ΒΙΛΑ ΑΝΩΜΑΛΙΑΣ...

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΑΥΤΗ, ΠΡΩΣΤΗΘΕΜΕΝΗ, ΕΙΣ ΜΙΑΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗΝ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΧΕ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΣΧΕΔΟΝ, ΕΙΣ ΟΛΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΕΙΧΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΣΧΑΤΟ ΚΙΝΔΥΝΟ, ΝΑ ΑΛΩΘΕΙ Η ΧΩΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΝ. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΑΣΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗΝ ΚΑΙ ΑΓΩΓΗΝ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΕΥΕΠΙΦΟΡΟΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΟΜΟΥΝΙΣΜΟΝ. ΔΙΟΤΙ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΥΔΕΝ ΣΗΜΕΙΟΝ ΚΟΙΝΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΝ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΩΝ. (ΊΣΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ…)

βιλα

ανωμαλιασ...

Οι μισθοί, η εργασία και το βιοτικό επίπεδο συνθλίβονται, η δεξιά ιδεολογία επανακυριαρχεί, ξεθάβοντας τα πιο ακραία της ένστικτα, ενώ ο αστυνομοκρατικός φασισμός σκοτώνει, ότι απειλεί, αυτή την ομαλότατα.

Γράφει ο Μη Έχων

Μέχρι πριν πέντε περίπου χρόνια, η άποψη της ελληνικής κοινής γνώμης για την περίοδο 1929-1945 ήταν ξεκάθαρη. Ο Αδόλφος Χίτλερ, έπαιρνε «άνετα» το τίτλο του μεγαλύτερου δολοφόνου, εγκληματία και σατανικού ανθρώπου σ’ ολόκληρη την ιστορία, το καθεστώς του ήταν σίγουρα φασιστικό και απάνθρωπο, ενώ η ιδεολογία του θεωρείτο σχιζοφρενική. Η δε Σοβιετική Ένωση αν και δίχαζε τις απόψεις, τύγχανε καλύτερης μεταχείρισης, μιας και αυτή όπως και ο ηγέτης της, Ι. Στάλιν, ήταν αυτοί οι οποίοι έδωσαν ένα τέλος στο μίασμα του Ναζισμού.  

Ερχόμενοι όμως στο σήμερα, θα παρατηρήσουμε πως η αντίληψη της σημερινής κοινής γνώμης για το συγκεκριμένο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας μας έχει αλλάξει ριζικά. Κατ’ αρχάς, σε μεγάλο βαθμό ο Χίτλερ έχει εξισωθεί πλήρως με τον Στάλιν, ενώ για πάρα πολλούς, ο δεύτερος θεωρείται πολύ χειρότερος από τον πρώτο. Ο Σοσιαλισμός που γνωρίσαμε και ειδικά η Σοβιετική ένωση, θεωρείται πανομοιότυπη με τα φασιστικά καθεστώτα του άξονα. Ενώ η φασιστική ιδεολογία αγγίζει πλέον ένα ποσοστό, που ξεπερνά κατά πολύ το 10% που ανήκει στο χώρο της Χρυσής Αυγής.

Σε αυτή τη γελοία και αναπάντεχη κατάντια της Ελληνικής Δημοκρατίας, ειδικά στα χρόνια του μνημονίου, συντέλεσαν μεταξύ άλλων τα διάφορα καθεστωτικά ΜΜΕ, με τα διάφορα αμερικανικά ντοκιμαντέρ, τα « αντικειμενικά» αφιερώματα στις Κυριακάτικες στήλες και η «εισβολή» των διαφόρων κυβερνητικών μηχανισμών στο διαδίκτυο, φτάνοντας στο σημείο, να είναι ανάρπαστες πλέον οι αναρτήσεις με περιεχόμενο, το δικτάτορα Παπαδόπουλο, τον Φύρερ και τον θρησκευτικό αντικομουνισμό ( μη ξεχνάμε το περίφημο και επαναπροβαλόμενο αμερικανικό ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΪ, για την «αποκάλυψη του Ιωάννη», όπου οι τρείς υποψήφιοι για τον ρόλο του αντίχριστου, είναι ο Χίτλερ, ο Στάλιν και ο Λένιν…).

