Ταξική η συνείδηση...

Ξυπνάς μια μέρα σαν όλες τις άλλες με την σκέψη των παιδιών σου, πηγαίνεις στο δωμάτιο, τα κοιτάς από μακρυά.... Τι όμορφα που κοιμούνται! Μαλακία, δεν έχεις χρήματα να τους δώσεις για το σχολείο! Τρέχεις βιαστικά στην κουζίνα (εγώ την λέω έτσι, γιατί εσύ την βλέπεις σαν άδεια ντουλάπα). Όλα τα ράφια άδεια, το ψυγείο βγαλμένο απ΄την πρίζα...Μισό λεπτό...κάτι βρήκες! Ναι, θα πιεις καφέ σήμερα. Τον φτιάχνεις βιαστικά και κάθεσαι λίγο, σκέφτεσαι την δουλειά.....Μα καλά, μαλάκας είσαι; Σ΄έχουν απολύσει εδώ και δύο μήνες! Κάθε μέρα τα ίδια θα λέμε; Είσαι ανήσυχος. Ναι, το ξέρω και αυτό.



Οι γέροι σου μάλλον πεινάνε, αλλά δεν στο λένε για να μην σε στενοχωρήσουν. Όμως κάτι άλλο θες να μου πεις...Ποια; Αυτή απέναντι; Δεν θα 'σαι με τα καλά σου άνθρωπε μου! Ρε αυτή είναι απέναντι, θα σε πιάσουν! Με άλλους τέσσερις; Ρε κάτσε στα αυγά σου! Τι λέω και εγώ; Μ' έχεις χαζέψει! Ποιά αυγά; Μακάρι να είχες αυγά! Θα την έβγαζες -όχι για σένα, για τα παιδιά σου-. Με τι θα πάτε; Μ' ένα αμάξι, είναι και καλός ο οδηγός; Ααα απολυμένος και αυτός; Τι σύμπτωση!!! Είσαι σίγουρος; Το 'χεις σκεφτεί καλά; Κάτσε ρε παιδί μου, αφού το χαζοκούτι λέει ότι θα φτιάξουν τα πράγματα!! Το ξέρω ρε, απλά έτσι στο λέω, μήπως και σκεφτείς κάτι άλλο! Και μετά θα την κάνεις; Όμορφα νησιά και τέτοια; Ααα έχεις πολύ θράσος εσύ, που θα μείνεις εδώ! Θα κοροϊδεύεις το κράτος; Θα είσαι μέσα στα πόδια του; Πρέπει να το κάνεις για τα μικρά, λες ε; Άσε με να το σκεφτώ λίγο και γω...Εντάξει! Και η συνείδηση μαζί σου! Πάμε...

Το πρώτο ζώο του Θεού

.: Spaturnos :.