Ναρκωτικά - Γυναίκες & λεφτά.. Τι να σου πούν εσένα όλα αυτά;

 Συζητήσεις επί συζητήσεων, εκδηλώσεις, ημερίδες, είσοδος ακτιβιστών στους αγωνιστικούς χώρους ,συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και πορείες είναι μόνο μερικά γεγονότα που έχουν συμβεί τα

τελευταία χρόνια όταν άρχισε να επικρατεί η ιδέα πως ο αθλητισμός είναι το όπιο του λαού. Ως τίτλο έθεσα ένα γνωστό και πολυτραγουδισμένο σύνθημα ελληνικής ομάδας, στην πραγματικότητα όμως  τα ναρκωτικά, τα αναβολικά, οι γυναίκες και τα λεφτά είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον σύγχρονο αθλητισμό, για κάποιους είναι απόληξη και αποτέλεσμα της δόξας. Ο σοβαρός αθλητισμός δεν έχει να κάνει τίποτε με το «ευ αγωνίζεσθε». Είναι γεμάτος μίσος, ζήλια, καυχησιολογία, άγνοια όλων των κανόνων και σαδιστική ευχαρίστηση στην παρακολούθηση βίας. Με άλλα λόγια, είναι πόλεμος χωρίς πυροβολισμούς . George Orwel 

Με την έναρξη του Euro 2012  και με την ολυμπιακή φλόγα στην «πύλη» του Λονδίνου το θέμα του

 

κατά πόσο ο αθλητισμός χειραγωγεί τον λαό έρχεται για ακόμα μια φορά στην επιφάνια. Εξ αρχής θα ήθελα να ζητήσω μια μεγάλη συγνώμη από τους φίλους του αθλητισμού διότι για ακόμα ένα άρθρο που γράφεται για τον αθλητισμό θα αναλωθεί σε ένα μεγάλο κομμάτι του στον <<βασιλιά>> των αθλημάτων, το ποδόσφαιρο. Ο αθλητισμός δρα σαν ναρκωτικό μέσα και έξω από τα γήπεδα, συγκεντρώνει ,μαζικοποιεί, φανατίζει και  συσπειρώνει ένα από τα μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας. Μπορεί να χαλιναγωγήσει και να κινητοποιήσει τόσο μεγάλα , αλλά ούτε καν θρησκευτικός φορέας δεν έχει καταφέρει , η εξήγηση είναι απλή, ο αθλητισμός είναι άμεσα δεμένος και αλληλοεπιδρώμενος με τηνκομμάτια πληθυσμού που ούτε πολιτικός, ούτε κοινωνικός κοινωνία, έτσι κάτω από την ομπρέλα του  συγκεντρώνονται όλα τα κομμάτια της κοινωνίας (κοινωνικά, πολιτικά κλπ), εκθειάζεται και αποκτά μορφή θρησκείας την οποία οι οπαδοί της

 

υπηρετούν τυφλά. Η κατάσταση αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να τεθεί σε διεθνές επίπεδό αλλά και σε εθνικό.

Σε καιρούς κρίσης και  έξαρσης τα ολιγαρχικά και απολυταρχικά καθεστώτα έχουν χρησιμοποιήσει τον αθλητισμό  ως βιτρίνα, αλλά πρωτίστως ως μέσο φανατισμού - πατριωτικής έπαρσης -αποπροσανατολισμού από τα τεκταινόμενα και τα προβλήματα- σκοταδισμού- καταστολής των αντιδράσεων και προπαγάνδισης. Σε ολόκληρο τον κόσμο ο λαός έχει γίνει θύμα, σε Αργεντινή, Βραζιλία, Χιλή (αλλά και γενικότερα στην Λατινική Αμερική), στην Ισπανία, την Ιταλία, την Ελλάδα, την  Γερμανία, την Ρωσία (και  ΕΣΣΔ), την αναπτυσσόμενες χώρες της Ασίας και τι υποανάπτυκτες χώρες της Αφρικής. Η ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ διοργάνωσε Ολυμπιακούς αγώνες για να δείξει την ανωτερότητά της, η Ελληνική χούντα εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τη πορεία του Παναθηναϊκού προς το Ουέμπλεϋ, οι χούντες της λατινικής Αμερικής έκρυβαν τις δολοφονίες τους και τα εγκλήματα τους πίσω από τις επιτυχίες των εθνικών τους ομάδων στα Μουντιάλ (Ουρουγουάη, Αργεντινή, Βραζιλία κλπ), ενώ το ποδόσφαιρο χρησιμοποιήθηκε ακόμη και για την έναρξη πολέμων και εθνοκαθάρσεων .

