Όταν ο σοφός δείχνει με το δάχτυλο το φεγγάρι

«Όταν ο σοφός δείχνει με το δάχτυλο το φεγγάρι, ο ηλίθιος κοιτάζει το δάχτυλο»

 Το θέμα που καθημερινά ξεκοκαλίζουν τα Μ.Μ. Εξαθλίωσης είναι η κρίση. Όμως ένας νοήμων άνθρωπος μπορεί εύκολα να διακρίνει πως μια κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά είναι

κυρίως ανθρωπιστική, ηθική, πολιτισμική και κυρίως κρίση της κρίσης μας. Η κυρίευση της υποκουλτούρας ή αλλιώς της καπιταλιστικά κατασκευασμένης και βιομηχανοποιημένης κουλτούρας, είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες υποβάθμισης της κοινωνίας, του πνεύματος και της κριτικής ικανότητας της μάζας. Είναι γνωστό πως το μεγαλύτερο όπλο χειραγώγησης των μαζών είναι ο φόβος, αλλά όταν το σύστημα δεν θέλει να φτάσει σε αυτή την ακραία λύση, χρησιμοποιεί «ειρηνικές» μεθόδους αποπροσανατολισμού.

Η κατασκευασμένη κουλτούρα αποτρέπει σκόπιμα τον άνθρωπο από τον προβληματισμό, στοχεύει μόνο στο πως να περάσει ευχάριστα ο χρόνος, χωρίς να τον κουράσει και φυσικά από

κομίζοντας όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα από αυτόν, αποθαρρύνει γενικά τον προβληματισμό, αμβλύνει την κριτική στάση του ατόμου απέναντι σε ατομικά ή συλλογικά προβλήματα. Η προσκόλληση μάλιστα και η ενασχόληση του ανθρώπου με αυτήν, τού εξουδετερώνει τις εσωτερικές αντιστάσεις, τη βούλησή του και του αδρανοποιεί τη σκέψη, ωθώντας την μακροπρόθεσμα στον εφησυχασμό και τη ρηχότητα. 

Η μαζική κουλτούρα προτείνει τυποποιημένα και εμπορικά προϊόντα και πρότυπα που επιβάλλονται μέσω της διαφήμισης. Δεν είναι η κουλτούρα που δημιουργείται από τη μάζα, αλλά κατασκευάζεται από κάποιους προκειμένου να καταναλωθεί από τη μάζα. Ασκεί μεγάλη επιρροή στο άτομο που το πείθει, το καθοδηγεί, του επιβάλλεται.

Η κοινωνική και οικονομική ευχέρεια των περασμένων ετών, η υλιστική έξαρση, η καταναλωτική μανία, η πνευματική στασιμότητα, η   υποβάθμιση μεγάλων καλλιτεχνών,  η κοινωνική αλλοτρίωση είναι μόνο μερικοί λόγοι που έφτασαν την κοινωνία σε τέτοιο σημείο. Η ύπαρξη αλλά χειρότερα η επικράτηση (αλλά και η επικρότηση) της κοινωνικά κατασκευασμένης κουλτούρας, έχει ως αποτέλεσμα την διαφοροποίηση και την καθοδήγηση ενός τρόπου ζωής. Σαν πειθήνια όργανα των Σειρήνων ή της Κίρκης παρασυρόμαστε σε έναν κοινωνικό κατακερματισμό. Η υποκουλτούρα έχει απλώσει βαθιά τις ρίζες της παντού. Έχει χωθεί πολύ βαθιά μέσα στα τελευταία καταφύγια του μυαλού. Κατευθύνει πλέον τις πλειοψηφίες. Η διάγνωση της είναι απλή : το ωραίο είναι το σημαντικότερο αγαθό, το μέτρο είναι κάτι το άγνωστο, η υπερβολική μονομέρεια των επιδιώξεων είναι ο μόνο τρόπος επιβίωσης, ο κατακτητικός πόλεμος βαφτίζεται σταυροφορία στο όνομα της ελευθερίας, ο περιορισμός και εξευτελισμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων βαφτίζεται προώθηση της δημοκρατίας, η ποσότητα και το χρήμα βαφτίζεται ποιότητα, η αποκτήνωση στην εργασία βαφτίζεται καταξίωση και επιτυχία, το reality show που απογυμνώνει τον άνθρωπο βαφτίζεται ψυχαγωγία, η παρακολούθηση με δορυφόρους βαφτίζεται ασφάλεια των πολιτών, όλα όσα προσβάλλουν την ανθρωπιά και τη νοημοσύνη βαφτίζονται ως σύγχρονος πολιτισμός. Φοράμε ωραία κουστούμια και παίζουμε ωραίους ρόλους στο σανίδι της ζωής. Μα όταν έρχεται η ώρα να κοιτάξουμε τους καθρέφτες της πραγματικότητας, δεν αναγνωρίζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό γιατί έχουμε ξεχάσει ποιοι είμαστε. Δεν το γνωρίζουμε καν, γι' αυτό και το βάφουμε σαν θεατρίνοι πριν από την παράσταση, φτιάχνουμε ένα άλλο πρόσωπο για το ρόλο μας, φοράμε το προσωπείο μας. Ξεχνάμε τον άνθρωπο. Ξεχνάμε τον εαυτό μας. Ξεχνάμε ότι δίνει νόημα στη ζωή.

