Θεολογία και τυραννία

Ο άνθρωπος είναι κληρονόμος μιας μόνιμης σκλαβιάς και δειλίας, που οι πρόγονοί του φρόντισαν να του τη παραδώσουν πολλές φορές πιο ενισχυμένη απ’ ότι την παρέλαβαν.

 Ο άνθρωπος βογκάει κάτω από το ζυγό των θεών του που καλλιεργούνται από τα παραμύθια

των θεολόγων και των παπάδων του, σε απόλυτη συμφωνία με την εξουσία των τυράννων του που είναι το ίδιο βίαια με τους θεούς του.

Ο άνθρωπος κάτω από συνεχή πίεση για τιμωρία από το θεό και τις εξουσίες, υποτίμησε τη λογική, φοβήθηκε την αλήθεια, αμφέβαλε για τη δύναμή του και είτε ακολούθησε πιστά τους τυράννους του, είτε σιώπησε από φόβο και δειλία.

Ο άνθρωπος στα χέρια εκβιαστών, τυράννων και παπάδων αναπαράγει συνεχώς τα χαρακτηριστικά και τα ελαττώματα του δούλου.

 

Οι κληρικοί τον εξαπατούν, οι τύραννοι τον διαφθείρουν, για να τον υποτάσσουν ευκολότερα. Θρησκεία και εξουσίες είναι οι κυριότερες αιτίες της ανηθικότητας και της δυστυχίας στον κόσμο.

Για να γιατρευτεί ο άνθρωπος, πρέπει να προσπαθήσει να αποβάλλει τους φόβους, τις δεισιδαιμονίες, τις προλήψεις και τις προκαταλήψεις του. Ο δρόμος αυτός είναι εύκολος και περνάει μέσα από τη λογική, την επιστήμη και τη γνώση. Όμως οι εξουσίες, σύγχρονες και παλαιότερες θέσπισαν άλλη μια επιστήμη, τη θεολογία που δουλειά της είναι η συνεχής προσβολή της ανθρώπινης νόησης. Γι’ αυτή την επιστήμη φως είναι το σκοτάδι, οι αποδείξεις είναι ψεύτικες, τα επιχειρήματα δεν χρειάζονται, η λογική δεν είναι επαρκής οδηγός.

Η άγνοια και ο φόβος, οι δύο άξονες που στηρίζονται θρησκείες και κυβερνήσεις από καταβολής κόσμου αλλά ακόμα και σήμερα επιβάλλονται παγκόσμια με ασυνήθιστους τρόπους. Κατάρρευση οικονομιών, καταστροφή του πλανήτη, εκδίκηση της φύσης. Ο φόβος και η βία έγινε τόσο μεγάλη συνήθεια για τον άνθρωπο που αν τις χάσει θα του λείψει μια ανάγκη.

Φοβάται, πως πολλά επαγγέλματα θα καταργηθούν όπως παπάδες, αστυνόμοι, στρατοί, αστρολόγοι, θεολόγοι και πολλοί ακόμα, πως θα φουντώσει η ανεργία, θα καταρρεύσει η κοινωνία, αν τόσοι παρατρεχάμενοι απολυθούν. Θεολόγοι και τύραννοι ακολουθούν πιστά την εναλλαγή «του μια ζεστού και την άλλη κρύου ντους» την μια βιάζουν και φέρνουν την καταστροφή μετά μας παρηγορούν, την μια μας τρομοκρατούν την άλλη μας καθησυχάζουν.

 Θρησκείες και κυβερνήσεις χρησιμοποιούν ως όργανά τους ανθρώπους που έχουν ήδη εκφοβίσει και εξαπατήσει ή εκείνους που από συμφέρον έχουν λόγους να εξαπατήσουν άλλους. Και είναι πολλά τα κίνητρα κάθε είδους υλικών και μη υλικών απολαβών για τους επίδοξους λειτουργούς κάθε θρησκείας και εξουσίας. Μισθοί, τυχερά, σεβασμός, χειροφιλήματα, ασπασμοί, ανέλιξη.

Οι θεολόγοι στηρίζουν τις κυβερνήσεις για τη «διακονία» του λαού τους, που αυτές αποφασίζουν. Αλλά κυρίως οι κυβερνήσεις διαλέγουν την θρησκεία του λαού τους. Η ισχυρή θρησκεία είναι θρησκεία του ηγεμόνα. Ο αληθινός θεός ενός κράτους είναι εκείνος που ο ηγεμόνας αποφασίζει να λατρέψει ο λαός του. Κυρίως σε μεγάλα κράτη και αυτοκρατορίες που τυχαίνει να πιστεύουν σε διαφορετικές θρησκείες ή δόγματα.

Οι αυτοκράτορες, οι στρατιώτες και οι δήμιοι στήριζαν για πολύ καιρό τους θεούς της Ρώμης κατά της πίστης των χριστιανών. Αλλά μόλις οι αυτοκράτορες διάλεξαν από συμφέρον την χριστιανική πίστη οι ίδιοι στρατιώτες, δικαστές και δήμιοι κατέστειλαν και εξαφάνισαν τους προηγούμενους θεούς.

Οι ιερείς σε ολόκληρο τον κόσμο αγιάζουν τα όπλα των κυβερνητών τους, όταν αναλαμβάνουν πολέμους εναντίον εχθρών της πατρίδας, που μετατρέπονται από τους ιερείς σε εχθρούς της πίστης τους.

