Η βροχή των βατράχων

Πετάγεται στο timeline μου το λογότυπο της εταιρείας που με απέλυσε. Βράζω και μόνο που το βλέπω. Κάποιες μέρες μετά την απόλυση μου, σχεδόν ονειρευόμουν, να καταστραφούν. Να γίνει κάτι και να καταστραφούν. Επέτρεπα στον εαυτό μου να θυμώσει, χωρίς καμία τύψη, εξάλλου είχα κάθε λόγο, με είχαν απολύσει.

Η βροχή των βατράχων

Γράφουν η Mpanana

Άσε που πίστευα κιόλας  πως η δουλειά μου εκεί μέσα ήταν πολύ πιο έντιμη από των περισσοτέρων. Μετά είπα στον εαυτό μου να μην συνεχίζει να παίζει το χαρτί του θυμού. Όσο σκέφτεσαι τέτοια τόσο δηλητηριάζεσαι, έλεγα και ξανάλεγα. Να πάνε να γαμηθούν, στην τελική χάρη σου κάνανε, δεν τους άντεχες.

Οι μήνες πέρασαν και όντως όλο αυτό μου βγήκε σε καλό. Τέλος, η εβδομαδιαία γκρίνια και η προσπάθεια για το αυτονόητο. Έχω επιτέλους χρόνο για μένα, μπορεί να μην έχω λεφτά αλλά δεν είχα ούτε όταν δούλευα. Πριν δεν είχα ούτε λεφτά, ούτε χρόνο, ούτε ενέργεια. Όσο περνάει ο καιρός τόσο καθαρίζει το κεφάλι μου από τις τελευταίες ενοχές που με κρατούσαν δέσμια σε μια πραγματικότητα που δεν μου ταιριάζει. Αυτή των κλιματιζόμενων γραφείων με τα ψεύτικα χαμόγελα που πολλάκις έχω αναφερθεί. Τι είναι αυτό όμως που ακόμα με τσαντίζει όταν βλέπω το λογότυπο τους; Η απόλυση μου επιβεβαίωσε μια θεωρία που απέκτησα στην πρώτη μου δουλειά στη χώρα και είναι η εξής. Οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα θέλουν αυλικούς και όχι εργαζόμενους  που μπορούν να ανατρέψουν καθιερωμένες μεθόδους προκειμένου να γίνουν ακόμα πιο δημιουργικοί. Δε μπορούν να αντέξουν το δεύτερο γιατί είναι έτσι φτιαγμένη η αλυσίδα, που δεν αντέχει. Οι πιο πάνω βρέθηκαν εκεί είτε από χάρη, είτε με χοντρό βύσμα, είτε γιατί ήταν το ίδιο κουτοπόνηροι με τα μεγάλα αφεντικά. Εντάξει μπορεί η θεωρία μου να μην έχει φοβερή βάση και να κακόπεσα στην επαγγελματική μου πορεία. Αλλά η αλήθεια είναι πως όπου και αν βρέθηκα είχα προϊσταμένους που τους σεβόμουν από υποχρέωση και όχι για την προσωπικότητα τους ή το ταλέντο τους. Οι περισσότεροι ήταν και είναι άνθρωποι χωρίς άλλα ενδιαφέροντα, χωρίς όνειρα για τη ζωή, χωρίς ανοιχτούς ορίζοντες ή πνευματικές αναζητήσεις. Άνθρωποι-εργαλεία, αυλικοί του λίγο-πιο-πάνω στη σκάλα. Άνθρωποι βατραχοποιημένοι*, χωρίς δικά τους λόγια. Όλη τους η ζωή ένα όνειρο για μια μεγαλύτερη καρέκλα, ένα μεγαλύτερο γραφείο, λίγα περισσότερα μηδενικά το μήνα. 

Αυτό λοιπόν που με θυμώνει πίσω από το λογότυπο της εταιρείας είναι η συνειδητοποίηση πως οι εταιρείες στην χώρα πάσχουν από αυτό που πάσχει η ίδια η χώρα. Από αυτό το πασοκοδεξιόοικογένειακοκρατούμενο καθεστώς. Το φαινόμενο Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη. Το φαινόμενο του φελλού που επιπλέει με τις πλάτες του μπαμπά. Από κάτω ακολουθούν οι πιστοί αυλικοί, αυτοί που πάντα ήθελαν ένα επίθετο, οι άνθρωποι εργαλεία, αυτοί που ελπίζουν πως θα καταφέρουν να ζήσουν τη ζωή των άλλων γιατί η δικιά τους μοιάζει μίζερη. 

Στην τελευταία μου δουλειά είχα μια τέτοια για προϊστάμενη. Μερικές φορές ακόμα σκέφτομαι πως θα ήθελα κάποια στιγμή να την προδώσει το σύστημα που με τόσο ζήλο υπηρετεί. Αλλά μέσα μου ξέρω πως όσο τα πράγματα παραμένουν όπως είναι, το σύστημα δεν θα την προδώσει ποτέ. Είναι το μεγαλούργημα του, το παιδί του, το υπόδειγμα του.

Σκέφτομαι πως είμαι τυχερή, ναι είμαι τυχερή και με αυτό δεν πάω να γλυκάνω κάποια πίκρα. Είδα όλη την ασχήμια μπροστά μου. Δοκίμασα τη ζωή τους και την απέρριψα. Αυτή μάλλον ήταν η διαδρομή που έπρεπε να καλύψω για να ξέρω σήμερα πως η ευτυχία κρύβεται στα χαμόγελα των ανθρώπων που αγαπάμε, στις σχέσεις μεταξύ μας, στον χρόνο που αφιερώνουμε στα πράγματα που γουστάρουμε. Στο χρόνο που αφιερώνουμε στον αγαπημένο μας, στο σκύλο μας, στους φίλους μας. Σε καμία καριέρα, σε κανένα γραφείο πολυεθνικής, με κανένα μάνατζερ. Εκεί κρύβονται μόνο μιλτιάδηδες.

*σύνδρομο του βατράχου στο ζεστό νερό. Το εικονικό πείραμα πάει ως εξής. Αν βάλεις έναν βάτραχο σε μια κατσαρόλα με νερό που βράζει τότε πιθανότατα ο βάτραχος θα πηδήξει έξω από αυτή. Αν όμως βάλεις τον βάτραχο σε μια κατσαρόλα με κρύο νερό που σιγά σιγά το ζεσταίνεις, τότε ο βάτραχος θα παραμείνει εκεί μην μπορώντας να αντιληφθεί τον κίνδυνο. Περισσότερα εδώ http://en.wikipedia.org/wiki/Boiling_frog