Είναι το ευρώ ηλίθιε…

Αλθει στα όρια της και η μόνη λέξη στην οποία πρέπει να επικεντρωθούμε είναι η «ανατροπή».

Απεργίες μαζικής συμμετοχής αλλά απουσίας πολιτικού στίγματος ,
μορφές αντίστασης μαζικής συμμετοχής αλλά απουσίας βασικού πολιτικού στίγματος. Αυτό ακριβώς και με πολύ ξεκάθαρο τρόπο αποτελεί το μείζον πρόβλημα στην οργάνωση ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών από την μεριά του Ελληνικού λαού.Θα συμφωνούμε πιστεύω όλοι πως η κατάσταση έχει έλθει στα όρια της και η μόνη λέξη στην οποία πρέπει να επικεντρωθούμε είναι η «ανατροπή».

Γράφει ο μη έχων...

Φυσικά το γιατί δεν έχει έλθει ακόμα αυτή η ανατροπή ή το πώς θα έλθει είναι ένα σοβαρό ζήτημα το οποίο επηρεάζεται από τρείς κυρίως παράγοντες: α) την Κυβέρνηση, τα ΜΜΕ και την Αριστερά.

Η Κυβέρνηση αυτή, όπως και οι δύο προηγούμενες – σε πλήρη υπηρεσία προς την Γερμανία και την ΕΕ – έχουν θέσει ως μείζον ζήτημα, μόνο, την παραμονή της Ελλάδας στο Ευρώ προστατεύοντας ταυτόχρονα εκτός από το εγχώριο κεφάλαιο και το εμπορικό αγοραστικό κοινό του ιμπεριαλιστικού κέντρου της ΕΕ ( Γερμανία-Γαλλία), καθώς και τα τοκογλυφικά κέρδη της ΕΚΤ και των Γερμανικών τραπεζών μέσω της επαναλαμβανόμενης δανειοδότησης της Ελλάδας. Και λέω «μόνο» γιατί, είναι δεδομένο πως η όλο το υπηρετικό πολιτικό προσωπικό της Τρόικα δεν δίνει δεκάρα για οποιοδήποτε εργασιακό και κοινωνικό δικαίωμα. Ίσα- ίσα, στον αντίποδα της ισοπέδωσης μιας ολόκληρης κοινωνικής κατάκτησης, προσφέρει έναν –νέου είδους- «γύψο» για την δημοκρατία, φτάνοντας τα επίπεδα του γλοιώδης φασισμού, με κύριο συνεργάτη, το μαφιόζικο μόρφωμα της Χρυσής Αυγής.

Από την άλλη τα ΜΜΕ συνεχίζουν το έργο της Κυβέρνησης και το επεκτείνουν από το άδειο πιάτο μας, μέχρι το κέντρο του μυαλού μας.  Αφού προφανώς και τα ίδια παίζουν το ρόλο του οργάνου των εξουσιαστών ( μιας και ανήκουν στους ίδιους επιχειρηματίες- κεφαλαιοκράτες), παίζουν όπως έχω πει πολλές φορές εκτός από το παιχνίδι της προπαγάνδας και τον ρόλο του αποπροσανατολισμού.

Αποπροσανατολισμού από τι όμως;

Ξεκάθαρα από το κυρίως πολιτικό ζήτημα της διαπάλης αλλά και γενικότερα το ζήτημα του «τις πταιει;».

Χαρακτηριστικό είναι το τελευταίο παράδειγμα, όπου όλα τα κανάλια ολημερίς μιλούν για τα εργασιακά μέτρα, τα οποία πρόκειται ή δεν πρόκειται να ψηφίσουν τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης . Δεν είναι ότι ξαφνικά οι καναλάρχες λυπήθηκαν τους εργαζόμενους, αλλά ότι τα μέτρα αυτά τα οποία συζητάμε ξανά και ξανά είναι ήδη ψηφισμένα σε προηγούμενα μνημόνια! Και επειδή το εργασιακό είναι το μείζον ζήτημα που μας αφορά αρκεί για να αποφευχθούν συζητήσεις περί μιας

ουσιαστικής ανάλυσης αλλά και επίλυσης της κρίσης .