Το πρωτοπόρο κράτος στη χρησιμοποίηση συγκεκριμένα του ποδοσφαίρου για πολιτικούς σκοπούς ήταν η φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι. Ο φασίστας δικτάτορας δεν παρέλειψε να επωφεληθεί από τη διοργάνωση του δεύτερου παγκοσμίου κυπέλου στην Ιταλία το 1934 για να αναγορεύσει τα μέλη της εθνικής ομάδας σε «στρατιώτες στην υπηρεσία του έθνους», αλλά και να προειδοποιήσει τους παίχτες λέγοντας: «νίκη ή θάνατος».

Ο υπουργός προπαγάνδας του ναζιστικού καθεστώτος Γκέμπελς έλεγε ότι : «για τον απλό κόσμο, το να κερδίσεις έναν διεθνή αγώνα είναι πιο σημαντικό από το να κατακτήσεις μια πόλη». Είναι τόσο μεγάλος ο σκοταδισμός που μπορεί να προκαλέσει αυτή η τυφλή υποταγή που ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει σε ακραίες καταστάσεις, μπορούμε να παραθέσου μερικά παραδείγματα : τεράστιος αριθμός αυτοκτονιών στη Βραζιλία μετά από συντριπτική ήττα μέσα στο Μαρακανά, επί

θεση με ζαρζαβατικά και άλλα αντικείμενα στο λεωφορείο της εθνικής Ιταλίας μετά από ένα χαμένο τελικό, εκατομμύρια κόσμου στους δρόμους σε εκστασιασμένη κατάσταση (κανένα άλλο γεγονός δεν έχει αναγκάσει τον λαό να βγει στους δρόμους με τέτοια μαζικότητα, βλ. νικητήριες χώρες/ομάδες σε διεθνή και εθνικές αθλητικές διοργανώσεις), δολοφονίες (πχ   Το βράδυ της 4ης Σεπτεμβρίου 2004, και μετά τη νίκη της Εθνικής Αλβανίας επί της Εθνικής Ελλάδας, με 2-1, στην πρωτεύουσα, στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις, δεκάδες Αλβανοί μετανάστες ξυλοκοπήθηκαν άγρια, από χρυσαυγίτες και λοιπούς ρατσιστές-εθνικιστές, με την αστυνομία να παρακολουθεί αδιάφορη ή να συμμετέχει και αυτή εκθύμως στο εθνοπρεπές έργο του βιαιότατου σωφρονισμού των «αχάριστων Αλβανών». Στη Ζάκυνθο έπεφτε νεκρός ο Γκράμος Παλούσι, μαχαιρωμένος από «προσβεβλημένο» Έλληνα), ρατσιστικά συνθήματα εναντίον παιχτών. Λόγο του φανατισμού που υπάρχει στον  αθλητισμός δημιουργείται ένα πρόσφορο έδαφος για την εκκόλαψη του αυγού του φιδιού. Σε πολλούς αγώνες διεθνούς επιπέδου καθώς και σε εθνικές διοργανώσεις έχουμε δεί φασιστικά σύμβολα να κρέμονται στα κάγκελα των γηπέδων και φασιστικοί σύνδεσμοι φιλάθλων να βρίσκονται στις κερκίδες. Ας μιλήσουμε λίγο πιο συγκεκριμένα, σίγουρα όσοι παρακολούθησαν αγώνες της εθνικής Ελλάδος ενάντια σε Τουρκία και Αλβανία αναλήφθηκαν την παρουσία ναζιστικών συμβόλων στις <<φανατικές>> θύρες, όπως και την παρουσία κάποιων <<καλόπαιδων>> με πολύ γνωστά χαρακτηριστικά.  Δρούν εδώ και λίγα χρόνια, υπό την αιγίδα της «Χρυσής Αυγής», με το όνομά  «Γαλάζια Στρατιά». Υποτίθεται ότι είναι σύνδεσμος φιλάθλων της Εθνικής Ελλάδος (μάλιστα κ. Γκαγκάτσης τους έδινε και εισιτήρια...).

