Τζίμης Πανούσης: "Η πειρατεία διαδίδει τη μουσική"

«Είμαι υπέρ της πειρατείας γιατί διαδίδει τη μουσική. Δεν σκοτώνει, αυτά είναι γελοιότητες. Οι δισκογραφικές εταιρείες σκοτώνουν τη μουσική. Ο καπιταλισμός σκοτώνει…

τη μουσική. Οι πειρατές μια χαρά κάνουν. Εγώ θυμάμαι ότι ο πρώτος μου δίσκος, που είχε και μεγάλη εμπορική επιτυχία είχε κυκλοφορήσει σε 36 διαφορετικές εκδόσεις από τσιγγάνους, γύφτους, πειρατές, μαύρους, Νιγηριανούς…Τα έχω μαζέψει όλα αυτά και είμαι περήφανος που τα έχω. Αυτοί οι άνθρωποι διαδώσανε τη μουσική μου.»

Αυτά αναφέρει σε συνέντευξή του στην Κατερινά Ζάννη ο τραγουδοποιός που δημοσιεύεται στο aixmi . gr με τον τίτλο «Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή εκτός του μπάτσου & του Βουλευτή»

Σε αυτήν ο Τζίμης Πανούσης μεταξύ άλλων επισημαίνει:
«Δεν ξέρω αν έχεις μπει ποτέ μέσα σε σκοτεινό θάλαμο. Τα υγρά τα φωτογραφικά έχουν μια τρομακτική ομοιότητα με τα κολπικά υγρά. Μυρίζει σαν ερεθισμένο ηδονοτριβείο εκεί μέσα. Σε τραβάει όλο αυτό. Αυτό ήταν το αντικείμενό μου… Τέλος πάντων, στο θέμα μας. Τυπώνοντας μια αναλογική φωτογραφία βλέπεις ότι έχεις μια ανάλυση που δεν την έχουν φτάσει τα ψηφιακά. Θέλω να πω ότι όταν πήρα την πρώτη μου ψηφιακή φωτογραφική μηχανή με κάμποσα mpixel, τράβαγα κι έβλεπα «τι Κοινούσης, τι Πανούσης». Είτε τράβαγες τον Κοινούση, είτε τον Πανούση το ίδιο πράγμα ήταν. Το ίδιο και στη μουσική που είναι η δουλειά μου. Εκεί φάγαμε μεγάλο στραπάτσο εμείς. Γιατί όταν μπαίνουμε σε ένα στούντιο να γράψουμε, έχει προηγηθεί δουλειά στο σπίτι και πολύ προετοιμασία. Κάθεσαι και ασχολείσαι με τη λεπτομέρεια του ήχου και τις συχνότητες. Στο cd αλλά και στο mp3 χειρότερα, πέφτει κούρεμα. Το PSI, δηλαδή, στη δική μας τη δουλειά έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια. Με αποτέλεσμα να παιδευόμαστε να βγάλουμε ένα ηχόχρωμα στο μπάσο και το μπάσο να μην υπάρχει γιατί τις ψηλές και τις χαμηλές νότες, λέει, τις πετάει επειδή το αυτί δεν τις ακούει. Το αυτί μπορεί να μην τις ακούει αλλά τις αισθάνεται το στομάχι. Έχει ευτελιστεί πολύ η δικιά μας η δουλειά.

Έχω κόψει φίλους γιατί μιλάνε μόνο για την κατάσταση που ζούμε. Αλλά με εμμονή, όμως, αρρώστια. Ερχόταν ας πούμε ο ντράμερ μου στη δουλειά και ήταν χάλια. Ούρλιαζε, χτύπαγε τις πόρτες. Και διαπίστωσα ότι έβλεπε τις ειδήσεις πριν έρθει στο μαγαζί. Σε καταστρέφει όλο αυτό. Από την άλλη πρέπει να ενημερώνεσαι για να δεις τι γίνεται. Το θέμα είναι ότι πρέπει να απαλλαγούμε από τα κομματόσκυλα. Η ουσία του πράγματος είναι αυτή. Είναι κάποιες συμμορίες συγκεκριμένες, δεν είναι πολλές οικογένειες οι οποίες είναι γαντζωμένες στις καρέκλες. Σ’ αυτό το σημείο θέλω να πω ότι η καρέκλα κάνει τον άνθρωπο, δεν κάνει ο άνθρωπος την καρέκλα. Έχουν μάθει, λειτουργούν με «λογική μαφίας». Μάλιστα γνωρίζω κι από μαφιόζους Ναπολιτάνους ότι ζηλεύουν τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει το σύστημα σε μας εδώ. Μη ξεχνάς ότι αυτό λειτουργεί πολλά χρόνια, δεν είναι τωρινό. Και ψάχνουμε τρόπους, δυστυχώς δεν τους έχουμε βρει, για το πώς θα απαλλαγούμε απ’ αυτούς τους νταβατζήδες.