Έτσι λοιπόν και αφού η επικράτηση της μεταπολίτευσης, είχε θάψει για τα καλά την ακροδεξιά ιδεολογία, ενώ παράλληλα συγκρατούσε την έξαρση της αριστερής, επετεύχθη η «εθνική» συμφιλίωση, ο δικομματισμός χωρίς πολλές πολιτικές διαφορές και τέλος η κοινωνική «ομαλότητα». Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια της πολιτικής και κοινωνικής ομαλότητας, οι διάφορες Κυβερνήσεις δεν είχαν την δυνατότητα να κάμψουν είτε τα φρονήματα είτε τη ιστορική συνείδηση της κοινωνίας, γι αυτό ανέλαβαν οι καναλάρχες, οι εκδότες και οι δημοσιογραφίσκοι, με την πλήρη σύμπνοια του παρακρατικού μηχανισμού.

Στα χρόνια του μνημονίου, όπου η χώρα μας βίωσε την οικονομική, πολιτική και κοινωνική αναταραχή, την βίαιη κατάρρευση της μεταπολιτευτικής ομαλότητας, δίνεται η δυνατότητα, στα αστικά κόμματα να πάψουν να αναλώνονται σε μια πλαστή και μετριοπαθής- κεντρώα πολιτική ρητορεία, και να αναπτύξουν ελεύθερα πλέον τη βαθιά αντιδραστική και αυταρχική τους ρητορεία. Αυτό που για χρόνια προετοίμαζαν εργολάβοι-καναλάρχες, και χρηματοδοτούμενοι από ιδιώτες, το ανέλαβε πλέον χωρίς φόβο, ο Κεδίκογλου, ο Χρυσοχοοίδης, ο Δένδιας, ο Σαμαράς, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο Καμίνης και ο Μιχαλολιάκος. Γενικότερα όλοι οι επίσημοι πολιτικοκοινωνικοί φορείς.  Όλοι αυτοί λοιπόν, με την πλήρη υποστήριξη των ΜΜΕ, αραδιάζουν καθημερινά, τόνους ρατσιστικού, φασιστικού και αντιαριστερού δηλητηρίου.

Έτσι λοιπόν και αφότου πέρασαν 3 χρόνια μνημονίου, και πάνω από 7 χρόνια αναδυόμενης λιτότητας, η άρχουσα τάξη και οι συνεργάτες της κατάφεραν να κάμψουν την κοινωνικοπολιτική αναταραχή και να την μετατρέψουν σε μια- νέου  τύπου- «ευνουχισμένη» κοινωνική ομαλότητα, μια νέα τάξη πραγμάτων- όχι με την ακροδεξιά έννοια- αλλά μια διαφορετική εικόνα της κοινωνίας που όπως τραγουδούν και οι Rage Against The Machine: «Ζεστή σούπα κάτω από μια γέφυρα, ουρά για το συσσίτια, καλώς ήρθατε στη νέα τάξη πραγμάτων. Εδώ, όπου δεν υπάρχει σπίτι, δουλειά και ειρήνη.», αλλά και μια κοινωνία «ζόμπι», άβουλων παρατηρητών. Και για να καταφέρουν να στήσουν τον νέο και σύγχρονο Ευρωπαϊκό Μεσαίωνα, πρέπει να ξεριζώσουν και όχι απλά να διαστρεβλώσουν την ιστορία από τις οθόνες, τα βιβλία και τις μνήμες μας. Πρώτος και κύριος μοχλός του αντιδραστικού αυτού σχεδίου, το σχολείο. Αυτό το κρατικό κέντρο παραγωγής «Ζόμπι».

