ΟΙ ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΟΙ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ

   Η Ελλάδα είναι μια χώρα βαριά χτυπημένη από τη παγκόσμια οικονομική κρίση, με τα νούμερα της ανεργίας να ανεβαίνουν τρομερά γρήγορα από τη μια μέρα στην άλλη. Οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι επειδή είμαστε  λαός που το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι
η μίζα και η κλεψιά, φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Ο καπιταλισμός και η κρίση του δεν ξεχωρίζουν λαούς, κράτη ή χρώμα. Αυτούς που στοχεύει είναι  τους φτωχούς, και ο σκοπός του είναι να τους κάνει ακόμα φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. Ο καπιταλισμός είναι δομημένος πάνω στην εκμετάλλευση και τη σκλαβιά.

   Θα μεταφερθούμε λοιπόν στην Ισπανία που πρόσφατα η κυβέρνηση αποφάσισε να κόψει άμεσα κατά 63% τις επιδοτήσεις, που προστάτευαν τα ορυχεία από τον ξένο ανταγωνισμό. Οι επιδοτήσεις ήταν προγραμματισμένο να κοπούν ως το 2018 στα πλαίσια των ελεύθερων αγορών αλλά και της μετάβασης σε καθαρότερες μορφές ενέργειας. Η ισπανική κυβέρνηση χωρίς να ενδιαφερθεί για τους 7000 ανθρώπους που δουλεύουν εκεί (από τους 40.000 που δουλεύουν συνολικά), ξαφνικά, ουσιαστικά διαλύει την μεταλλευτική δραστηριότητα, χωρίς να δώσει καμία διέξοδο στους ανθρώπους αυτούς και τις οικογένειές τους, τη στιγμή που για τις τράπεζες, Ισπανία και ΕΕ δίνουν δισεκατομμύρια.

   Η αντίδραση των  μεταλλωρύχων ήταν άμεση. Προχώρησαν λοιπόν σε γενική απεργία διαρκείας και αποκλεισμό μεγάλων κεντρικών οδικών αρτηριών και σιδηροδρομικών γραμμών. Ο μηχανισμός καταστολής του κράτους επιτέθηκε σε όλα τα οδοφράγματα των εργατών, με αυτούς να αντιστέκονται και να περνούν στη αντεπίθεση οργανώνοντας πορείες σε μεγάλες πόλεις της Ισπανίας, με αποκορύφωμα τη ‘’ΜΑΥΡΗ ΠΟΡΕΊΑ’’ που ξεκίνησε από την Αστούριας 22 Ιουνίου και θα καταλήξει στη Μαδρίτη στις 11 του Ιούλη.

   Η πρώτη μεγάλη απάντηση από τους Ισπανούς εργάτες δόθηκε. Η κυβέρνηση κατάλαβε πως οι φτωχοί θα πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους. Η νίκη του αγώνα των μεταλλωρύχων θα είναι και νίκη όλων των καταπιεσμένων.

 ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ!!

  Η ΑΛΛΥΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ. ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ.

Το 2001,κατά το μεγάλο οικονομικό κραχ στην Αργεντινή το εργοστάσιο κεραμικών Zanon κλείνει, αφήνοντας τους εργάτες απλήρωτους. Οι αγανακτισμένοι εργάτες λαμβάνουν την απόφαση να προχωρήσουν στην απαλλοτρίωση του εργοστασίου, χωρίς αρχικά να υπάρξει καμία αντίδραση από τον Zanon. Έτσι στο αυτοδιαχειριζόμενο πλέον εργοστάσιο οι μηχανές ξαναπαίρνουν μπροστά. Το εγχείρημα των εργατών είναι επιτυχές καθώς η επιχείρηση ξαναγίνεται κερδοφόρα, και προσφέρει 170 νέες θέσεις εργασίας. O Luigi Zanon προσπαθεί με νόμιμα και παράνομα μέσα να ανακτήσει το εργοστάσιο... Ωστόσο οι εργάτες με την αλληλεγγύη από την κοινωνία καταφέρνουν και αντιστέκονται στην καταστολή.

Το εργοστάσιο ανήκει πλέον οριστικά στους εργαζόμενους και με το νόμο. Το επαρχιακό νομοθετικό σώμα τάχθηκε υπέρ της απαλλοτρίωσης του εργοστασίου κεραμικής και της παράδοσης του στο συνεταιρισμό των εργαζομένων, για να το διαχειριστούν νόμιμα και όπως αυτοί νομίζουν.
Ένα ντοκιμαντέρ για το αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο Ζανον. Για το FaSinPat... Το εργοστάσιο χωρίς ΑΦΕΝΤΙΚΑ!!!

ΛΙΝΚ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΤΕΡ. :