ΕΡΤ: Δημόσια, Ελεύθερη, Αγωνιστική

Γράφει ο Σκληρό-Πυρηνικός Φυσικός, 

Κανείς δεν υποστηρίζει ότι η ΕΡΤ αποτελούσε ταξικό εργατολαϊκό κανάλι.
Κανείς δεν ισχυρίζεται πως το προϊόν που παρήγαγε η Βίκυ Φλέσα κι η Μπήλιω Τσουκαλά ήταν υπέρ των δικαιωμάτων της πληττόμενης κι εκμεταλλευόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Κανείς δεν πιστεύει πως έλειπαν από την ΕΡΤ οι εκ κυβερνήσεως ντιρεκτίβες.
Για όνομα του θεού, για την αστική δημοκρατία μιλάμε.
Αλλά θα σας πω εγώ τι (πρέπει να) πιστεύει ο αγωνιζόμενος λαός για την ΕΡΤ σήμερα:

• Ότι ήταν ο μοναδικός τηλεοπτικός σταθμός που δεν εξέπεμπε παράνομα και καταχρηστικά προς το Δημόσιο (οι καναλάρχες των ιδιωτικών πληρώνουν κοπανιστό τον αέρα που απολαμβάνουν)
• Ότι ήταν ο μοναδικός σταθμός που επέφερε κέρδη στο Δημόσιο, καταβάλλοντας ανελλιπώς τους φόρους του.
• Ότι ήταν ο μοναδικός σταθμός που συνεισέφερε στο ταμείο των δημοσιογράφων, το οποίο και απειλείται πλέον με διάλυση
• Ότι ήταν ο μοναδικός σταθμός που δεν κατρακύλησε στην ψυχαγωγία των κώλων, των κουτσομπολιών της ψευτο-σοου μπιζ και των ξεπεσμένων σταρ που χορεύουν/πατινάρουν/μιμούνται
• Ότι ήταν ο μοναδικός σταθμός στον οποίο ακούγονταν ενίοτε και φωνές διαφορετικές από αυτές της κυρίαρχης ιδεολογίας και πολιτικής
• Ότι ήταν ο μοναδικός σταθμός που φωνές της ριζοσπαστικής μαχόμενης δημοσιογραφίας έβρισκαν τόπο και χρόνο να εκφραστούν μέσα από πολυβραβευμένα –στο εξωτερικό φυσικά- ντοκιμαντέρ
• Ότι ήταν ο μοναδικός σταθμός που οι εργαζόμενοί του απεργούσαν ανελλιπώς για τα δικαιώματά τους αλλά και σε ένδειξη αλληλεγγύης προς άλλες πληττόμενες κοινωνικές ομάδες, δίχως κανένα κρούσμα απεργοσπασίας
• Ότι ήταν η μοναδική εναπομένουσα δημόσια επιχείρηση (οι υπόλοιπες ξεπουλήθηκαν κακήν κακώς και κοψοχρονιά) που ήταν επικερδής και είχε θετικό ισοζύγιο σε έσοδα-έξοδα (ώστε λοιπόν κλείνουν και στον καπιταλισμό επικερδείς επιχειρήσεις; Κοίτα να δεις κάτι πράματα…)
• Ότι συντηρούσε σωρεία πολιτιστικών ομάδων και συνόλων, με εξαιρετικό και σπάνιο επίπεδο για τα σημερινά στάνταρ, σε τέχνες όπως η μουσική και η υποκριτική.
• Ότι για τις περισσότερες απομακρυσμένες κι ακριτικές περιοχές αποτελούσε ενίοτε τη μοναδική επιλογή για ενημέρωση, ψυχαγωγία κι επικοινωνία με το τι συμβαίνει σε Ελλάδα και κόσμο

