…Οι κάτοικοι…

Ο τρόπος για να περιγράψεις μια κατάσταση, εξαρτάται από το που έχεις επιλέξει να σταθείς σε ποιο στρατόπεδο, σε ποίο «άκρο». Ανάλογα λοιπόν με το μέρος που έχεις θέσει τον εαυτό σου περιγράφεις και ότι ζεις.

Συνήθως αυτό που σε κάνει να επιλέξεις πλευρά είναι κυρίως το ιδεολογικό κομμάτι και τα πιστεύω σου.  Δευτερεύον κριτήριο αποτελεί η περίοδος στην οποία ζεις, είναι χαρακτηριστικό ότι σε περιόδους κοινωνικής ειρήνης και ευημερίας  ο άνθρωπος θα ταχθεί με εκείνη την πλευρά που θα του δώσει περισσότερα, που θα τον βολέψει, δηλαδή, πιο πολύ, να έχει μια πιο όμορφη μιζέρια…

Σε περιόδους κρίσης και πείνας όμως ο άνθρωπος επιλέγει συμφωνά με το ένστικτο της επιβίωσης και διαλέγει  στρατόπεδο ανάλογα με πιο αυτός πιστεύει πιο δυνατό.   Αυτό που θα επικρατήσει δηλαδή σε μια διαδικασία σύγκρουσης.

Και στο πρώτο αλλά και στο δεύτερο σενάριο ο άνθρωπος έχει αποδείξει ότι σε όλη του την ιστορία έχει επιλέξει λάθος πλευρές, έστω και αν δεν ήταν πλειοψηφικές κάποιες από αυτές.  Τα λάθη αυτά και οι αποκλίσεις μειώνονται όταν η επιλογή είναι συνειδητή, ιδεολογική  με λίγα λόγια ταξική.

Παρόλο που το παραπάνω το γνωρίζει όλος ο πληθυσμός αφού είναι ιστορία του, συνεχίζει να διαλέγει, ακόμα με το συμφέρων και με μια πρόσχαρη εξασφάλιση.

Έτσι λοιπόν δεν είναι περίεργο που πολλοί δημοσιογράφοι επιλέγουν να στέκονται και να υποστηρίζουν το λάθος στρατόπεδο και προφανώς εδώ δεν εννοώ τους παρουσιαστές, αυτοί έχουν επιλέξει συνειδητά που θα σταθούν, μιλάω για όλα αυτά τα παιδιά που δουλεύουν μέσα στα δημοσιογραφικά κολαστήρια.

Ενστερνίζονται και μεταδίδουν απόψεις που είναι αντίθετες ως προς την τάξη την οποία ανήκουν.  Έτσι όταν ο κόσμος δεν μπορεί να ενστερνιστεί πλέον όλα αυτά τα καθάρματα που παρουσιάζουν τις ειδήσεις (γιατί δεν αναζητούν την είδηση. Για αυτό, έχουν απλήρωτους και κακοπληρωμένους δημοσιογράφους που τρέχουν όλη μέρα. ) παίρνει το μέρος όλων αυτών των δημοσιογράφων που έχουν επιλέξει το ίδιο στρατόπεδο με τους εργοδότες τους.

Με αυτόν λοιπόν τον τρόπο μπορούν τα καθεστωτικά μέσα να περνούν την προπαγάνδα τους ακόμα και σε καιρούς που δεν είναι αρεστά στην κοινωνία.

Έτσι λοιπόν όταν δημιουργηθεί ένα γεγονός (βλ. μηχανοκίνητη περιπολία) τα παπαγαλάκια αυτά χρησιμοποιούν την γλώσσα των αφεντικών τους για να περιγράψουν στην κοινωνία. Την είδηση. Εκτός από την γλώσσα όμως χωρίζουν και την κοινωνία όπως και τα αφεντικά τους, θέτοντας τους εαυτούς τους  έξω από την  τάξη που ανήκουν.(βλ α/α εναντίον κατοίκων)

Δηλαδή αυτό που θέλω να πω είναι ότι αυτά τα παιδία έχουν μπερδευτεί σε τεράστιο βαθμό και κατά συνέπεια μπερδεύουν και την κοινωνία και εξηγώ, πως μπορείς να χωρίσεις τον λαό σε κατοίκους και αντιεξουσιαστές ; είναι δυο ανόμοια πράγματα, δεν συγκρίνονται. Άρα το μόνο που καταφέρνεις είναι να προκαλείς σύγχυση και να δηλητηριάζεις τον λαό με ψέματα.

Αν αυτά τα παπαγαλάκια μετέδιδαν την είδηση ταξικά θα έπρεπε να λένε αντί-φασίστες εναντίον   φασιστών που είναι δύο έννοιες συγκρίσιμες όμως είναι βαθιά ταξικές και ιδεολογικές, τουλάχιστον αυτό ισχύει για την πρώτη, ενώ για την δεύτερη ισχύει ότι είναι μια ομάδα από το πλανήτη των πιθήκων.

Άρα, ή τα παπαγαλάκια πρέπει να έρθουν στο στρατόπεδο που ανήκουν, ή όλοι εμείς να ξεχωρίζουμε τις ειδήσεις ταξικά. Αλλιώς η προπαγάνδα τους θα συνεχίσει να μολύνει τα μυαλά μας. Όσο για τις αυταπάτες που νιώθουν όλοι αυτοί, ότι στο τέλος θα είναι με την πλευρά των νικητών, έχω να τους αφιερώσω το παρακάτω:

φασίστες, όλοι εσείς θα χάσετε…