Σε ποιόν δεν αρέσουν τα παραμύθια, οι όμορφες ιστορίες που αποτελούν διαβατήριο απεριορίστων διαδρομών για μικρούς και μεγάλους. Το παντοτινό καταφύγιο αυτών που είχαν το κουράγιο να κάνουν όνειρα, το ορμητήριο όλων όσων διψούσαν για περιπέτεια και εμπειρίες.
Γράφει ο Μαχητικός
Το μοναδικό εφόδιο για να μπορέσει ο ανθρώπινος νους να αποδράσει από την καταδίκη στη μιζέρια, τη φτώχια και την ανέχεια που τον έχουν καταδικάσει ισοβίως. Μια δοκιμασμένη συνταγή που όσο παλιά και να είναι, πάντα θα είναι επίκαιρη μα και τόσο αναγκαία. Μόνο αν προσπαθήσουμε να παρομοιάσουμε τη ζωή μας με ένα παραμύθι, θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε και να ανταπεξέλθουμε σε όλα όσα ταλανίζουν εμάς και τους δικούς μας. Δεν είναι μόνο η οικονομική κατάσταση που μας τραβάει πίσω, μα και η κοινωνική ζωή, ο τρόπος που διαμορφώνεται πλέον το επίπεδο της ζωής μας.
Καθημερινά διαπιστώνουμε πως οι ατομικές μας ελευθερίες μειώνονται δραματικά, τα κατοχυρωμένα από το Ελληνικό Σύνταγμα δικαιώματα μας καταπατούνται και παραβιάζονται συνεχώς. Ζούμε την αναβίωση των κεφαλικών φόρων και τα δυσβάσταχτα χαράτσια στα οποία είχαν βασανιστεί πολλοί πρόγονοι μας. Ένα συνεχές πισωγύρισμα, στην εποχή της πληροφορίας, εκεί που το παραμικρό νέο μπορεί να μεταδοθεί αστραπιαία χωρίς τον παραμικρό κόπο σε όλο τον πλανήτη, τη λογοκρισία να στέκεται πιο δυνατή και πιο ωμή από ποτέ. Σε ένα ταξίδι στα βάθη της Ασίας, ο ταξιδιώτης είχε εντυπωσιαστεί από την απαγόρευση των θρησκευτικών ηγετών «Ταλιμπάν» να υπάρχουν φωτογραφίες σε βιβλία.
Ένα μεγάλο ποσοστό από συγγράμματα οδηγήθηκε στις φλόγες της «ιεράς εξέτασης» και το υπόλοιπο απλά λογοκρίθηκε από το φασισμό του μαρκαδόρου, καθώς υποχρεώθηκαν όσα βιβλία έχουν εικόνες να σβηστούν με ανεξίτηλο μαρκαδόρο.
Κάτι παρόμοιο γίνεται και στη σημερινή εποχή, από μερίδα «ζηλωτών» πιστών της θρησκείας, έξω από χώρους θεατρικών παραστάσεων. Αυταρχικά, μα απόλυτα καθοδηγούμενα, μυαλά, αποφάσιζαν τι προσβάλλει την αισθητική μας και όριζαν το βαθμό ευαισθησίας μας.
Βέβαια οι εικόνες ντροπής που είδαμε έξω από το γνωστό θέατρο, μόνο άγνωστες δε μας ήταν, καθώς έχουμε παρακολουθήσει μεγαλύτερης έκτα-σης επεισόδια και εντονότερων και πιο άγριων σκηνών βίας, κατά το απλό σκούπισμα της εκκλησίας της Γεννήσεως στα Ιεροσόλυμα, από ιερομόναχους διαφορετικών δογμάτων.
Δε θα αναλύσουμε τη θρησκεία και το πώς η πόσο πρέπει να μάχεται κάποιος για τα πιστεύω του και τις ιδέες του. Μπορούμε να ασχοληθούμε όμως με το κομμάτι αυτό που φροντίζει να αποφασίζει για εμάς χωρίς τη δική μας παρουσία.
Αυτούς που επιλέγουν και αποφασίζουν για το αν θα διαβάσουμε παραμύθια στα παιδιά μας, καθώς διαδίδουν ότι τα παραμύθια γενικά είναι δουλειά του έξω από δω για να τιθασεύσει και ελέγξει τα μυαλά των παιδιών μας.
