασφαλιστικών ταμείων σε ένα και την πάταξη της φοροδιαφυγής.

Μάλιστα όπως έγραφαν και οι τότε μετριοπαθής εφημερίδες: «Αυτοί έβαζαν τα λεφτά - αυτοί έλεγχαν τα ταμεία…».

Το δόγμα του Τρούμαν δεν επέφερε μεγάλες αλλαγές στην ελληνική οικονομία καθώς αυτή διεπόταν συνέχεια από πολιτικά σκάνδαλα και ατασθαλίες κρατικού χρήματος από Βιομήχανους και εφοπλιστές. Έτσι μετά το τέλος του εμφυλίου η Ελλάδα προσχώρησε στο σχέδιο Μάρσαλ, ένα παρόμοιο αμερικανικό σχέδιο βοήθειας αλλά πολύ μεγαλύτερο, με βάση την οικονομική ενίσχυση.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι φυσικά οι αρκετές βασικές βελτιώσεις στο βιοτικό επίπεδο, όπως ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, δρόμοι, συγκοινωνίες, κλπ όχι φυσικά για όλους!

Αλλά πέρα από αυτά, αν αναλογιστεί κανείς τα ποσά που άντλησε εκείνη την περίοδο η Ελληνική οικονομία ( Περίπου 7 ΑΕΠ της κατοχικής Ελλάδας), θα περίμενε συνταρακτικές αλλαγές στη συγκρότηση και την ανάπτυξη του κράτους.

Όμως τελικά η Χρηματοδότηση σταμάτησε αφού οι διεθνής φωνές για το «τι θα γίνει πια με την Ελλάδα;» πλήθαιναν συνεχώς καθώς δεν υπήρχε καμία ουσιαστική ανάπτυξη της χώρας.

Το μόνο που μας έμεινε είναι : Η παραχώρηση της λαϊκής Κυριαρχίας και τα Αμερικάνικα προϊόντα…

Αν προσέξατε της ομοιότητες της τότε Αμερικανικής επέμβασης στην Ελλάδα που την μετέτρεψαν ουσιαστικά σε «πελάτη» του αμερικανικού εμπορίου, με την σημερινή μνημονιακή κατάσταση, δεν είναι ψέμα ούτε φάρσα!

Και για όσους λένε πως θέλουν ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ για να λύσουμε το δημοσιονομικό μας πρόβλημα να ξέρουν πως αυτό ισχύει ήδη και επιβάλλεται από την Γερμανία, μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των μνημονίων, των δόσεων, των τασκ φορς και των επιτρόπων!

Και αυτό δεν είναι φάρσα, είναι τραγωδία.