Η καταβαράθρωση της σημερινής κοινωνίας δεν έχει σταματημό, ξεκινάει από την αγωγή που λαμβάνει ένα παιδί από την οικογένεια  του, συνεχίζεται στην παιδεία που λαμβάνει από την κοινωνία και από την εκπαίδευση και έχει ως προέκταση την νοοτροπία και την κρίση του κοινωνικού συνόλου. Οι υλικές και χρημα

τικές απολαβές, η δόξα και η αναγνώριση έχουν επικρατήσει στον καπιταλιστικό κόσμο εις βάρος του πνεύματος και της παιδείας.

"Ο καπιταλισμός, ο οποίος ισχυρίζεται ότι παράγει την Τάξη μέσα από την αναπαραγωγή της επιθυμίας, στην πραγματικότητα πηγάζει από την παραγωγή «έλλειψης» και αναπαράγεται μέσα από την άρνηση, την αλλοτρίωση και τη μη εκπλήρωση επιθυμιών"     Hakim Bey

Θυμηθείτε την έκπληξη που είχατε τον Δεκέμβρη του 2008, το καλοκαίρι του 2011 που οι πλατείες ήταν γεμάτες, τον Φλεβάρη του 2012 όταν η πλατεία Συντάγματος είχε γίνει κέντρο αγώνα ενάντια στο Μνημόνιο..Τι γινόταν στους δίπλα δρόμους;; Τα μαγαζιά στο Κολονάκι ήταν ανοιχτά και ο κόσμος ψώνιζε κανονικά σαν να μην συμβαίνει τίποτα, τα μπαράκια στο Γκάζι ήταν γεμάτα ασφυκτικά και στα μπουζούκια της παραλιακής δεν χωρούσε ούτε καρφίτσα. Όταν η πλειοψηφία του συνόλου μιας κοινωνίας αποχαυνώνεται και θεοποιεί ατάλαντους καλλιτέχνες, παρακολουθεί αγράμματους   δημοσιογράφους και ασχολείται μόνο με την μεσημεριανή κουτσομπολίστικη ζώνη τότε η υποκουλτούρα έχει γίνει κομμάτι της κοινωνίας και αυτή είναι η αντίληψη για την ζωή που έχει ένα μεγάλο κομμάτι της λαϊκής μάζας.

 Η παιδεία, το πνεύμα, η νοοτροπία και η κριτική ικανότητα είναι αυτά που χαρακτηρίζουν μια κοινωνία. Πολιτισμός, δεν είναι μόνο η ιστορία που έχει μια χώρα από τα αρχαία χρόνια, αλλά είναι και η γνώση, τα πιστεύω και ο τρόπος ζωής που θα μεταλαμπαδεύσει η μια γενιά στην άλλη.

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν μια καταπληκτική λέξη, ο άπολις. Ο πολίτης που δεν συμμετείχε στα κοινά. Ο άχρηστος για τη πόλη όπως επίσης έχει αναφερθεί.

 DR.Oou