Ραμποειδές

Φήμες θέλουν την σύλληψη, τον αφοπλισμό και τον ξυλοδαρμό των παιδιών στο Βελβεντό Κοζάνης, να τα έπραξε ο μοναδικός αληθινός υπέρ ήρωας της πραγματικής ζωής, Τσακ Νόρις.  Δεν εξηγείται διαφορετικά πως κατάφεραν αυτοί οι τόσο μοναδικά γυμνασμένοι, ηδονικά ρωμαλέοι και φανατικά αρρενωποί, ένστολοι κρατικοί τρομοκράτες, να τα κάνουν όλα αυτά χωρίς λίγη βοήθεια.  Τι βοήθεια δηλαδή, ο πιο εφευρετικός σκηνοθέτης του Χόλυγουντ, σε συνδυασμό με την πιο δυνατή ομάδα σεναριογράφων, δε θα μπορούσε να κάνει τόσο πιστευτή παρόμοια σκηνικά. 

Γράφει ο Μαχητικός

Τύφλα να έχει ο μοναδικός Ράμπο που τα έβαζε με στρατιές ολάκερες ολομόναχος και τους έβγαζε όλους από τη μέση με το καλογυμνασμένο του κορμί, το αρρενωπό του στυλ και τα φουσκωμένα του μπράτσα. Λογικά πρέπει να καμαρώνει τρελά ο πρωταγωνιστής του «Μάπετ Σόου» που παριστάνει τον υπεύθυνο της κρατικής υπηρεσίας τρομοκρατίας. Η καλογυαλισμένη του κασίδα ακτινοβολεί από ηδονή, μιας και δε μπορεί μήτε σε κρεβάτι, μήτε σε τουαλέτα να τη βρει, από τις κακοποιημένες φάτσες αμούστακων παιδιών.

Δε προσπαθώ να τους μειώσω, ούτε να τους δώσω ελαφρυντικά και άλλοθι, αναφέροντας ότι είναι παιδιά. Αντιθέτως, προσπαθώ να προβάλλω το φωτεινό παράδειγμα ενός ηλικιακά άγουρου ανθρώπου, να είναι σε τέτοιο βαθμό συνειδητοποιημένος και να παραμένει προσηλωμένος στην ιδεολογία και τα ιδανικά τα οποία πρεσβεύει, ακόμα και στην ύστατη στιγμή αυτή του βασανισμού και διασυρμού του. Ξέρω ότι πολλοί συνάνθρωποι μου στο δρόμο φτιάχνονται με τέτοια νέα, με το κρατικό ξύλο και την απονομή δικαιοσύνης στους ληστές της «καλής» μας της τραπεζούλας. Δεν είναι η πρώτη φορά που η κοινωνία αυτή δείχνει το βαθμό της σαπίλας της, την αρρώστια που από αρχαιοτάτων χρόνων, έχει πραγματικά ριζώσει στο γενετικό υλικό του ντόπιου πληθυσμού.

Του φοβισμένου, αδικημένου, πονεμένου λαού που από τη μία αναθεματίζει τους πολιτικούς που τον οδήγησαν σε αυτό το μίζερο χαμό και από την άλλη τους ξαναψηφίζει και τους δίνει πίστωση χρόνου για να συνεχίσουν το σχέδιο που τους έχουν επιβάλλει. Αυτού του λαού που ψήφισε και στήριξε τους μιμητές του Αδόλφου, τους ναζί συμμορίτες, για να προσφέρει εκδίκηση στο σάπιο πολιτικό σύστημα του. «Να δώσουν ξύλο στους πολιτικούς, να φοβούνται», έτσι δήλωναν με περίσσια χαρά και ηδονή, οι αιμοδιψείς, μα τόσο δειλοί ψηφοφόροι.

Πάντα προτιμούσαν να βάζουν άλλους να καθαρίζουν για την πάρτη τους, άλλοι να κάνουν τις βρωμοδουλειές τους και αυτοί κρυφά να αναμένουν πότε θα έρθει η ώρα να απολαύσουν τα κεκτημένα, με αλλουνού το μόχθο και το αίμα. Αυτοί που φοβήθηκαν να βγουν στο δρόμο, να διεκδικήσουν και να αγωνιστούν, προτίμησαν να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλο τους και να υποκριθούν μετά τους γενναίους απογόνους κάποιων αγωνιστών.

Είναι παράδοση σε αυτόν τον τόπο, αυτοί που αναζητούν δικαιοσύνη και ελευθερία, να επικροτούν τον ξυλοδαρμό μιας γυναίκας από ένα ναζί συμμορίτη και να εγκρίνουν το βασανισμό ενός ληστή από ένα μπάτσο ραμποειδές.

Πρώτοι αυτοί που μιλάνε για τον Ελληνικό πολιτισμό, την πολιτιστική κληρονομιά, την κουλτούρα, τις γνώσεις και την προσφορά, ηδονίζονται με το αίμα που τρέχει από τα χείλη ενός αναρχικού πιτσιρικά, από το κομματιασμένο κορμί ενός μετανάστη που οδηγήθηκε στις γραμμές του τρένου από ένστολους τρομοκράτες. Ένα σύνδρομο που διακατέχει την κοινωνία μας, μια ακόμη αρρώστια άκρως μεταδοτική που έχει μολύνει τον κόσμο όλο και ψάχνουμε να βρούμε το αντίδοτο σε αυτή, μάταια. Γιατί κάποτε σε αυτή την κοινωνία κάποιος κρινόταν βάση της κοινωνικής αντίληψης του, της μόρφωσης του και όχι σε σύγκριση με τα μπράτσα του, το βαθμό μισαλλοδοξίας του και την βία αυτού, που πλέον έχει γίνει προέκταση του πέους για πολλούς μολυσμένους πολίτες. 

Όσα και να γράφουν οι εφημερίδες, όπως και να τα παρουσιάζουν οι γραβατωμένοι εκπρόσωποι των ένστολων κρατικών τρομοκρατών, στην χώρα των θαυμάτων δεν περνάνε αυτά. Χορτάτοι από θαύματα και παραμύθια, βρείτε κάτι άλλο για να δώσετε περισσότερο αίμα στο κοινό σας. Τη βία που έχετε σπείρει, δε θα αργήσετε να τη θερίσετε σε πολλαπλάσιο βαθμό. Το λάβαρο βίας και μισαλλοδοξίας που βαστάτε, σύντομα έρχεται η ώρα που σαν άλλο «Φοίνικα» θα σας καρφωθεί εκεί που σας πονά περισσότερο, στο σημείο του ανδρισμού σας από πίσω. Όσες στρατιές «ραμποειδών» και να ξαμοληθούν στους δρόμους, υπάρχει πάντα μια μικροσκοπική καρφίτσα για να ξεφουσκώσει τα φουσκωμένα μπράτσα τους.

Ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και τυραννίας, αντιστεκόμαστε σε οποιαδήποτε κατάσταση καταπίεσης και εξαναγκασμού. Αλληλεγγύη σε όποιον τη χρειάζεται, δε δεχόμαστε τα παραμύθια τους, αγωνιζόμαστε για τα θέλω και τις ελευθερίες μας. Ο ατομικισμός θα πεθάνει με την εξέγερση, στο χέρι μας είναι.

Βαθιά ανάσα και… συνεχίζουμε…