Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή…

Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή…

Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης

Ένας μετανάστης νεκρός. Ένας μετανάστης, ένας αδερφός μας, δολοφονημένος στον δρόμο για την εργασία του. Για εκείνο το μεροκάματο που θα του εξασφάλιζε τη δύσκολη επιβίωση. Ένας μετανάστης δολοφονημένος από τα χέρια δύο νεοναζί σκυλιών που το μόνο που ξέρουν είναι να σκορπούν τον θάνατο και να γλείφουν με χαρά και υποταγή τα αφεντικά τους. Εκείνα τα αφεντικά που θέλουν να υποτάξουν το ελεύθερο πνεύμα μας και τους αγώνες μας για δικαιοσύνη, ελευθερία και ισότητα. Εκείνα τα αφεντικά που θέλουν εχθρούς τους Έλληνες και τους μετανάστες εργάτες, που επιδιώκουν μια διασπασμένη και κατακερματισμένη εργατική τάξη για να μπορούν με καλύτερους όρους να εφαρμόσουν τις αντιλαϊκές πολιτικές τους. Ένας μετανάστης νεκρός και το όνομα αυτού Σαχτζάτ Λουκμάν. Να θυμόμαστε το όνομα του φίλου και συντρόφου. Να θυμόμαστε τα ονόματα των νεκρών μας. όλων των νεκρών. Αύριο, στη δική μας διαφορετική και υγιής κοινωνία, όπου οι καπιταλιστές και οι φασίστες θα είναι νεκροί ή κάτω από τη δούλεψη μας, τα ονόματα αυτά θα θυμίζουν τις θυσίες μας και γιατί δεν πρέπει να επιστρέψουμε στο μαύρο παρελθόν του φόβου, της καταπίεσης, της αλητείας, της ιδιωτείας, του ρατσισμού, του πολέμου και του καπιταλισμού.

Την ίδια στιγμή Ξένιος Δίας ξεκίνησε να εφαρμόζεται και στα Χανιά, τον τόπο που διαμένω... Αργά ή γρήγορα θα εμφανιζόταν και στον τόπο μας, αυτή η απεχθής και βίαιη προσπάθεια να διώξει το επίσημο κράτος  τους μετανάστες εργάτες από τον τόπο που άθελα τους κατέληξαν να ζουν και να εργάζονται κάτω από τις χειρότερες συνθήκες. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οι έλεγχοι ξεκίνησαν την Πέμπτη 17/1 στις 4 το ξημέρωμα από την ευρύτερη περιοχή της Παλαιόχωρας και της Κουντούρας του Δήμου Κανδάνου-Σελίνου στα Χανιά. Αντιγράφω τη συνέχεια: “Συνολικά ελέγχθηκαν 127 άτομα, έγιναν 42 προσαγωγές και συνελήφθησαν 19 άτομα: Μια Ελληνίδα – ιδιοκτήτρια τουριστικού καταλύματος – με την κατηγορία της παροχής καταλύματος έναντι αμοιβής, σε αλλοδαπούς που διέμεναν παράνομα στην χώρα και 18 αλλοδαποί οι οποίοι σύμφωνα με τους ίδιους κατανέμονται ως εξής : Έξι Αιγύπτιοι – πέντε Μαροκινοί – τρείς Αλβανοί – δύο Ιρακινοί – ένας Αλγερινός και ένας Παλαιστίνιος. Στην επιχείρηση «Ξένιος Δίας» συμμετείχαν περισσότεροι από 20 αστυνομικοί της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Χανίων και της Ομάδας Πρόληψης και Καταστολής Εγκληματικότητας, οι οποίοι έκαναν «φύλλο και φτερό» όλα τα πιθανά καταλύματα διαμονής αλλοδαπών.” Ένας είναι ο σκοπός της κυβέρνησης: να τρομάξει τον κόσμο της δουλειάς - εσας, εμένα και κάθε άγνωστο ή γνωστό συμπολίτη μας - που αναγνωρίζει τη θέση και το καθήκον του απέναντι στην διαρκώς αυξανόμενη βία των από πάνω και να εμποδίσει την δράση του ενάντια στις τρόικες, τα μνημόνια και τους νεοναζί. Οι επιθέσεις στο πανεπιστημιακό άσυλο, στις δημόσιες και κοινωνικές καταλήψεις, η ανεξέλεγκτη παρουσία των ΜΑΤ σε κάθε κοινωνική δράση, τα πογκρόμ και οι δολοφονίες μεταναστών, εξυπηρετούν αυτό ακριβώς το σκοπό. Είναι κάτι που γνωρίζουμε πολύ καλά και εάν τυχόν δεν είχαμε ιδέα για αυτά τα φαινόμενα, ήρθε η ώρα και η στιγμή να τα αναγνωρίσουμε και να τα αντιμετωπίσουμε.

