ΜΙΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ

Μια αμφισβήτηση

 

Γράφει ο Spatournos

Γεια σου λοιπόν για άλλη μια φορά μέσα από τα ηλεκτρονικά φύλλα του Babushka. Σήμερα θέλω να δούμε μαζί ένα θέμα αντικειμενικά τόσο απλό που εσύ το έχεις κάνει τόσο δύσκολο. Κάνοντας ένα γρήγορο πέρασμα στην ιστορία μας θα δεις πως η κοινωνία μας διέφερε σε τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας από καιρό σε καιρό. Ότι για κάποιους τότε ήταν πραγματικότητα για εμάς σήμερα θεωρείτε ξεπερασμένο ή μύθος. Οι διαφορές μας με άλλες κοινωνίες του παρελθόντος αν και είναι πολλές εσύ προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου και εμένα ότι ο κόσμος δεν αλλάζει, ενώ ο ίδιος καταλαβαίνεις ότι ο κόσμος έχει αλλάξει άπειρες φορές, συνεχίζεις να λες με στόμφο «δεν γίνεται να αλλάξεις τον κόσμο» αλήθεια; Πως μπορείς να συνταιριάζεις τόσα αντιφατικά στοιχεία και να το ονομάζεις άποψη;  Πως γίνεται ρε άνθρωπε να πιστεύεις -ενώ ξέρεις ότι ο λαός δεν κυβερνούτανε πάντα από κάποιον τύπου Σαμαρά!-ότι πάντα πρέπει να διαλέγεις από τα υπάρχοντα; Αφού ξέρεις πως ο κόσμος άλλαξε, εξελίχτηκε από ανθρώπους και γεγονότα μοναδικά που παρήγαγαν κάτι το καινούριο. 

Βέβαια το ότι άλλαζε δεν σημαίνει ότι πήγαινε και μπροστά, δηλαδή από τον Ιπποκράτη και την πρώτη χρήση της ιατρικής πάνω στον άνθρωπο φτάσαμε τον μεσαίωνα να απαγορευτεί οποιαδήποτε έρευνα πάνω στο ανθρώπινο σώμα και η μόνη αντιμετώπιση της αρρώστιας ήταν να βράζεις δόντια κροκόδειλου σε ζωμό πάπιας και να το βάζεις κάτω από το κρεβάτι σου περιμένοντας να γίνεις καλά. Γελάς; Να σου θυμίσω πως άνθρωποι σαν και εσένα έδιναν και τότε την ανοχή τους σε τέτοια φαινόμενα. Άνθρωποι σαν και εσένα που ανέχεσαι τα παράλογα του δικού μας εργασιακού μεσαίωνα. 

Με αυτά και με αυτά ερχόμαστε στον δικό μας σήμερα, η κοινωνία μας πείνα, κρυώνει, εξαθλιώνεται, ασφυκτιά. Τα κανάλια σου λένε πως για να αντιμετωπίσεις την φτώχια πρέπει να αντιτάξεις περηφάνια, καμάρι όλα αυτά βέβαια τα λένε γιατί δεν σφίγγουν το δικό τους το ζωνάρι. Αυτό που σήμερα αποκαλούμε «πολιτικοί» σου προσφέρουν για να σε λυτρώσουν από τα βάσανα της ζωής, ξαφνικό θάνατο. Έτσι πλέον αποκαλείτε η πολιτική τους, σε περιμένουν σε κάθε γωνία με νέα μέτρα που ξαφνικά στα ανακοινώνουν και τα κανάλια τους κάνουν τα πάντα για να σε πανικοβάλουν. Όλο αυτό λοιπόν το φτηνό πανηγύρι σε οδηγεί μεθοδικά στην διαπίστωση πως τίποτα δεν αλλάζει, τίποτα; Εντάξει όχι και τίποτα, σου δημιουργείτε  η αίσθηση ότι επιλέγοντας ένα άλλο κόμμα του ίδιου πολιτικού συστήματος η ζωή σου μαγικά και αναπόφευκτα θα αλλάξει. Θα ήταν πολύ όμορφο και τόσο δα απλό να λύνονταν η φτώχια και η πείνα, η εξαθλίωση και η καταπίεση με αυτόν τον τρόπο, αλλά πηγαίνοντας πάλι στην κοντινή σου ιστορία θα ανακαλύψεις πως η λύση αυτή τελικά δεν οδηγεί στην λύτρωση αλλά σου δίνει μερικές ανάσες πριν σου ξανά χώσει το κεφάλι σε ένα καζάνι της καταπίεσης που βράζει.