Η αριστερά, δηλαδή ο μόνος πολιτικός φορέας ο οποίος μπορεί να φέρει την ανατροπή, στέκει ακόμη σαστισμένη και ολίγον μπερδεμένη…

Ο ΣΥΡΙΖΑ αν και εκρέει ένα βασικό φιλολαϊκό αίσθημα εμπιστοσύνης και έχει δημιουργήσει κάποιες σοβαρές βάσεις για μια προσπάθεια ανατροπής αυτής της βάρβαρης κατάστασης, εθελοτυφλεί όσον αφορά το κύριο πολιτικό στοιχείο-το κλειδί του προγράμματος εκείνου το οποίο θα δώσει ένα σαφή πολιτικό προσδιορισμό στην μάχη των εργαζομένων και του ελληνικού λαού, το οποίο δεν είναι άλλο από το ευρώ. Δεν μπορεί να μην βλέπει ότι σύσσωμη η ελληνική αστική τάξη, η Κυβερνήσεις των τριών τελευταίων χρόνων και τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, θέτουν ως βασικό τους μέλημα την παραμονή της χώρας στο ευρώ! 

Το μέλλον μας είναι η δραχμή όσο

και αν την ξορκίζουμε !

Κ. Λαπαβίτσας, οικονομολόγος

 

Πως γίνεται να στηρίξεις τον όποιο ανατρεπτικό σου λόγο πάνω στον εκβιασμό του αντιπάλου σου;

Από την άλλη έχει δημιουργήσει ένα αίσθημα, επερχόμενων εκλογών στις οποίες θα καταλάβει την εξουσία και θα μας σώσει από το μαρτύριο! Δεν μιλάμε απλά για να ανάθεση αλλά για διαστρέβλωση της πραγματικότητας! Δηλαδή ασ’  τους να ψηφίζουν και θα τα ξεψηφίσουμε εμείς «τότε»! Όμως στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει μια τεράστια διαμάχη με πρωταγωνιστή το αριστερό ρεύμα του ΣΥΝ με επικεφαλή το Π.Λαφαζάνη ο οποίος αν και καλώς έχει υιοθετήσει το αίτημα της εξόδου από την ευρωζώνη και την διαγραφή του χρέους (στα οποία υστερεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολο του), είναι πολύ πιθανό αυτά να καταπλακωθούν και να εξαφανιστούν με τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα.

Όσον αφορά το ΚΚΕ, αν και στηρίζει ακατάπαυστα το αίτημα για την διαγραφή του χρέους και την έξοδο από την ΕΕ, θεωρεί το ζήτημα του ευρώ « ψευδοδίλλημα», παραπέμποντας τον λαό όχι σε άμεσες λύσεις αλλά σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο λαϊκής εξουσίας και οικονομίας , όχι μη εφαρμόσιμο αλλά απραγματοποίητο στις συγκεκριμένες συνθήκες, οι οποίες απαιτούν άμεσα μέτρα για την ανακούφιση της κοινωνίας. Φυσικά με ταξικό προσδιορισμό και σοσιαλιστική προοπτική , αλλά όχι με ένα ουτοπικό άλμα προς ένα καλύτερο αύριο.

Από τι υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις η μόνη που διαθέτει ένα σχετικά πιο ολοκληρωμένο πρόγραμμα είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ η οποία όμως έδειξε σαφή υποτίμηση των καταστάσεων και σοβαρή πολιτική αδυναμία στο να προβάλει και να απαντήσει με αμεσότητα το ζήτημα της ανατροπής, κυρίως με το εκλογικό « σνομπάρισμα» και με ένα είδος αυτοδιάλυσης όλων των κινήσεων-πρωτοβουλιών που είχε αναλάβει. 

Αυτό που προέχει κατ’ αρχάς είναι το άνοιγμα της συζήτησης μέσα στην αριστερά και το λαό για το ζήτημα του ευρώ και της ΕΕ. Πρέπει η αριστερά να « συμφιλιωθεί κριτικά», να κάτσει στο ίδιο τραπέζι όχι για να ενωθεί όπως λένε πολλοί αλλά κυρίως για να «τσακωθεί» έτσι ώστε να μπορεί να δημιουργηθεί μια μαζική αριστερή στροφή σε όλες τις ριζοσπαστικές δυνάμεις . Πρέπει να υπάρξει μια αριστερή αντιπολίτευση στην ίδια την αριστερά και αυτό πρέπει να το αναλάβει κάποιος από τους τρείς αυτούς κύριους ριζοσπαστικούς πυλώνες .