Η αρχή έγινε με το ιστορικό και εξαιρετικά επιτυχημένο αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στις 19 Γενάρη στην Αθήνα, όπου ανέδειξε την πραγματική Αθήνα και Ελλάδα της κρίσης αλλά και ολόκληρου του κόσμου. Μια πόλη, μια χώρα, ένα πλανήτη αντιφασιστικούς και αντιρατσιστικούς! Γιατί είναι πολύ σημαντικό να μην ξεχνάμε και τη διεθνή στήριξη που υπήρχε όλες τις προηγούμενες μέρες της προετοιμασίας του συλλαλητηρίου από πλήθος κόσμου, ενώσεων και πόλεων ανά την υφήλιο. Ίσως μοιάζει υπερβολικό αυτό που γράφω. Όμως, εάν κάποιος παρακολουθούσε συστηματικά και με καθαρό μυαλό τις εξελίξεις - μακριά δηλαδή από τις δικές του ιδεολογικές αγκυλώσεις  και αντιδραστικές αντιλήψεις - θα καταλάβει του λόγου μου το αληθές. Γιατί δυστυχώς, υπάρχουν κι αυτές οι επικίνδυνες απόψεις που το μόνο που ξέρουν να κάνουν οι φορείς τους είναι με ένα επίπλαστο ενδιαφέρον για τα τρέχοντα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα και με ένα άνευ ουσίας ψευδο-καταγγελτικό λόγο να στοχοποιούν τους αγωνιστές του αντιφασιστικού  κινήματος ως καθεστωτικούς αβανταδόρους των νεοναζί μαφιόζων σε κοινωνικό και επικοινωνιακό επίπεδο. Που υποτιμούν την κίνηση του κόσμου που νιώθει και είναι αντιφασίστας και με όλη του την ψυχή συμμετείχε στις 19 Γενάρη και στο αντιφασιστικό συλλαλητήριο “Αθήνα – Πόλη Αντιφασιστική” και που εφευρίσκουν κάθε είδους κολλήματα για να καλύψουν τη δική τους γύμνια και ανεπάρκεια. Ωραία, εμείς θα προχωρήσουμε χωρίς αυτούς αλλά και αυτοί καλά θα κάνουν να προσέχουν την πολιτική συμπεριφορά τους γιατί ο δικός τους τρόπος αβαντάρει τη δράση των χρυσαυγιτών και των δυνάμεων καταστολής και όχι ο κόσμος που αγωνίζεται ενάντια στην εφαρμογή των μνημονίων και επιθυμεί μια και καλή να γλιτώσει από αυτή τη λαίλαπα του καταστροφικότερου καπιταλισμού των τελευταίων χρόνων. Ας μην ξεχνάμε, ότι η οποιαδήποτε υποχώρηση από την κοινωνική δράση και την αντίσταση για να κάνουμε οικονομία δυνάμεων ή για να μην εκθέσουμε μετανάστες αλλά και τον εαυτό μας μπροστά στο παντοδύναμο κράτος που σαρώνει τις κοινωνικές αντιστάσεις είναι μια λάθος, το λιγότερο, αλλά και δραματικά επικίνδυνη στάση. Μα αυτό επιθυμούν οι καθεστωτικές δυνάμεις! Να μην τολμήσουμε να διατρανώσουμε την αντίσταση μας και "δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, να προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα..." από τα χέρια των ίδιων των βιαστών μας! 

Όμως η 19 Γενάρη, όπως είχαμε επισημάνει και σε προηγούμενη άρθρο μας δεν είναι το τέλος αλλά ένα πολύ σημαντικός σταθμός στην πορεία των αγώνων. Η πιο βρόμικη συγκυβέρνηση στην ελληνική ιστορία αποδεικνύεται και η πιο αδίστακτη από όλες τις προηγούμενες και κατά τη γνώμη μας, ακόμα να πιάσει πάτο. Αλλά δεν είναι μόνο η κυβέρνηση. Το ίδιο το Κράτος έχει αυταρχικοποιηθεί τόσο, που και η παραμικρή προσπάθεια μεταρρύθμισης είναι πια αδύνατη. Αλλά και κανείς δεν μιλάει πια για μεταρρύθμιση εκτός ίσως διάφορα τμήματα της Αριστεράς... Χωρίς το εργαλείο των εκλογών και χωρίς σύνδεση πια με τις οργανώσεις της εργατικής τάξης που κρατούσαν σε ανεκτά επίπεδα τη χειραγώγηση της εργατικής τάξης, οι αστοί καταφεύγουν στη στήριξη βοναπαρτιστικών και ανοιχτά φασιστικών αντιλήψεων και οργανώσεων ώστε να καταφέρουν να στριμώξουν τον κόσμο της δουλειάς στη γωνία και να εφαρμόσουν όλα αυτά που θα τους σώσουν, ή έτσι πιστεύουν τουλάχιστον, από την κρίση τους. Την ίδια στιγμή τα οικονομικά εγκλήματα δίνουν και παίρνουν ενώ συναγωνίζονται σε αθλιότητα τα κοινωνικά εγκλήματα και τις δολοφονίες καθημερινά των συμπολιτών μας (ψυχολογικά, πολιτικά, κοινωνικά). Κι όμως σύμφωνα με την επίσημη ιδεολογία η Αριστερά που προτείνει λύσεις ενάντια στην υπάρχουσα πολιτική και κοινωνική εξαθλίωση, οι φοιτητές που αγωνίζονται για δημόσια - κοινωνική - δωρεάν για όλους παιδεία, οι μετανάστες και οι άστεγοι  - κάθε εθνικότητας - που βρίσκουν καταφύγιο σε εγκαταλελειμμένα κτίρια κι ο κόσμος από την εργατική αλλά και τη μεσαία τάξη που καθ' όλα αξιοπρεπής μέσα στον πόνο του, πηγαίνει στα συσσίτια για ένα πιάτο φαγητό, οι κοινωνικές δομές αλληλοβοήθειας και οι καταλήψεις δημόσιων χώρων που παραμένουν σε αχρηστία είναι ο μεγάλος εχθρός! Αυτός που εμποδίζει την κοινωνία να ξεφύγει από τα μνημόνια και την εξαθλίωση, είναι λένε ο λαός! Βέβαια, από μια άποψη ο λαός είναι εχθρός κάποιου. Κι αυτός δεν είναι άλλος από την αστική τάξη! Γι' αυτό η αστική τάξη πολεμάει με τόσο μίσος τους αγώνες μας και γι' αυτό εμείς έχουμε χρέος να τους ανατρέψουμε!