Έτσι λοιπόν εγώ θα σου πω μια θέση απλή κατ εμένα, εύχομαι και για εσένα. Αν για μια στιγμή δεν σκεπτόσουν να ζήσεις τα ίδια και τα ίδια, αν για μια στιγμή σκεφτόσουν ότι εσύ εγώ και όλοι οι άλλοι καταπιεσμένοι ζητούσαμε και περνάμε έναν δικό μας κόσμο, αν εμείς είμαστε οι μόνοι αρμόδιοι για την διαμόρφωση του. θα μου πεις αυτά δεν γίνονται ή θα μου πεις ότι έγιναν και απέτυχαν, θα σου πω λοιπόν ότι αυτήν την χρονική περίοδο της δικιάς μας ιστορίας αυτό που χρειάζεται είναι μια εξέγερση. μια εξέγερση εδώ και τώρα μέχρι να διώξουμε ότι μας πληγώνει. Δεν θα είναι κάτι αναίτιο, δεν θα είναι κάτι που δεν θα έχει προσανατολισμό όλοι μας ξέρουμε τι θέλουμε, η κοινωνία μας έχει ποινικοποιήσει τον ρομαντισμό, την τρέλα, τα όνειρα. σκέψου τι θα γινόταν αν για μια στιγμή ήσουν ελεύθερος, σκέψου για μια στιγμή να μπορούσες να κάνεις όνειρα, σκέψου για μια στιγμή να μην λειτουργούσες σαν χριστιανός που καταγγέλλει τους γύρο του. Σκέψου τον τρόμο στα μάτια όλων των καταπιεστών μας που θα τους έχουμε ξεφύγει. Αξίζει σου λέω να δημιουργήσουμε την δική μας περίοδο του διαφωτισμού, να καταφέρουμε να παράγουμε νέες θεωρίες βασιζόμενοι στις παλιές. Να δημιουργήσουμε έναν άλλο πολιτισμό γιατί αυτός που βιώνουμε τώρα το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να στολίσει της αλυσίδες που έχουν δεμένους. Όλη αυτή η υποκουλτούρα το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σου φτιάξει μια πολύ όμορφη ροζ αλυσίδα.  Προφανώς όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν μαγικά δεν έχω τέτοιες αυταπάτες, δεν περιμένω ότι κάποια στιγμή όλοι θα βγουν στους δρόμους και θα ζητάνε κάτι το διαφορετικό, όχι μονό γιατί αρέσκονται να κάθονται στον καναπέ τους αλλά γιατί δέχονται και έναν τεράστιο κατασταλτικό πόλεμο για να μην τολμήσουν ποτέ να σηκώσουν κεφάλι. Και ίσως αυτό είναι το σημαντικότερο γεγονός που πρέπει όλοι μας να αναγνωρίσουμε γιατί έτσι θα γνωρίζουμε με ποιες τακτικές θα κινηθούμε. Έτσι λοιπόν ο τρόπος που πιστεύω πως θα μας ξυπνήσει από τον λήθαργο είναι η σωστή, ταξική ενημέρωση, η οργάνωση, η αλληλεγγύη σε όσους διώκονται από το κράτος γιατί μόνο έτσι θα σπάσουμε τον φόβο, συμμετοχή στους αγώνες και τις πορείες, μα πάνω από όλα σκέψη, δηλαδή σου ζητάω να μπορώ σκεφτώ και να πω τις ιδέες μου με το δικαίωμα να κάνω λάθος, το ίδιο προφανώς θα πρέπει να ισχύει και για εσένα. Μόνο έτσι οι δικές μου ιδέες και σκέψεις θα μπορέσουν να συνυπάρξουν και να ζυμωθούν με τις δικιές σου, ώστε να δημιουργηθεί ένας άλλος κόσμος, ζωντανός και ελεύθερος!

Διαχρονικά, η αμφισβήτηση έστω και αν γίνονταν με λαθεμένες διατυπώσεις ήταν πάντα αυτή που έσπρωχνε την κοινωνία μπροστά.