Εκ μέρους μιας οργανωμένης μειοψηφίας…

«Παρακαλώ…Η χώρα διεήρχετο μίαν κρίσιν αναζητούσα διέξοδον εξ ενός πολιτικού αδιεξόδου εις το οποίον είχε εισέλθει. Από μακρού χρόνου, η αδυναμία της συννενοήσεως μεταξύ των υπευθύνων πολιτικών παραγόντων της χώρας, παρά πάσαν επίκλησην του ανωτάτου άρχοντος της χώρας, είχε περιαγάγει την χώραν εις αδιέξοδον. Η κατάστασις αυτή προστιθεμένη εις μίαν αναρχικήν αντίληψην η οποία είχε επιβληθεί σχεδόν εις όλα τα άτομα της κοινωνίας, είχε δημιουργήσει τον έσχατον κίνδυνον δια την χώραν. Είχε δημιουργήσει τον κίνδυνον να αλωθεί η χώρα κάποια στιγμή της πορείας της προς τα εμπρός από τον κομμουνισμόν.»

(Τηλεοπτικό διάγγελμα Γεωργίου Παπαδόπουλου πρώην δικτάτορα)

Γράφει ο μη έχων...

 O Γ. Παπαδόπουλος τοποθετήθηκε στην ΚΥΠ (1959-1964) και το 1961 ως αντισυνταγματάρχης της ΚΥΠ, και αρχηγός από το 1961 της παράνομης οργανώσεως Ένα στον Στρατό, είχε συμμετάσχει στη διαμόρφωση του σχεδίου «Περικλής», που είχε ως στόχο την άσκηση συστηματικής βίας για τη μείωση της επιρροής της ΕΔΑ. Ο στόχος εξειδικευόταν ως εξής:

«Ενδεικνυόμενα μέτρα, ώστε ο κομμουνισμός εις το εγγύς μέλλον να υποστή κάμψιν και το ποσοστόν του να κατέλθη εις επίπεδα κάτω του 20%». 

Η κατάσταση που επικρατούσε στην χώρα λίγο πριν το πραξικόπημα ήταν εκρηκτική , η τότε Κυβέρνηση η οποία αν και δεν μπορεί να συγκριθεί με την σημερινή (όπως και καμιά άλλη…) , ήταν στα όρια της συντριβής.

Η αριστερά είχε κερδίσει την λαϊκή υποστήριξη και ήταν ένα βήμα πριν αναλάβει την εξουσία, υπήρχαν παντού διαδηλώσεις και μαζικές κινητοποιήσεις.

Οι προσωρινοί «νικητές» του εμφυλίου είχαν χάσει σχεδόν την μάχη και δεν μπορούσαν με τίποτα να στρέψουν τις μάζες σε μια άλλη πολιτική δύναμη – «δικών» τους πεποιθήσεων.

Έτσι η μόνη λύση ήταν μια : το πραξικόπημα , η Χούντα , η κατάλυση της δημοκρατίας και η επιβολή της αστυνομοκρατίας «καθ’ άπασα  την επικράτεια , προς αποφυγήν της διασαλευθείσας τάξεως εκ μέρους μιας οργανωμένης μειοψηφίας…»

Οι εφημερίδες , την επόμενη της 21 Απριλίου , παρουσίασαν την Χούντα ως ένα σωτήριο και βαθύτατα δημοκρατικό «κίνημα» των «ουδέτερων» και βαθιά Ελληνορθόδοξων Συνταγματαρχών, με μια δόση «σα να μην συνέβη τίποτα».

Φυσικά δεν μπορούσες να φέρεις και αντίθετη άποψη…

Η νέα Κυβέρνηση διάγγελλε πως μιλά εκ μέρος του ελληνικού έθνους , είναι εναντίον όλων των «προδοτών» , οι οποίοι έφτασαν την χώρα σε αυτό το χάλι και θα λογοδοτούσαν σε αυτήν εις το όνομα του εθνικό-χριστια-νικού.