Στη «Γαλάζια Στρατιά» ουσιαστικά γίνεται στρατολόγηση στη «Χρυσή Αυγή» (παλιότερα) και στην «Πατριωτική Συμμαχία» (τώρα). Παράλληλα, τα ίδια μέλη είναι και ιδρυτές τού Συνδέσμου Φίλων της Λάτσιο (www.laziohellas.gr). 2.

 

Εντελώς συμπτωματικά (γιατί άραγε;;) η Λάτσιο είναι η αγαπημένη ομάδα όλων των νεοφασιστών τού ποδοσφαιρικού κόσμου (μήπως γιατί ιδρυτής της είναι ο Μουσολίνι, εξού και το σύμβολό της;;) .. Η λογική της «ομάδας-θρησκείας», αποτελεί ιδανικό υπόβαθρο. Δημιουργούν μια δυναμική-ηγετική εικόνα, στον χώρο, για τους εαυτούς και το γκρουπ τους. Και τα εκμεταλλεύονται, μέσω του μηχανισμού της ταύτισης, για να «ψαρέψουν» υποστηρικτές, οι οποίοι θα δεχτούν -πολύ πιο εύκολα- και τις άλλες απόψεις ή πρακτικές τους. Πολύ «δουλειά» κάνει και το σάιτ «Αντεπίθεση» (http://resistance-hellas.blogspot.com/) που έχει ειδικό κομμάτι για τα γήπεδα.

 Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε και λίγο πιο συγκεκριμένα, για τις ομάδες και τους οπαδούς τους. Τα τελευταία χρόνια λόγο της κοινωνικοπολιτική κατάστασης και την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα αλλά και γενικότερα σε όλη την Ευρώπη ο αθλητισμός δέχεται ένα μεγάλο πλήγμα. Οι φασιστικοί σύνδεσμοι οπαδών ξεπηδούν σαν τα μανιτάρια και εξαπλώνονται με επικίνδυνους ρυθμούς. Η εμφάνισή τους έχει γίνει σε όλες τις κατηγορίες, από την Ά όπως πχ στον Ολυμπιακό που αυτή την στιγμή εικάζεται πως υπάρχουν μέσα στην θύρα 7 γύρω στους πέντε(5) πυρήνες της Χρυσής Αυγής, τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ μέχρι και τις μικρότερες κατηγορίες όπως πχ Αναγέννηση Τρικάλων.

Μερικοί γνωστοί τέτοιοι σύνδεσμοι είναι :

1.Στον Ολυμπιακό υπήρχαν οι Misfits της Καλλιθέας (Θεωρείται πως έχουν διαλυθεί αλλά ανά

 

τακτά διαστήματα γίνονται εμφανίσεις διάφορων πανό τους). Ο εν λόγω σύνδεσμος είχε σήμα τη νεκροκεφαλή των SS.. O σύνδεσμος Misfits δεν ήταν καμία μυστικιστική σέχτα. Ήταν νομιμότατος, έχει έδρα και τηλέφωνο . Αν, λοιπόν, ο σύνδεσμος Misfits περιοριζόταν μόνο στη νεκροκεφαλή των SS για έμβλημα, για πολλούς μήνες στο διαδίκτυο κάποιοι που αυτοδιαφημιζόντουσαν ως εθνικιστές Ολυμπιακοί, είχαν σάιτ με τον τίτλο «Red Nasionalists», το οποίο σήμερα έχει «πέσει». Το κεντρικό σύνθημά τους ήταν: «ΘΡΥΛΟΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΒΙΑ!». Σε σχετικό κομμάτι αναφέρουν τις «15 αρχές του RED-NATIONALISTS ΤΟΠΟΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΤΗΣ "ΠΟΡΦΥΡΑΣ ΦΑΛΑΓΓΑΣ"». Εκεί διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «θέση έχουν οι Ολυμπιακοί, οι πατριώτες και οι εθνικιστές. Οποιοσδήποτε άλλος απορρίπτεται... Μπορούν να παραβρεθούν είτε Ολυμπιακοί είτε συναγωνιστές άσχετοι με την ιδέα του Ολυμπιακού, χωρίς όμως δικαιώματα πέραν της ελευθερίας του λόγου   τους .                                                                    2. Για Παναθηναϊκό κατά τις προηγούμενες δεκαετίες η παρουσία νεοφασιστικών πυρήνων στα ελληνικά γήπεδα ήταν βασικά μια μυθολογία που αφορούσε μια οργάνωση «φάντασμα» τη ΝΟΠΟ (Ναζιστική Οργάνωση Παναθηναϊκών Οπαδών). Υποτίθεται ότι εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν μια παρέα Παναθηναϊκών φορούσε στρατιωτικές στολές, κάποιοι είχαν ξυρισμένο κεφάλι και κρεμούσαν μια ναζιστική σημαία στη Θύρα 13.