Όχι, λοιπόν, δεν είμαστε με όλους τους εργαζομένους της ΕΡΤ, ούτε υπερασπιζόμαστε την αποτύπωση της κυβερνητικής προπαγάνδας στο πρόγραμμά της.
Δεν είμαστε με τους μεγαλοδημοσιογράφους που διορίζονταν απ’ευθείας από τις εκάστοτε κυβερνήσεις απολαμβάνοντας μισθούς πολλαπλάσιους των υπολοίπων «κοινών θνητών» δημοσιογράφων,
δεν είμαστε με τα διευθυντικά στελέχη που διορίζονταν απ’ευθείας από τις κυβερνήσεις λαμβάνοντας μισθούς πολλαπλάσιους σε σχέση με τους υπόλοιπους εργαζομένους και που έβαζαν πάντα πλάτη στις απαιτήσεις των αφεντικών και τρικλοποδιά στις διεκδικήσεις των εργαζομένων,
δεν είμαστε με τους μάνατζερ που διορίζονταν απ’ευθείας από τις κυβερνήσεις και με τη σειρά τους διόριζαν κι αυτοί τα «δικά τους παιδιά» ,που στην πραγματικότητα δε δούλεψαν ποτέ.
Είμαστε όμως με την πλειοψηφία των τεχνικών και δημοσιογράφων που επί χρόνια κράτησαν την ΕΡΤ ζωντανή, που επί χρόνια δούλεψαν ,που τώρα στην πιο κρίσιμη στιγμή της, έχουν μείνει μέσα στο ραδιομέγαρο απαλλαγμένοι από την λογοκρισία που τους επιβαλλόταν και που επέβαλαν κι οι ίδιοι στον εαυτό τους προκειμένου να μη χάσουν τις δουλειές τους και βγουν στην κόλαση της ανεργίας, που στην πιο κρίσιμη στιγμή της ύπαρξης της ΕΡΤ παραμένουν στα πόστα τους ακόμα κι αν γνωρίζουν πως με αυτή τους την επιλογή ουσιαστικά βάζουν τέλος στην καριέρα τους αφού δεν υπάρχει ουδεμία πιθανότητα να επαναπροσληφθούν στον νέο φορέα. (αλήθεια, βλέπετε καμιά Βίκυ Φλέσα, καμιά Έλλη Στάη, καμιά Μπήλιω Τσουκαλά ή οποιονδήποτε άλλο μεγαλοδημοσιογράφο να βρίσκεται εκεί και να βάζει το κεφάλι του στον ντορβά; Χμ,δεν το νόμιζα…)
Κι επειδή ακούγονται πολλά, από φωνές τόσο ανίδεες περί ταξικής πάλης όσο και «υπερεπαναστατικές» σε επίπεδο που φτάνουν στην άκρατη μικροαστίλα, κανένας εργαζόμενος στον Καπιταλισμό δεν έχει απόλυτη ελευθερία επί του προϊόντος που παράγει, είτε αυτός είναι εργάτης στη Χαλυβουργία, είτε είναι εργάτης σε βιομηχανία όπλων, είτε είναι δημοσιογράφος στην ΕΡΤ, πάντα είναι δέσμιος των απαιτήσεων παραγωγής του αφεντικού και της τάξης του, αφού αυτή έχει τον έλεγχο της παραγωγής.
Επομένως, δε θα βγω εγώ να κουνήσω το δάχτυλο στους δημοσιογράφους της ΕΡΤ που παραμένουν μέσα στο ραδιομέγαρο κατηγορώντας τους ότι όψιμα κατάλαβαν το συμφέρον τους, όπως δεν το έκανα και σε κανέναν απολυμένο που αποφάσισε να κάνει κατάληψη του εργασιακού του χώρου και να διεκδικήσει την αναίρεση αυτής της απόφασης.
Άρα, αυτό που πρέπει να στηρίζουμε κι αυτό που πρέπει να κάνουμε σύνθημα και παντιέρα είναι πως η ΕΡΤ οφείλει να γίνει φωνή του λαού, δημόσια, ελεύθερη, δημοκρατική και αγωνιστική, όπως με πολύ μεγάλη επιτυχία το κάνει τα τελευταία εικοσιτετράωρα αποδεικνύοντας πόσο άχρηστοι είναι οι διευθυντάδες οι μανατζαρέοι και οι λοιποί κηφήνες της κοινωνίας.