Το φετινό σχολικό βιβλίο της ιστορίας της τρίτης λυκείου, είναι μια πρώτη, τρανταχτή απόδειξη της άθλιας αυτής μνημονιακής μεθόδευσης. Στο συγκεκριμένο βιβλίο, οι συγγραφείς, δίνουν μεγάλη έμφαση στα γεγονότα της προαναφερθείσας ιστορικής περιόδου, στα καθεστώτα των χωρών του άξονα και ειδικά σε αυτό της Ναζιστικής Γερμανίας. Για κάποιον περίεργο λόγο, οι συγγραφείς, αγγίζουν τα όρια της εμμονής με τον Αδόλφο Χίτλερ και την εξίσωση φασισμού-κομουνισμού, ενώ προχωρούν σε μια σειρά από τρανταχτές διαστρεβλώσεις της ιστορίας:

Παρουσιάζουν την συνταγματική εκτροπή του Χίτλερ-που τον ανέδειξε σε απόλυτο άρχοντα- σαν εθνικό δημοψήφισμα, μιλούν για εκλογική νίκη του Χίτλερ με 44% (η εκλογική νίκη του Ναζιστικού κόμματος ήρθε ενώ ο Χίτλερ ήταν ήδη στην εξουσία και ενώ οι κομουνιστές και οι αριστεροί ήταν διωκόμενοι), ποσοστό που δεν αναφέρεται πουθενά αλλού εκτός από αυτό το βιβλίο. Άλλο πολύ σοβαρό και επικίνδυνο κομμάτι του βιβλίου, αναφέρει πως οι εχθροί της δημοκρατίας ήταν δύο, ο Ναζισμός και Κομμουνισμός! Ενώ η δημιουργία του άξονα, αναφέρεται μόνο μέσα από τα λόγια του Μουσολίνι: «ο Άξονας είναι πρόταση συνασπισμού των ευρωπαϊκών κρατών που "εμπνέονται από τη θέληση για συνεργασία και ειρήνη». Δηλαδή, η πιο επιθετική συμμαχία, που προκάλεσε τον χειρότερο πόλεμο της ιστορίας, αναφέρεται ως ειρηνική και μάλιστα αποκαλείται μονόπλευρα ως: «συμμαχία κυβερνήσεων ενάντια στον κομμουνισμό και την Κομμουνιστική Διεθνή».

Αφού λοιπόν τελειώσει η «κατήχηση» του σχολείου, η προσοχή πλέον στρέφεται στα πανεπιστήμια, όπου όπως και ο Μπαμπινιώτης, ο πρώην Υπουργός Παιδείας, όταν έδινε αναφορά στην Αμερική Πρεσβεία, σημείωνε το μοναδικό φαινόμενο που συμβαίνει στα ελληνικά πανεπιστήμια: την δυναμική πολιτικοποίηση και την επικράτηση της αριστεράς! Πράγματι η αριστερά και μάλιστα η ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική, μέσα στα πανεπιστήμια κρατά την ιστορική αγωνιστική παράδοση και «κυριαρχεί», όχι τόσο σε έδρες αλλά σε όλες τις κινητοποιήσεις, μπλοκάρει τους αντιεκπαιδευτικούς νόμους και συμμετέχει ενεργά στην οργάνωση του αγώνα ενάντια στην αστική αντίδραση.

Το προ-μνημονιακό καθεστώς αναγκάστηκε να τραπεί σε άτακτη φυγή μετά από τις τρομερούς φοιτητικούς αγώνες για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος, καθώς και για άλλες υποθέσεις. Έτσι, ο νέος μνημονιακός ανεμοστρόβιλος γνώριζε εξ αρχής πως η μάχη του Πανεπιστημίου θα είναι πολύ δύσκολη.