Η μυθολογία για τη ΝΟΠΟ την ήθελε βασική ομάδα κρούσης, έναντι του «εχθρού» των άλλων ομάδων. Οι φήμες τους θέλουν να εμπλέκονται σε ρατσιστικές επιθέσεις κυρίως στην ευρύτερη περιοχή Ζωγράφου, Αμπελοκήπων, Ιλισίων. Το όνομα ΝΟΠΟ δεν ξανακούστηκε μετά από παρέμβαση του τότε προέδρου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός Γιώργου Βαρδινογιάννη, ο οποίος είχε προχωρήσει σε εκκαθάριση των οργανωμένων οπαδών τού Παναθηναϊκού. Πάντως είναι αξιοπερίεργο ότι μια δήθεν «μαχητική» οργάνωση δεν έχει αφήσει πίσω της ούτε ένα κείμενο, μια ένδειξη της ύπαρξής της.                                                                                        3.Στην ΑΕΚ υπήρξε αντίστοιχη κίνηση με τίτλο «Τρομοκρατική Οργάνωση Φιλάθλων ΑΕΚ» (ΤΟΦΑ). Δεν κατάφερε να αποκτήσει σημαντική υπόσταση και δράση αφού η δημιουργία της συνέπεσε μαζί με την «ORIGINAL», η οποία ήταν μαζικότερη και κυριάρχησε. Και η ιστορία της ΤΟΦΑ είναι παρόμοια με της ΝΟΠΟ. Εμφανίσεις «φάντασμα», ανάρτηση πανό στο γήπεδο, σημαίας με τη σβάστικα και τίποτα άλλο. Ούτε γραφεία, ούτε κείμενα. Τίποτα! Έτσι άνετα θα μπορούσε να πει κάποιος ότι και στον Άρη υπήρχε πυρήνας νεοφασιστών αφού για χρόνια στη θύρα 3 υπήρχε πανό με σβάστικα, νεκροκεφαλές και το σύνθημα: «Καλώς ήρθατε στο Νταχάου»

 4.  Πανό με φασιστικά σύμβολα (νεκροκεφαλές των SS, κέλτικοι σταυροί κ.λπ.) «κοσμούν» τις εξέδρες αρκετών ομάδων, π.χ. του Απόλλωνα Καλαμαριάς. Είναι πραγματικά απορίας άξιο πώς μια ομάδα που εκπροσωπεί τον Ποντιακό ελληνισμό, το κατ' εξοχήν προσφυγικό κομμάτι των Ελλήνων, να «ανέχεται» πανό με φασιστικά σύμβολα. Εδώ πρέπει να ισχύει η εκδοχή της άγνοιας. Δηλαδή κάποιος που ξέρει τι είναι η συγκεκριμένη νεκροκεφαλή την έφτιαξε και οι υπόλοιποι απλά... κάθονται στην εξέδρα πίσω απ' αυτό το πανό. Είναι μια συνήθης τακτική. Πώς αλλιώς θα γέμιζαν τα φασιστικά σάιτ με φωτογραφίες από τα γήπεδα...