Το καλοκαίρι μένω στην Άνδρο κι έχουμε ένα τρομερό θέμα με τα σκουπίδια εκεί. Τα ρίχνουν στη θάλασσα, σε ένα μάλιστα σημείο όπου υπάρχει ένας εκπληκτικός αρχαιολογικός χώρος. Ο πρώτος αρχαίος οικισμός της Ευρώπης με βραχογραφίες. Εκεί εμείς ρίχνουμε τα σκουπίδια με αποτέλεσμα να γίνει κατολίσθηση, να πέσουν οι βράχοι στη θάλασσα και να υπάρξει μεγάλη καταστροφή. Στην προσπάθεια να βρεθεί λύση ήρθα σε επικοινωνία με την Ναπολιτάνικη τοπική αυτοδιοίκηση- γιατί κι εκεί ως γνωστόν έχουν πρόβλημα με τα σκουπίδια. Στη Νάπολη το κομμάτι των σκουπιδιών το διαχειρίζεται η μαφία. Και ξέρεις, δεν υπάρχουν ταμπού σ’ αυτό. Λένε ότι τα διαχειρίζεται η μαφία και τα διαχειρίζεται η μαφία. Όχι όπως εδώ, που σου λέει η άλλη «είμαι τηλεπερσόνα», αλλά κάνει βίζιτες. Εκεί το λένε. Και στην Αμερική ο άλλος κάνει μπίζνα τη φιλανθρωπία και λέει «κάνω μπίζνα». Δεν λέει ότι είναι ο Νταλάρας και σώζει την Αφρική και την Κύπρο. Είναι τα πράγματα πιο ξεκάθαρα. Και ζηλεύουν τον τρόπο που δουλεύουμε εμείς, γιατί όντως είναι θαυμαστός.

Είμαστε δουλόφρονες, όπως λέει ο Καστοριάδης από το 400 π.χ. μέχρι σήμερα είμαστε δουλοπάροικοι, ραγιάδες. Δεν είμαστε πολίτες, δεν έχουμε συνείδηση. Δεν έχουμε ζήσει καμιά επανάσταση. Πολύ σωστά βλέπουμε το κράτος ως κάτι κακό, είναι κακό έτσι όπως είναι, από την άλλη όμως δεν κάνουμε κάτι να αντιπαραταχτούμε.

Εμείς αγανακτισμένους λέγαμε στα φοιτητικά μου χρόνια τους φασίστες που έρχονταν και παρίσταναν τους αγανακτισμένους πολίτες, τους τραμπούκους με στόχο να σπάσουν τις απεργίες και τις καταλήψεις. Αυτό του καλοκαιριού ήταν μια μόδα. Μπροστά ήταν κάποιοι φασίστες, ακολουθούσαν κάποιοι επαγγελματίες αριστεροί…έ να μπερδεμένο μπουλούκι. Εγώ πιστεύω ότι η εξέγερση περνάει από το στομάχι. Πρέπει να βγει ο κόσμος και θα βγει.

Ο Μπρεχτ λέει κάτι πολύ σοφό: «Ή όλοι ή κανείς». Τι να το κάνω εγώ που έχω δουλειά και βγάζω χρήματα όταν ο διπλανός μου πεινάει; Δεν μπορώ να ζήσω έτσι. Αυτά είναι κάποια αμερικάνικα ήθη που δεν μας ταιριάζουν. Είχα πάει στην Αμερική και δεν άντεξα, δεν άντεχα να κατεβαίνω από το δωμάτιό μου στο ξενοδοχείο και να βλέπω τον άλλο στο δρόμο να κοιμάται σε ένα κουτί. Δεν έχουμε μάθει εμείς να ζούμε έτσι.

Από τότε που γεννήθηκα κάνω σάτιρα. Επαγγελματικά από τα τέλη της δεκαετίας του ’70. Στην αρχή με κάτι παραστάσεις στον πολιτιστικό όμιλο Χολαργού και μετά κανονικά επαγγελματικά. Μας φώναξαν τότε να παίξουμε για τρεις μέρες σε ένα μαγαζί στην Πλάκα και παίξαμε όλες τις μέρες χωρίς ρεπό. Είχε ανταπόκριση.