Με την ψήφιση των πρώτων μνημονιακών διατάξεων, για τη μετατροπή του Ελληνικού Πανεπιστημίου σε ιδιωτικό «παραμάγαζο», η τότε Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου αναγκάστηκε να προσφύγει στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ και κάποιες φυλλάδες Πρώτης κυκλοφορίας, για να κάμψουν τις μαζικές καταλήψεις των φοιτητών, με την στήσιμο και το συστηματικό «φούσκωμα» των «Αγανακτισμένων φοιτητών». Στη συνέχεια ήρθε η κατάργηση του ασύλου, μόνο και μόνο για ένα λόγο: την συστηματική ωμή επέμβαση της αστυνομίας μέσα στα Πανεπιστήμια, με διάφορες δικαιολογίες, ώστε να δημιουργήσει ένα κλίμα τρομοκρατίας και ως ένα ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση των φοιτητών.

Έχουν καταντήσει «εμετικές» οι αλλεπάλληλες επεμβάσεις των ΜΑΤ στα Πανεπιστήμια, κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων ή στη «δήθεν» προσπάθεια εξάρθρωσης του παραεμπορίου, όπως συνέβη τις προάλλες στην ΑΣΣΟΕ, όπου τα ΜΑΤ-Χρυσαυγίτες εισέβαλαν και βανδάλισαν τα στέκια των σχημάτων της αριστεράς. Και ακόμη και αν δεν υπάρχει άφορη, όπως οι παραπάνω, όλο και κάποια απογευματινή ενημερωτική εκπομπή, θα κάνει έκλυση για «εκκαθάριση» αυτών των «Πανεπιστημίων- ορμητηρίων βίας και ανομίας».

Και φυσικά, η ριζοσπαστικές δυνάμεις του πανεπιστημίου επεκτείνονται και έξω από αυτό, σε όλες τις μορφές αγώνα της Νεολαίας, όπως και στις διάφορες καταλήψεις και στους κοινωνικούς χώρους.

Το ζήτημα των καταλήψεων, είναι πολύ σοβαρό, μιας και στην όλο και ένα αυξανόμενη καπιταλιστική εμπορευματοποίηση και κοστολόγηση όλων των αγαθών, συμπεριλαμβανομένου και τον δημοσίων χώρων, είναι σημαντικό και μάλιστα επιτακτικό να υπάρχουν κτίρια, πλατείες και εκτάσεις που να είναι δημόσια και ελεύθερα για όλους. Στους συνεχόμενους κοινωνικούς αποκλεισμούς που οδηγεί η καπιταλιστική κρίση, για ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας, εμείς θα πρέπει να απαντήσουμε με μαζική διεκδίκηση, ελευθέρων και δημόσιων αγαθών, πρόνοιας, εργασίας, χώρου και χρόνου. Αυτό το ζήτημα, αποτελεί βασικό αντικαπιταλιστικό αίτημα και γι αυτό αυτή την χρονική περίοδο, μπαίνει στο στόχαστρο της μνημονιακής αντίδρασης. Η απαράδεκτη επέμβαση της αστυνομίας, με την εντολή του Υπουργού προστασίας της Χρυσής Αυγής, Ν. Δένδια, σε καταλήψεις ανά τη χώρα, αλλά πιο συγκεκριμένα, στις ιστορικές καταλήψεις Αμαλίας και Σκαραμαγκά, στο κέντρο της Αθήνας, αποδεικνύουν το ακροδεξιό και αυταρχικότατο πρόσωπο της Συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ.