Ευτυχώς όμως υπάρχει και η αντίθετη πλευρά. Στην εξέδρα των οργανωμένων οπαδών τής ΑΕΚ η ιδεολογική κυριαρχία της Original (www.original21.com) είναι αδιαμφισβήτητη. Με στενούς δεσμούς με τους οπαδούς της Λιβόρνο, της Μαρσέιγ, αλλά και της Σανκτ Πάουλι, πολλές φορές στις εξέδρες του ΟΑΚΑ έχουν «κρεμαστεί» πανό αλληλεγγύης. Το πιο πρόσφατο, αυτό για

τον προφυλακισμένο αντιεξουσιαστή Νίκο Κουνταρδά. Μάλιστα, ο Κουνταρδάς, σε κείμενό του που είχε δημοιευθεί στο Athens Indymedia, είχε σημειώσει στο υστερόγραφο: «ΥΓ2: Να εκφράσω την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μου κι ένα ξεχωριστό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την στήριξη σε κάποιους. "αλήτες των γηπέδων": τα παιδιά της ORIGINAL, του Αστέρα Εξαρχείων, της Λιβόρνο, της St. Pauli αλλά και του Παπάφη Club, οι οποίοι αποδεικνύονται ότι είναι πολύ πιο συνειδητοποιημένοι από κάποιους άλλους θεωρούμενους "σοβαρούς". Να συνεχίσουν τις κοινωνικές "παρεμβάσεις" τους, τον antifa κι αντιρατσιστικό χαρακτήρα τους μέσα, αλλά κυρίως έξω από τα γήπεδα και να αντισταθούνε στην ηλεκτρονική

παρακολούθηση και στον νέο τρομονόμο των εξουσιαστών που έχει στόχο τούς απανταχού ταραχοποιούς των γηπέδων. Τέλος, θα θυμίσω για πάρτη τους τα λόγια του Che: "Το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά ένα παιχνίδι, αλλά ένα ακόμη όπλο για την Επανάσταση"». Παρόμοιες κινήσεις και σύνδεσμοι φιλάθλων υπάρχουν στην Παναχαϊκή, στον Αστέρα Εξαρχείων, στον Πανσερραΐκό, στον  ΟΦΗ  κ.α. Πολύ γλαφυρό είναι και το συμβάν στον αγώνα μπάσκετ  του Παναθηναϊκού με την Μακάμπι  όπου  "σηκώθηκε" πανό υπέρ της Παλαιστίνης και τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού .

Μιάς  και αναφερθήκαμε στο αντιφασιστικό κομμάτι των γηπέδων πρέπει να θυμηθούμε κάποιες μοναδικές στιγμές στην ιστορία του αθλητισμού.

Όταν σκεφτόμαστε τον αγώνα των μαύρων για ελευθερία, στο μυαλό μας έρχονται οι Jackie Robinson και Muhammad Ali. Η ιστορία του σύγχρονου γυναικείου κινήματος είναι ελλιπής χωρίς αναφορά της ήττας του σωβινιστή Bobby Riggs από την Billie Jean King.Αυτό επίσης εξηγεί και το γιατί η ποδοσφαιρική ομάδα της Αλγερίας είχε κίνητρο να νικήσει την Αγγλία μετά την κλασική αντι-ιμπεριαλιστική ταινία του Pontecorvo «Η Μάχη της Αλγερίας».Και φυσικά, μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές του αθλητισμού τον τελευταίο αιώνα: οι υψωμένες γροθιές του Tommie Smith και του John Carlos στο πόντιουμ των Ολυμπιακών Αγώνων του 1968.

Ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς δημοσιογράφους, ο Ράσελ Μπέικερ δήλωσε:   «Εδώ στην Αμερική το όπιο του λαού είναι ο

αθλητισμός». Παραφράζοντας την περίφημη φράση του Καρλ Μαρξ,  η οποία στάθηκε ικανή να τον. δαιμονοποιήσει: «Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Η κυρίαρχη ιδέα πως ένα κράτος αντιστέκεται σε εθνικούς, φυλετικούς και οικονομικούς εχθρούς μέσω που αθλητισμού επικρατεί εδώ και πάαααρα πολλά χρόνια. Για να καταλάβω τώρα, υπάρχουν άνθρωποι που στηρίζουν σοβαρά την άποψη ότι η Ελλάδα αντιστέκεται μέσω του αθλητισμού; Ότι ο αθλητισμός κάνει υπέρβαση; Ποια ακριβώς είναι η υπέρβαση; Ότι οι πρωταθλήτριες ομάδες μας σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ παίρνουν εκδίκηση για τον Ελληνικό λαό;;;  Νομίζω πως και η γελοιότητα έχει κάποιο όριο, αλλά εκεί που σκέφτομαι το όριο θυμήθηκα κάτι άλλο. τους οπαδούς των  ομάδων Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρη κτλπ αλλά και των υπόλοιπων κατηγοριών να παίζουν ξύλο μεταξύ τους.