Κάποιος έχει πει ότι η θλίψη είναι η μυστική πηγή του χιούμορ. Εμείς οι κωμικοί έχουμε μια θλίψη στην καθημερινότητα μας. Όλο αυτό που κάνουμε είναι μια βαλβίδα ασφαλείας. Εγώ τρεις χρονιές αποφάσισα να μην παίξω για να ξεκουραστώ και αρρώστησα και τις τρεις βαριά. Βγαίνω και εκφράζομαι, τώρα έχω το ραδιόφωνο και τα λέω καθημερινά. Αλλιώς πνίγομαι.

Όταν είναι πολύ φορτισμένες πολιτικά και κοινωνικά οι καταστάσεις λιγοστεύουν τα βέλη στη φαρέτρα τη δικιά μας. Εμένα η δουλειά μου είναι να φτιάξω μια υπερβολή, να την παρουσιάσω. Τώρα οι υπερβολές της καθημερινότητας με ξεπερνάνε. Ότι και να πω εγώ σαν υπερβολή, στην πραγματικότητα γίνεται δέκα φορές πιο σουρεαλιστικό.

Δεν υπάρχει πιο κλειστό επάγγελμα από αυτό του βουλευτή, γι’ αυτό πρέπει να ανοίξει. Δηλαδή, πάει από πατέρα σε γιο. Είμαστε, νομίζω, το μοναδικό παράδειγμα χώρας στον κόσμο που έχουμε παππού, πατέρα και εγγονό πρωθυπουργό. Και των βοθρατζήδων το επάγγελμα πρέπει να ανοίξει. Αυτά τα δύο.

Δεν θα γίνουν εκλογές. Γιατί δεν θέλουμε. Είναι χρονοβόρες. Ακόμα κι αυτές τις τηλεκατευθυνόμενες εκλογές που δεν έχουν σχέση με την Δημοκρατία δεν τις έχουν ανάγκη πια. Θα πάμε έτσι για τα επόμενα δύο χρόνια. Αν το ανεχτούμε κι αυτό θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Εγώ δεν την είδα με καλό μάτι τη σύμπραξη Βενιζέλου-Λοβέρδου, αλλά η gay κοινότητα- με την οποία έχω επαφές το είδε καλά. Το φιλί, ειδικά, το είδε με πολύ αγαλλίαση. Και μάλιστα, αν ολοκληρώσουν τις σχέσεις τους και βυθιστεί ο Ανδρέας Λοβέρδος στην πισίνα λίπους του Βενιζέλειου κοίτους τότε θα γίνουν πολλά. Έχουν μεγάλη δύναμη οι gay. Μπορούν να δώσουν στο ΠΑΣΟΚ μια σανίδα σωτηρίας.

Χρειάζεται να γίνει ένα τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Τύπους. Δίδυμοι τύποι είναι ο Γιωργάκης και ο Αντωνάκης. Είναι χειρότερος από τον Γιωργάκη ο Σαμαράς, μόνο αυτό θα σου πω. Είναι και οι δύο δίδυμοι στο ζώδιο. Και συμφοιτητές. Είναι άνθρωπος επικίνδυνος κατά τη γνώμη μου ο Σαμαράς. Όχι σαν τον Γιώργο, βέβαια. Εγώ τον λέω Αντωνάκη Σ., ο Αντωνάκης της Πηνελόπης Δέλτα… Έχει κάνει τρομερές γκάφες, έχει κάνει το αλβανικό έπος νούμερο 2, έχει ανοίξει τα σύνορα και ήρθαν όλοι οι φυλακισμένοι της Αλβανίας εδώ. Ως υπουργός Εξωτερικών έκανε δουλειά με τις περίφημες σκουπιδοσακκούλες που έπαιρναν οι δημοσιογράφοι μυστικά κονδύλια. Εν τω μεταξύ τώρα απ’ ό,τι είδα τα μυστικά κονδύλια έχουν τριπλασιαστεί… πάνε πάρα πολύ καλά. Πετάει κι αυτή τη μπαρούφα «εκλογές Απρίλιο». Οι εκλογές θα γίνουν τον Απρίλιο του 2014!

Δεν συμφέρει κανέναν μας να γίνουν τώρα εκλογές; Γιατί; Για να βγουν οι ίδιοι; ΄Η για να βγάλει ο Κουβέλης άλλους δέκα;

Αν ο κόσμος έρθει σε μια παράστασή μου, και δεν γελάσει με ένα αστείο μου, εγώ είμαι υποχρεωμένος να το αλλάξω, να το φτιάξω, να το πω αλλιώς.

Αυτή η δουλειά, επειδή είναι αρχαία και την έχω πάρει κι εγώ από τον παππού του παππού του παππού μου γιατί κι αυτοί που εφηύραν την σάτιρα είναι πίσω 70 γενιές, δεν είναι μακριά. Είναι πολύ σκληρή δουλειά. Δεν είναι εύκολη.»

Πηγή: aixmi.gr

Babushka

4-11-2012