“Ωραία, και λοιπόν; Πώς μπορούμε να βγούμε νικητές από αυτή τη μεγάλη σύγκρουση που ευαγγελίζεσαι και προσμένεις με τόση αδημονία;” με ρώτησε ένας φίλος σε κάποια ανάλογη συζήτηση. “Πώς μπορούμε να μην έχουμε θύματα, σε μια τέτοια μάχη που όπως φαίνεται δεν θα είναι αναίμακτη;” Ας είμαστε ξεκάθαροι ότι κανείς μας δεν θέλει να έρθει σε σύγκρουση όμως οι συνθήκες της ζωής και η κοινωνική πραγματικότητα την επιβάλλουν. Όμως είναι μια αναγκαιότητα. Δυσάρεστη αλλά αναπόφευκτη. Γιατί η σύγκρουση με την καταπίεση είναι ο μόνος τρόπος να καταφέρουμε να απελευθερώσουμε τις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας και να αναπτύξουμε την προσωπικότητα και του ατόμου και της κοινωνίας. Δυστυχώς, η σύγκρουση ούτε αναίμακτη θα είναι. Έχουμε ήδη νεκρούς. Πολλούς νεκρούς! Από την Μικρασιατική Εκστρατεία και την ιμπεριαλιστική εισβολή στην Τουρκία το '20 έως το Αφγανιστάν και τη Βοσνία. Από τα χαρακώματα των παγκόσμιων πολέμων στους απεργιακούς αγώνες του σήμερα και στους αυτόχειρες της πλατείας Συντάγματος! Από τον Τάσο Τούση, τον Μιχάλη Καλτεζά, τον Νίκο Τεμπονέρα φτάσαμε στον Αλέξη Γρηγορόπουλο, τον Δημήτρη Χριστούλα και τον Σαχτζάτ Λουκμάν! Φτάσαμε στους νεκρούς, ψυχολογικά και σωματικά του Γκουαντάμο και των στρατοπέδων συγκέντρωσης στο Άουσβιτς και στο Νταχάου! Και που δεν έχουμε νεκρούς! Είτε ως θύματα, είτε ως αγωνιστές πάνω στις επάλξεις των μαχών για δημοκρατία! Καιρός πια, να αποκτήσει νεκρούς και η αντίθετη πλευρά. Η δική τους βία είναι δύναμη καταστροφής, η δική μας βία που είναι αποτέλεσμα ανάγκης θα γίνει, πρέπει να γίνει, δύναμη δημιουργίας. Και θα γίνει! Μέσα σε όλα ένα πρέπει να είναι το μήνυμα μας απέναντι στους εχθρούς της ύπαρξης μας και της κοινωνίας: “μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή!” Θα νικήσουμε!

"Κι εφέτος η πρωτοχρονιά στη φυλακή με βρίσκει
κι άδειο κανίσκι ειν’ η καρδιά και μαύροι γύρω μου ίσκιοι.
Κι έτσι καθώς σε σκέφτομαι χαρά που μού `χεις λείψει
μου σιγοτραγουδά η βροχή του σύννεφου τη θλίψη.
Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή
μητ’ όσο στην κακοκαιριά λυγάει το κυπαρίσσι
έχουμε τη ζωή πολύ, πάρα πολύ αγαπήσει."

Μην καρτεράτε - 1981

στίχοι: Φώτης Αγγουλές - μουσική: Θωμάς Μπακαλάκος