Η θρησκεία φαίνεται ότι παντού έχει εφευρεθεί μόνο για να αποκοιμίζει τους λαούς μέσα στα βάσανά του και έτσι φοβισμένοι και εξαθλιωμένοι να είναι ανήμποροι να αντισταθούν και να αντιδράσουν. Φαίνεται σαν ο θεός να δοξάζει βασιλιάδες, αυτοκράτορες, στρατούς, δεσποτάδες και παπάδες που σκλαβώνουν τους λαούς μέσα στη βία, τον φόβο και την άγνοια. Και αυτό που μένει, ως κοινός παρονομαστής όλων των εποχών, είναι ότι ο θεός και η πίστη των αρχόντων και των τυράννων είναι η βία, η εκμετάλλευση και η τιμωρία (δικαιοσύνη συνήθως την αποκαλούν). Φαίνεται, σαν η θρησκεία να επινοήθηκε για να εξυψώνει τους άρχοντες πάνω από τους λαούς τους και έτσι να παραδίνει τους ανθρώπους εύκολα θύματα στη θέλησή τους.

Ο παραλογισμός και η άγνοια των ανθρώπων δεν οφείλεται μόνο στους παπάδες και στους κυβερνήτες αλλά κυρίως στα πανεπιστήμια και στα εκπαιδευτικά συστήματα που αναπαράγουν και συντηρούν την ιεραρχία μέσα στην κοινωνία. Διδάσκουν παραμύθια για τις παραδόσεις των λαών, την ηθική και τη δικαιοσύνη που ευνοεί τις εξουσίες, θρησκευτικά τυπικά που εξαπατούν και απομακρύνουν από τη λογική. Σε όλες τις εποχές η θρησκεία, σε αγαστή συμφωνία με την εξουσία, κράτησε τον ανθρώπινο νου πολύ χαμηλά και μέσα στο σκοτάδι, κρύβοντάς του τα αληθινά συμφέροντά του, τα πραγματικά του καθήκοντα, στις στέρεες σχέσεις του για ευημερία.

 

Θρησκεία, θεός, ηγεμόνας και πραγματικός ηγέτης του ανθρώπου και της φύσης, είναι μόνο η λογική. Ο άνθρωπος, καθημερινά μέσα από αντιθέσεις και αντιξοότητες, όπως είναι οι θρησκείες, οι εξουσίες και οι κάθε λογής εκμεταλλευτές του, επινοεί και κατασκευάζει τρόπους για να γνωρίσει το εαυτό του και τη φύση, προχωράει ασταμάτητος για να κατακτήσει τον κόσμο.

Σημείωση : πραγματικά ήτανε πολύ κουραστικό και άχαρο για τα γούστα μου να ασχοληθώ με τη βλακεία, συμπεριλαμβανομένη και την εκμετάλλευση, παπάδων, αρχόντων και θεσμών.

Το έκανα για 2 λόγους: Πρώτον από την αναγούλα που σου προκαλεί η εικόνα της γεμάτης αίθουσας της βουλής από παπάδες, καλιμάφια και πετραχήλια κατά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης. Και δεύτερο, από την πρόβλεψή μου ότι η νέα αριστερά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ίσως σε μερικούς μήνες η «αριστερή κυβέρνηση» θα βάλει με έμφαση στην ελληνική κοινωνία, το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας και τον χωρισμό μεταξύ εκκλησίας και κράτους.

Θα είναι μια ακόμα εξαπάτηση του λαού και απομάκρυνση από τα πραγματικά του προβλήματα. Θα προσφέρουν την καλύτερη υπηρεσία τους σε μια θρησκεία

που βρίσκεται σε κατάσταση άμυνας απέναντι στον πολιτισμένο άνθρωπο στην λογική και στην επιστήμη. Όπως εξήγησα και στα προηγούμενα κείμενά μου, από καταβολής εξουσίας, ιερατείο και άρχοντες πηγαίνανε μαζί.

Επινοούσαν τρόπους να αποκοιμίζουν τους λαούς, για να τους εκμεταλλεύονται ευκολότερα. Θα είναι η «αριστερή» νομιμοποίηση της πίστης στον θεό και στην εκκλησία.

Το πρόβλημα είναι οι δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου εκμεταλλευτικού νομίσματος και το ζήτημα για μας είναι να απαλλάξουμε τον άνθρωπο και την κοινωνία από την δεισιδαιμονία και προκατάληψη ενός αντιφατικού θεού που τρομάζει. Όταν αρχίζουμε δήθεν σοβαρές συζητήσεις για τις σχέσεις μεταξύ των θεσμών εκκλησίας και κράτους, νομιμοποιούμε την εξαπάτηση των ανθρώπων στο όνομα κάποιου θεού. Θα είναι ιστορικό λάθος, στις σημερινές δύσκολες οικονομικές συνθήκες, που ο δοκιμαζόμενος έλληνας χρειάζεται στήριξη και όχι υπονόμευση, το άνοιγμα μιας τέτοιας συζήτησης, που οι μόνοι που το έχουν πραγματικά ανάγκη είναι οι παπάδες, οι θεολόγοι και όλοι οι έμποροι των ελπίδων βασανισμένων ανθρώπων.