Είναι οι ίδιοι που ενώ μιλούν για τη διδασκαλία της αγάπης και πως μόνο έτσι θα έρθει το φως στις ψυχές μας, βγάζουν περισσότερο σκοτάδι και μαυρίλα από τις δικές τους ψυχές, όσο ο κόσμος όλο. Κινούμενοι στο σκοτάδι και στο περιθώριο πάντα, προτίμησαν να συμμαχήσουν ακόμα και με το μεγαλύτερο εχθρό τους, αρκεί να κερδίσουν μερικά δευτερόλεπτα δημοσιότητας και αυτοεπιβεβαίωσης.
Θυμίζοντας τους γνωστούς πατριδοκάπηλους, τους κατά επάγγελμα πατριώτες, που ξέρουν να κρίνουν το συνάνθρωπο με βάση το χρώμα και τις πολιτικές πεποιθήσεις του. Δεν είναι τυχαίο που παγανιστές, σατανιστές, γίνονται ένα με τον επίσιμο φορέα της Εκκλησίας, για να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά τους σχέδια.
Χυδαίοι προβοκάτορες που μας οδήγησαν σε αυτό το δαιδαλώδες σκοτεινό μονοπάτι και μας άφησαν να παλεύουμε να βρούμε μια ακτίνα φωτός για να διεκδικήσουμε όλα όσα ονειρευόμαστε και οραματιζόμαστε κάποια στιγμή να πετύχουμε.
Κάτι σαν τους ένστολους προστάτες του κράτους – συστήματος, που από τη μια έχουν ορκιστεί να προστατέψουν τον πολίτη και να τον υπηρετήσουν με υπομονή και σύνεση, και από την άλλη εθελοτυφλούν μπροστά σε αμέτρητα περιστατικά ρατσιστικής βίας. Οι σκύλοι που πήραμε για να μας προσέχουν το μαντρί και τελικά αποδείχτηκαν τα μεγαλύτερα αρπακτικά, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, χωρίς κανένα δισταγμό στο να κάνουν ζημιά στο ίδιο μας το κοπάδι.
Το πιο χυδαίο παραμύθι γράφεται εδώ και καιρό στον τόπο μας, με τις εξελίξεις να τρέχουν με έτη φωτός και εμείς ακόμα να προσπαθούμε να επουλώσουμε τις πληγές μας από τα τραύματα που μας δημιούργησαν αυτοί οι ίδιοι που προσπαθούν τώρα και καλά να μας σώσουν.
Μη πιστεύετε όλα όσα ακούτε για τη σύγκρουση των άκρων, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στη σημερινή κοινωνία μας. το πρόβλημα το δικό μας είναι καθαρά θέμα επιβίωσης και το δικό τους πεντακάθαρα εξουσίας. Ποιος θα διατηρήσει την καρέκλα. Για αυτό και βλέπουμε περίεργες και απίθανες πολιτικές συνεργασίες, υποτιθέμενους εχθρούς που αντιπροσωπεύουν εντελώς διαφορετικά πράγματα, να τελούν ένα ανίερο συμβόλαιο συνεργασίας άσπονδων φίλων.
Και θα γραφτούνε ακόμα πολλά κεφάλαια ντροπής, πολλές σελίδες μιζέριας και ευτελισμού. Θα βρεθούνε πολλοί Γαϊτάνοι να πούνε για το πόσο γουστάρουν τις τακτικές μίσους και τα πογκρόμ τυφλής ρατσιστικής βίας. Θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε ακόμα περισσότερους φέροντες προσωπεία να βγάζουν τον πραγματικό τους εαυτό. Να δείχνουν έστω και για λίγο το αληθινό τους πρόσωπο, την τρομακτική πραγματικότητα που κρύβουν μέσα τους και είναι καταδικασμένοι να κρύβουν για πάντα.
Εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε εδώ και να κάνουμε λόγο για τα όμορφα και τα ωραία. Όλα αυτά που μας κάνουν να θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε και να αγωνιζόμαστε. Να μη κάνουμε άσχημες σκέψεις και θολά όνειρα, μα να στηρίζουμε όσους το έχουν ανάγκη και να κάνουμε το αυτονόητο. Να επικοινωνούμε μεταξύ μας.
Παραμύθι η όχι, αυτή είναι η δική μας πραγματικότητα. Ο τρόπος που επιλέξαμε να ζούμε και ας μας κατηγορούν ότι περπατάμε στα σύννεφα. Είναι ωραία να ονειρεύεσαι μα ακόμα πιο όμορφα είναι να αγωνίζεσαι να υλοποιήσεις όλα όσα ονειρεύεσαι.
Ψηλά το κεφάλι, ακόμα δεν είδατε τίποτα…
0 σχόλια:
Speak up your mind
Tell us what you're thinking... !