Σεβασμός, όχι ανοχή.

Πρώτη φορά, από τότε που ξεκίνησε να παίζεται αυτή η κακόγουστη φάρσα – παρωδία της συγκυβέρνησης, πάρθηκε μια απόφαση χωρίς να έχει δώσει την εντολή ο γνωστός σε όλους μας σοφός παντογνώστης, Αντωνάκης.

Επιτέλους είδηση λοιπόν, την πρόταση για επίταξη των απεργών εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς της Αθήνας, την έκανε ο γνωστός και μη εξαιρετέος Χατζηδάκης.

Έτσι ξεκίνησε απόψε η θυροκόλληση των φύλλων πορείας στους εργαζομένους που αποφάσισαν να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους με τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο. Το μόνο όπλο που έχει ο εργάτης, ειδικά σε αυτό τον καιρό της απόλυτης εσχατιάς, είναι η απεργία. Μαζικά και αποφασιστικά.

Κόντρα σε όλους αυτούς τους φανατισμένους υμνητές των κατοχικών μνημονίων. Τώρα που όλοι λουφάζουν και καρτερικά υπομένουν για το τι θα γίνει, μήπως και τη γλιτώσουν και δώσουν άλλοι τις δικές τους μάχες. Εκεί που το φιλότιμο χάνεται και εμφανίζεται παντού η ατιμία και το προσωπικό συμφέρον. Εκεί που το εγώ πρωταγωνιστεί και το εμείς, απλά ας πάει να γαμηθεί. Όποιος πρόλαβε, κύριο είδε.

Τα κόλπα πολλά και καλά σχεδιασμένα. Όποιος αντιδρά και εξεγείρεται απέναντι στα σχέδια τους, τρομοκρατείται, φιμώνεται και γίνονται προσπάθειες εξαφάνισης του. Δεν είναι τυχαία καμία έφοδο της ένστολης τάξης τρομοκρατών στα στέκια αλληλέγγυων και αυτό-οργάνωσης. Οι επιχειρήσεις διάλυσης καταλήψεων, οι Αμερικάνικες παραγωγές για τον εκφοβισμό του πολίτη που απλά η σκέψη του γυρίζει και η συνείδηση του τον καλεί στο να πράξει το αυτονόητο, να αντιδράσει.

Ας αναλογιστείς μόνο πόσοι αγωνιστές, πόσοι συνειδητοποιημένοι πολίτες αυτού του τόπου, πέρασαν τις πόρτες της ΓΑΔΑ, πήρανε τα στοιχεία τους, απέκτησαν φάκελο στην αντιτρομοκρατική και πήρανε το μήνυμα πως στην επόμενη φάση έρχεται ο εγκλεισμός. Μια και καλή, το μαγείρεμα της στοιχειοθέτησης είναι το μόνο εύκολο για τους σεφ της ασφαλίτικης διαπλοκής.

Είναι γνωστό βέβαια πως όπου δε μπορεί να φτάσει το γκλόμπ της κρατικής τρομοκρατίας, φτάνει και με το παραπάνω η φωνή από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Καθηγητές της προπαγάνδας και του αποπροσανατολισμού. Βάφτισαν σε μια νύχτα τους απεργούς εργαζόμενους, σαν εκλεκτή κάστα πολιτών που ευθύνεται για τα περισσότερα δεινά της χώρας. Από την ολίσθηση του δημοσίου αλλά και ιδιωτικού τομέα, ως και το άνοιγμα στα κρατικά ταμεία.

Παρουσιάζουν πάντοτε τα γεγονότα από τη δικιά τους οπτική γωνία, αυτή του συστήματος, της κρατικής νομενκλατούρας. Ότι δήθεν ταλαιπωρείται ο Ελληνικός λαός που δε μπορεί να πάει στην εργασία του, στη βόλτα του, ότι δυσκολεύεται η ζωή του.

Κάποιοι το πέρασαν ένα βήμα παραπέρα, μίλησαν για ανοχή της κατάστασης μέχρι να ορθοποδήσει η χώρα, το κράτος. Να πεθάνει από την πείνα ο εργάτης, να μείνουν νηστικά τα παιδιά του, να μην αγοράσει τα φάρμακα του, για να σωθεί το κράτος και φυσικά οι καρέκλες όλων αυτών των «σωτήρων».

Τέτοιο κράτος που αναζητά θυσίες ανθρώπων και αίμα, δεν αξίζει να ζει, δεν αξίζει να σωθεί, να συνεχίσει να υπάρχει. Χιλιάδες συνάνθρωποι μας έβαλαν τέλος στη ζωή τους γιατί δεν άντεχαν τον ευτελισμό, την ανέχεια, είχαν περηφάνια περίσσια από όλους αυτούς τους ζήτουλες του προπαγανδισμού. Και για αυτό το λόγο αξίζουν τον απέραντο σεβασμό και κατανόηση όλων.

Ο καιρός δεν είναι για ανοχή, δεν είναι για πισωγυρίσματα. Ήρθε η ώρα της ανυπακοής, της αντίδρασης αλλά και των πράξεων. Περισυλλογή τέλος, από αυτή τη στιγμή ας παραδειγματιστούμε από αυτούς που θυσιάζουν τις δουλειές και τις θυσίες τους για τον αγώνα της περηφάνιας.

Πηγή: http://freesisyfos.wordpress.com/