Εκεί, στη στάση Λαγός (Παιανία), όπου καταστηματάρχες και περίοικοι παρακολούθησαν έντρομοι νέους ανθρώπους να χτυπιούνται ανηλεώς μεταξύ τους με τούβλα, κλομπ, πέτρες, λοστάρια, μολότοφ, μαχαίρια, αξίνες, τσουγκράνες, τσεκούρια, ακόμη και αυτοσχέδιο φλογοβόλο (!). Είδαν ανθρώπους τραυματισμένους να σφαδάζουν στο οδόστρωμα, μέσα σε λίμνες αίματος και άκουσαν με φρίκη τη φράση: «Τελείωσέ τον... Μην τον κοιτάς... Τελείωσέ τον! Είναι βάζελος». Οι λέξεις μοιάζουν ανίκανες να περιγράψουν όσα συνέβησαν χθες στην Παιανία. Και ίσως τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί ακόμη χειρότερα, αν κάποιοι από τους καταστηματάρχες δεν άνοιγαν τις πόρτες τους για να σώσουν κάποιους από τους τραυματίες που «εκλιπαρούσαν για βοήθεια», τη στιγμή που οι κραυγές «Σκοτώστε τους», «Θα σας λιανίσουμε ρε» είχαν καλύψει την περιοχή. Ο απολογισμός του παράλογου μίσους θλιβερός: ένας νεκρός και επτά τραυματίες. Όλοι τους νέοι άνθρωποι, ανάμεσά σε αυτούς και ανυποψίαστοι περαστικοί.(Απόσπασμα άρθρου της Αργυρώς Κ. Μώρου ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/03/2007)

Και ως δικηγόρος του διαβόλου θέτω την ερώτηση.. Που ήταν οι οπαδοί του Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού και οι υγιείς φίλαθλοι την βραδιά που ψηφιζόταν το Μνημόνιο 2;;  Και απαντώ, στο γήπεδο, στα καφενεία και στον καναπέ τους.

Ο Μπακούνιν κάποτε είπε: «οι άνθρωποι πάνε στην εκκλησία για τους ίδιους λόγους που πάνε στη ταβέρνα, για να ξεχάσουν τη μιζέρια τους, να φανταστούν για λίγα λεπτά ότι είναι ελεύθεροι και χαρούμενοι». Μέσα σε αυτό τον εκκωφαντικό και πολύχρωμο χαμό από σημαίες και τυφλό οπαδισμό μπορούμε να δούμε το ποδόσφαιρο ως μια παράμετρο της εξίσωσης που κάνει να φαίνεται ευκολότερο να ξεχνάς παρά να παίρνεις ενεργά μέρος στη μάχη ενάντια στην αδικία και την ανισότητα. Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα ταξικό και πηγάζει από την λαϊκή τάξη, αν εμείς δεν το προστατεύσουμε θα είναι για πάντα ένας μηχανισμός χειραγώγησης του λαού από πολιτικούς και παράγοντες που ελέγχουν τον χώρο. Το ίδιο συμβαίνει και στους υπόλοιπους χώρους του αθλητισμού. Το ποδόσφαιρο (αλλά και ευρύτερα ο αθλητισμός), ως παιχνίδι, είναι το καλύτερο μέσο διαπαιδαγώγησης της νέας γενιάς, καθώς αναπτύσσει την ομαδικότητα, την αγωνιστικότητα, την ευγενή ανταγωνιστικότητα, τους μαθαίνει το φίλαθλο πνεύμα, τον σεβασμό ,να θέτουν στόχους και να προσπαθούν να τους κατακτήσουν.

"Football is a whole skill to itself. A whole world. A whole universe to itself.I love it because you have to be skilful to play it! Freedom! Football is freedom." (Bob Marley- 1979)"

Dr. Όου