Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι χαζοί

 Τούτος ο κόσμος πάλιωσε γι' αυτό δεν είναι εντάξει, ήρθε ο καιρός τον μάλωσε κι είναι ώρα για να αλλάξει.

Όταν τα συναισθήματα σε πνίγουν και η οργή δεν βρίσκει τρόπο να εκφραστεί η θέση σου, πόσο μάλλον η αμερόληπτη σκοπιά σου, είναι δύσκολη. Η αρχική μου σκέψη όσο αναφορά τον τίτλο ήταν ένα από τα γνωστότερα έργα του Χένρικ Ίψεν << Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί >>, δυστυχώς ή ευτυχώς η άποψή μου για την κοινωνική κριτική και σκέψη είναι ακόμα ελπιδοφόρα οπότε περισσότερο θα ταίριαζε ένα τίτλος <<Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι χαζοί>>.                                                       

Γνωρίζω πως το θέμα της ανόδου της άκρας δεξιάς στην Ελλάδα αλλά και γενικότερα σε όλη την Ευρώπη έχει αρχίσει να κουράζει. Το ότι κουράζει κάτι δεν σημαίνει όμως πως επιλύθηκε και πρέπει ν α προχωρήσουμε παρακάτω αγνοώντας τα τεκταινόμενα γύρο μας.                                          

Ο φασισμός έχει πολλές πλευρές, πολλά πρόσωπα και είναι πολύ καλά στημένος ώστε να κρύβεται. Ξεκινάει από τον πατέρα που βρίζει το μεσημέρι στο τραπέζι τους μετανάστες ή μιλάει για την ανωτερότητα των λευκών απέναντι στις άλλες φυλές, περνάει από τη δασκάλα που βλέπει τα παιδιά να τραμπουκίζουν έναν μετανάστη μαθητή στο σχολείο και σιωπά, φτάνει στην καθημερινή αναπαραγωγή του ρατσιστικού λόγου πάνω από ένα καφέ ή ποτό και καταλήγει στην εκλογική αντιπροσώπευση όλων αυτών με προκάλυμμα κάποιες αστείες δικαιολογίες (βλ τιμωρία των μεγάλων συστημικών κομμάτων αγνοώντας την ιδεολογία ενός κόμματος).                           

                   

Ο φασισμός στην Ελλάδα έβαλε τα καλά του ,φόρεσε το φιλολαϊκό του προσωπείο και κατέβηκε στις εκλογές νομιμοποιημένος και χρηματοδοτούμενος από την ΝΔ. Κάποιοι για διάφορους λόγους εμπιστεύτηκαν την ψήφο τους σε αυτούς ενισχύοντας τους, όχι μόνο επειδή τους έβαλαν στην Βουλή αλλά περισσότερο δίνοντάς τους θάρρος και θράσος να συνεχίσουν το δολοφονικό τους έργο. Οι επιθέσεις σε μετανάστες , οι εκφοβισμοί αριστερών, ο εξευτελισμός ομοφυλόφιλων κοντεύει (και δυστυχώς είναι) καθημερινό γεγονός.  Όταν όμως πληροφορήθηκα πως μέλος της ναζιστικής Χρυσής Αυγής ,υποψήφιος βουλευτής και υπεύθυνος  τύπου πέταξε νερό στην Ρένα Δούρου (υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ) και χειροδίκησε μετά μανίας στη Λιάνα Κανέλη (υποψήφια του ΚΚΕ) αρχικά το θεώρησα μια ακόμα διαφημιστική προπαγάνδα,  το γεγονός ήταν τόσο σοκαριστικό που ήταν σχεδόν αδύνατο να το συνειδητοποιήσω. Πιά έχουμε ξεφύγει από τα στενά όρια της πολιτικής και του συνδικαλισμού, μιλάμε για άνανδρες επιθέσεις. Μετά την πληροφόρηση του γεγονότος φανταζόμουν τον διχασμό της κοινωνίας και τα διάφορα στρατόπεδα που θα δημιουργούνταν. Ποια είναι αυτά;; Αρχικά ο στενός κύκλος του κόμματος που θα επευφημούσε την πράξη ως πράξη ανδρείας, κομμάτι του απλού λαού που στο πρόσωπο του Κασιδιάρη θα έβλεπαν τον τιμωρό των κλεφτών-βουλευτών, το κόμμα του ΚΚΕ που θα το θεωρούσε επίθεση προς αυτούς και θα το καπηλευόταν , την υπόλοιπη αριστερά-τον αναρχικό χώρο-τον απλό λαό που θα έβλεπε ένα στυγνό δολοφόνο και ένα κομμάτι της κοινωνίας που ακόμα και τώρα σφυρίζει αδιάφορα. Το θέμα είναι πως πιά  δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με μια επίθεση σε ένα κόμμα ή σε ένα πολιτικό χώρο αλλά για μια φασιστική-ρατσιστική επίθεση σε μια γυναίκα, το θέμα δηλαδή αναγάγετε σε φυλετικό και ανθρωπιστικό. Η άποψη της Χρυσής Αυγής για την θέση της γυναίκας στην κοινωνία είναι γνωστή, νοικοκυρά-φυλακισμένη στο σπίτι-άβουλη-αγράμματη και μηχανή αναπαραγωγής της άριας φυλής.                                                                                                                  