Ο Δένδιας αφού ανέλαβε να εκκαθαρίσει τους χώρους αυτούς (πράγμα που επιθυμούνε καιρό τώρα, οι διάφοροι Χρυσαυγίτες), με τους τραμπούκους- πραίτορες του, πέταξε το μπαλάκι στον απίστευτο αρχιμνημονιακό Δήμαρχο Καμίνη, ο οποίος με θαυμαστή ταχύτητα δήλωσε πως, τα κτίρια θα μετατραπούν σε πολιτισμικά κέντρα με κάποιου είδους χρηματοδοτούμενα προγράμματα. Στη συνεχεία ο ίδιος ο Δένδιας, με ανακοίνωσή του κάλεσε τους «πολίτες», οι οποίοι παλιότερα θα ήταν αγανακτισμένοι, δηλαδή Χρυσαυγίτες, να προστατέψουν τα νέα αυτά κτίρια, από τα «περιθωριακά» στοιχεία, που τα είχαν «καταλάβει» και τα «λεηλατούσαν» για χρόνια. Η πραγματικότητα όμως, είναι πολύ διαφορετική. Οι ιστορικοί αυτοί χώροι, παρατημένοι για πολλά χρόνια από το δημόσιο και τις Κυβερνήσεις, μετατράπηκαν σε χώρους αντίστασης, πολιτισμού και κοινωνικότητας, χάρη στις αλλεπάλληλες προσπάθειες και προσωπικές θυσίες (και οικονομικές) των φερόμενων «ταγμάτων εφόδου» από τα ελληνικά ΜΜΕ.   

Γενικότερα τα Ρατσιστικά Πογκρόμ, που καιρό τώρα οργανώνουν και πραγματοποιούν τα ναζιστικά κατακάθια της Χρυσής Αυγής, με την ανοχή του Δένδια και των Σαμαρά, Βενιζέλο, Κουβέλη, έρχονται τώρα να τα συμπληρώσουν τα αντιαριστερά, αντιεξουσιαστικά και γενικότερα τα αντικινηματικά προγκρόμ της αστυνομίας, δηλαδή των Χρυσαυγιτών που τιτλοφορούνται ως «Ελληνική Αστυνομία». Ο «αστείος» Πρωθυπουργός Αν. Σαμαράς, στο Πρωτοχρονιάτικο διάγγελμά του, μίλησε για τα δύο άκρα, το ένα που είναι θύλακας της «ανομίας» και το δεύτερο που προσπαθεί να αναλάβει και να εφαρμόσει, μόνο του, το νόμο. Ο Γνωστός πόλεμος των άκρων, παίρνει πλέον διαφορετικό χαρακτήρα και όπως ο Στάλιν και η Σοβιετική Ένωση είναι πλέον χειρότεροι από το Χίτλερ και το Γ’ Ράϊχ, έτσι και η Αριστερά και ο αντιεξουσιαστικός χώρος, ο αντιφασισμός και το εργατικό κίνημα ( που κατηγορούνται πλέον ανοιχτά απ’ όλους τους αστούς, για γεγονότα όπως ο εμπρησμός της Marfin), θεωρούνται πλέον χειρότεροι από τους φασίστες- ακροδεξιούς και τους μνημονιακούς τους προστάτες.

Και ο μόνος λόγος για τον οποίο γίνονται όλα αυτά, είναι πως στην βίαιη αναπροσαρμωγή των ζωών μας και τις κοινωνίας μας, αυτής της κοινωνικής λοβοτομής- δεν υπάρχει χώρος για αντιφρωνούντες. Όπως παλαιότερα γνωρίσαμε τους «συμμορίτες» και τους «πλιατστακάδες» οι οποίοι ρημάχτηκαν και πέρασαν πολλά χρόνια στα ξερονήσια, έτσι και σήμερα, οι αντιφρονούντες, αυτοί που δεν δέχονται την στυγνή καπιταλιστική εξολόθρευση της καθημερινότητάς μας, οι αποκαλούμενοι ακραίοι, ξυλοκοπούνται, συκοφαντούνται, φυλακίζονται και βασανίζονται. Για τους τεχνοκράτες και τους νεοφιλελεύθερους, όλοι αυτοί θεωρούνται απειλή, ίσως το μοναδικό ανάχωμα της κοινωνίας. Διότι είναι αυτοί που διαταράζουν αυτή την ομαλότητα, που διατάρασσαν την παλιά και θα διαταράσσουν την νέα και θα είναι αυτοί που θα δίνουν ζωή στα ερείπια της ελεύθερης αγοράς και θα τα κάνουν πολλές Βίλες Ανωμαλίας.