Χαρακτηριστικά ανέφερε , όπως και ο Γ. Παπανδρέου πριν ένα περίπου χρόνο , πως η χώρα είναι ασθενής και αυτοί έχουν το φάρμακο.

Οι συνθήκες από εκείνη την περίοδο έχουν αλλάξει ριζικά σε παγκόσμια κλίμακα, οι Χούντες που εγκαταστάθηκαν σε πολλά κράτη για να προστατεύσουν από τον κομμουνιστικό «κίνδυνο» αλλά και να επιβάλουν την νεοεφευρεθείσα πολιτική του νεοφιλελευθερισμού , καρτέρευσαν και δείχνοντας την αποτυχία αυτού του τρόπου εξουσίας από την μεριά της αστικής τάξης.

Όσοι περιμένουν ένα νέο στρατιωτικό νόμο παρόμοιο με εκείνον του, καλό θα είναι να κρατάνε μικρό καλάθι 67’.

Η αστική τάξη βρήκε την λύση στο πρόβλημα της μέσω της Σοσιαλδημοκρατίας  η οποία αρχικά « βόλεψε» τις κοινωνίες δίνοντας την αίσθηση ενός καλού Καπιταλισμού έναντι ενός βάρβαρου Σταλινισμού και όταν χρειάστηκε, από το Στρατιωτικό Σοκ περάσαμε στο οικονομικό.

Το Σοκ της Χρεοκοπίας ισούται με 1000 στρατιωτικούς νόμους , γιατί πολύ απλά γίνεται σε καιρό «κοινοβουλευτικής» δημοκρατίας. Συνεχίζεις να έχεις το δικαίωμα της πολιτικής καθαίρεσης όλων όσων επιβάλουν αυτά τα δύσκολα μέτρα , όμως πρέπει πρώτα να γλιτώσεις από την Σύγχρονη Σκύλα και Χάρυβδη , δηλαδή την προπαγάνδα και την καταστολή…

«Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς,

από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση.»

Umberto Eco, 1932-, Ιταλός συγγραφέας

  

Και για όσους καταφέρουν να ξεπεράσουν τον φόβο , την τρομοκρατία και τα ψέματα τους περιμένει το γκλόπ του νόμου…

Όμως η άρχουσα τάξη αυτή την στιγμή , έχει ένα πλεονέκτημα που δεν είχε το 67’ , είναι σε θέση να στρέψει τις μάζες σε ένα δικό της πολιτικό μόρφωμα , ένα κόμμα πολύ διαφορετικό από όλα τα άλλα κόμματα .

Ένα κόμμα του οποίου ο αρχηγός , διορίστηκε από τον ίδιο τον Παπαδόπουλο γραμματέας της νεολαίας ΕΠΕΝ.

Ο Νίκος Μιχαλολιάκος ηγείται ενός κόμματος το οποίο συνδυάζει τα πρότυπα της Χούντας των Συνταγματαρχών, την νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και την στρατιωτική περιφρούρηση.

Ένα κόμμα στο οποίο συμμετέχουν , Μαφιόζοι , δημοσιογράφοι , επιχειρηματίες , ΚΥΠαντζήδες και πράκτορες πάσης φύσεως , αστυνομικοί , διάφοροι στρατιωτικοί και ένα μεγάλο μέρος της εκκλησίας , με στόχο έναν νέο σχέδιο «Περικλής», που θα έχει ως στόχο την άσκηση συστηματικής βίας για τη μείωση της επιρροής της Αριστεράς αλλά ταυτόχρονα και τον αποπροσανατολισμό του λαού από τους πραγματικούς φταίχτες για την κατάσταση της Ελλάδας που δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ελεύθερη καπιταλιστική αγορά…

Η Χούντα κυρίες και κύριοι, έχει ήδη εγκατασταθεί, μα τα κανάλια την έχουν παρομοιάσει με μια προσπάθεια για σωτηρία της χώρας από την χρεοκοπία, αλλά και απ’ τον Κομμουνισμό , πάντα όμως με μια δόση «σα να μην συνέβη τίποτα».