Κανείς άλλος δεν είναι περισσότερο υπαίτιος από αυτόν που έδωσε την ψήφο του σε ένα κόμμα δίχως να γνωρίζει τις θέσεις του, υπαίτιοι είναι όσοι έριξαν ένα ψηφοδέλτιο στην κάλπη με την χαζή δικαιολογία "να ψηφίσουμε κάτι μικρό μωρέ, ότι να' ναι", ή με ηλίθια επιχειρήματα του στυλ "να πάνε στη βουλή να τους δείρουν" ή "να κάνουν κάτι για τους λαθρομετανάστες", υπαίτιος είναι αυτός που για κάποιο λόγο βλέποντας τον ξυλοδαρμό της Κανέλη είπε ¨καλά να πάθει¨, υπαίτιος είναι ακόμα και αυτός που αγνόησε το συμβάν και γελούσε και πολύ μεγάλος υπαίτιος είναι αυτός που αδιαφόρησε και συνεχίζει να αδιαφορεί. Όλοι αυτοί, ακόμα και εσύ, είχε πεί πως φταίνε οι μετανάστες -οι απεργοί -οι χαραμοφάηδες φοιτητές- οι αριστεροί, έτσι και σήμερα είπες φταίνε αυτές που ήταν προκλητικές ή που υπερασπίστηκαν τον εαυτό τους.. και ο φασίστας θα χτυπάει ξανά και ξανά γιατί εσύ του δίνεις δύναμη, εσύ τον δικαιολογείς, εσύ τον υποστηρίζεις, εσύ αναπαράγεις τα επιχειρήματα και την προπαγάνδα του, εσύ τον ψηφίζεις.

Δεν χωρούν δικαιολογίες, οι μάσκες έπεσαν.

Social Waste - Μία εποχή τελειώνει

Κάνε παρέμβαση και φτιάξ' τα όλα όπως θες,
τα παραμύθια άλλαξε τα και γράψε αλλιώς τις γραφές.
Πάρε τον πρίγκιπα και φόρα του κουρέλια,
πέτα τον μέσ' το παζάρι να σκάσουν όλοι στα γέλια.
Και πες στη μάγισσα ότι αγαπούσα εγώ το ράγισα,
δεν πιάνουνε ξόρκια κι ευχές μάλλον πως άργησα.
Κάνε ένα δώρο στο δράκο να αστοχήσει το βέλος
και μάθε πως δεν έχουν όλα ευτυχισμένο τέλος.
Πες στο ληστή να πιάσει θέση ζεστή,
βάλτου να πιει κι ένα κρασί να ξεχαστεί,
κοιτώντας τον τρελό του χωριού να χορεύει
για το πώς βλέπει εκείνος τη ζωή και να μαγεύει.
Πάρε απ' τη γη σου σιτάρι, και κάνε μου το σαν χάρη,
βάλε στης γης τα πέρατα να το μοιράζουν φαντάροι
κι ύστερα κάνε ανταρσία στου πειρατή το καράβι
και μπες στ' αμπάρι να λευτερωθούν οι σκλάβοι.
Φτιάξε τον κόσμο όπως θες τίποτα όρθιο μην μείνει,
κάνε τον ήλιο να ανταμώσει τη σελήνη κι ότι γίνει ας γίνει,
όπως εσύ τουλάχιστον το φαντάστηκες κι όπως νοιάστηκες (ας γίνει).
Κι όταν δεις πως κουράστηκες, θα ξέρεις ότι δεν είχες αράξει
κι όποιος τον κόσμο σου κοιτάξει θα δει πως θα 'χει αλλάξει...

Τούτος ο κόσμος πάλιωσε γι' αυτό δεν είναι εντάξει
ήρθε ο καιρός τον μάλωσε κι είναι ώρα για να αλλάξει...

Τούτος ο κόσμος παλιώνει, μια εποχή τελειώνει,
λιώνει σαν χιόνι και μια καινούρια ζυγώνει (κι όλο σιμώνει).
Σηκώνει σκόνη κι απλώνει (όλο απλώνει, απλώνει),
μα απ' τη ζωή σου ξεκινά και στη ζωή σου τελειώνει.
Πάρε λοιπόν απόφαση και με καθάριο το βλέμμα
σήκω απ' τα γόνατα επιτέλους και πολέμα για σένα.
Να μην πιστεύεις κανένα, να μην πιστεύεις κι εμένα,
δεν θα μιλήσω για σένα και μη μιλήσεις για μένα.
Τα 'χω χαμένα, μυρίζω ψέμα, μυρίζω κι αίμα
γι' αυτό πήρα το ρίσκο να σου τα κάνω θέμα.
Βλέπεις εμένα κάποιος νοτιάς μου 'πε για κάτι
και ψηλάφισα τα πρώτα τα σημάδια στη Βαγδάτη.
Κάνε κράτει, θαρρώ πως μέσα στην παραίσθηση
είδα να ξεκινάει κι η αντίστροφη η μέτρηση.
Πάλι αφού κύκλους κάνει τελειώνει και ξανακάνει
κι αφού ξηλώσει ύστερα όλο να ράβει ξαναπιάνει.
Γι' αυτό σου λέω κάτι τελειώνει το ξέρω
και με τα χέρια μου γουστάρω τον επίλογο να φέρω.
Διαφέρω συνέχεια, προσπαθώ να 'μια εντάξει
κι όπως τα βλέπω είναι ώρα τούτος ο κόσμος να αλλάξει.

Dr Oou