Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ...

 

Ώρα 20:45. Ώρα να κλείσει η φιέστα της βραδινής ενημέρωσης στα studio του MEGA. Ένα τελευταίο θέμα πρέπει να παίξει, πριν πάμε στα διοικητικά του Παναθηναϊκού και στις καινούργιες μεταγραφές του Ολυμπιακού. Η δημοσιογράφος λοιπόν, ύστερα από μια σύντομη εισαγωγή, προσεγμένη φυσικά με μεγάλη διακριτικότητα (μην καρφωθούμε κιόλας) αποφασίζει να προχωρήσει στο ρεπορτάζ. « Η κ. Μαριάνα Βαρδινογιάννη έκοψε σήμερα την κορδέλα στα πλαίσια των εγκαινίων της κλινικής παίδων, η οποία χρηματοδοτήθηκε από τον όμιλο Βαρδινογιάννη, με σκοπό την νοσηλεία παιδιών με χρόνιες παθήσεις. Στη συνέχεια ακολούθησε γιορτή με την κ. Βαρδινογιάννη να μοιράζει δώρα στα παιδιά, ενώ τιμήθηκε από τον υπουργό παιδείας, με βραβείο για τη συμβολή της στον τομέα της Υγείας».

Ορίστε ρε αχάριστοι, μέχρι και τζάμπα νοσοκομεία σας χτίζει ο άνθρωπος. Ναι μπορεί να βγάζει δισεκατομμύρια, αλλά τουλάχιστον μας δίνει και κάτι. Στο κάτω κάτω άνθρωπος δεν είναι και αυτός; Ένας από μας, έτσι δεν είναι; Ναι! θα αναφωνήσει δυνατά ο μικροαστός χάνοντας και το τελευταίο ίχνος ταξικότητας που του έχει απομείνει. Είναι όμως έτσι; Για να δούμε και την άλλη όψη, γιατί όπως λέει και ο σοφός λαός «από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι».

Ξέχασες λοιπόν αγαπητέ μου, ότι η συνήθης τακτική ξεπλύματος μαύρου χρήματος από το κεφάλαιο, είναι να χρησιμοποιεί για βιτρίνα ένα κοινωνικό έργο ή τουλάχιστον κάτι το οποίο χρήζει κοινωνικής αποδοχής. Πολλά τα παραδείγματα, με πιο τρανταχτά την αγορά μετοχών από ομάδες, την χρηματοδότηση έργων όπως της κ. Μαριάνας παραπάνω, κ.λ.π.

Ένας άλλος λόγος που δικαιολογεί την τόση «γενναιοδωρία» αυτών των «συνανθρώπων» μας, είναι η απαλλαγή τους από κοινωνικές υποχρεώσεις που εσύ, είναι μάλλον λίγο δύσκολο να παραβλέψεις. Ξέρεις, αυτό που έρχεται μια φορά το χρόνο (και όχι μόνο τώρα πια) και προσπαθείς να ξεθάψεις το φάκελο με τις αποδείξεις που με τόσο κόπο μάζευες μπας και γλιτώσεις 'κανα πενηνταράκι. Α μπράβο, φόρος λέγεται.

«'Όπα ρε φίλε», θα φωνάξει αυτή τη φορά πιο αποφασισμένος και πιο σίγουρος ο φίλος μας μικροαστός. «Καλά τα λες μέχρι εδώ, αλλά τι σχέση έχει τώρα το νοσοκομείο που στο κάτω κάτω γιατρεύει τον καρκίνο στα παιδιά, με την φορολογία του Βαρδινογιάννη και του Βγενόπουλου». Θα στο θέσω απλά. Κάθεσαι μπροστά στην 42΄΄ σου και βλέπεις την εικόνα με την κυρα-Μαριάνα να χτίζει νοσοκομεία και να μοιράζει δώρα στα παιδιά. Είναι δυνατόν να φωνάξεις «Φορολογήστε την παλιοπ...»; Είναι δυνατόν να χαλάσεις αυτήν την τόσο ωραία εικόνα, με μια κυρία να βοηθάει καρκινοπαθή παιδάκια; Ε, νομίζω γίνεσαι λίγο απάνθρωπος (και υβριστικός). Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, δεν νομίζω ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις (Π.Α.ΣΟ.Κ., Ν.Δ. κ.λ.π.) θα είχαν ιδιαίτερο πρόβλημα να απαλλάξουν από τα φορολογικά τους καθήκοντα αυτούς τους «φιλάνθρωπους» ή τουλάχιστον να τους «ελαφρύνουν» φορολογικά, εφόσον εσύ ο ίδιος δεν το ζητάς και δεν το φωνάζεις. Έχεις δίκιο, το τράβηξα πολύ νομίζω. Σχέση κεφαλαίου-κράτους; Το ξέρω ότι πέφτεις από τα σύννεφα, αλλά έχω να σε ενημερώσω ότι αυτό το πάντρεμα έχει τελεστεί από την αρχή του καπιταλισμού. Και άλλωστε πώς να μην το πιστεύεις αυτό όταν από τις πολιτικές αποκρατικοποιήσεων των αστικών κυβερνήσεων ο μόνος που επωφελείται είναι το κεφάλαιο; Ή μήπως έχεις εσύ τα λεφτά να αγοράσεις μια Δ.Ε.Κ.Ο.; Το ξέρω ότι θα το ήθελες πολύ, αλλά θα σε απογοητεύσω. Μάλλον το κεφάλαιο θα αγοράσει εσένα.

 «Καλά καλά, πείστηκα για αυτό το πώς το είπες. καπιταλισμός, αλλά για μισό λεπτό, δηλαδή μου λες ότι έκανα λάθος που σήμερα έδωσα 1 euro σε έναν ζητιάνο στο δρόμο. Τουλάχιστον πήρε ένα καρβέλι ψωμί να φάει». Οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος πιστεύω θα επικροτούσε την κίνηση σου αυτή, αναλογίζοντας και την κατάσταση της τσέπης σου αυτόν τον καιρό (αν και δεν σε είδα να κάνεις το ίδιο και με τον Πακιστανό στο φανάρι, παρόλο που σου καθάρισε το τζάμι), ωστόσο θα σε απογοητεύσω για ακόμα μια φόρα και θα σου πω ότι αυτό δεν αρκεί. Το ξέρεις πολύ καλά, ότι με μερικά κέρματα δεν σώζεται αυτός ο ζητιάνος. Αυτός ο άνθρωπος ζει και θα πεθάνει στη ψάθα. Και η ψάθα δεν γίνεται κρεβάτι με λίγα euro. Αποδέξου το λοιπόν και σταμάτα να νομίζεις ότι είσαι η μητέρα Τερέζα. Το μόνο που καταφέρνεις έτσι είναι να εξαγοράζεις λίγες στιγμές επιβίωσης αυτού του ανθρώπου, με αντάλλαγμα φυσικά την δική σου ευσπλαχνία.

 Χρειάζεται λοιπόν κάτι άλλο, κάτι μεγαλύτερο από αυτό. Κάτι που δεν θα δίνει ανάσες επιβίωσης σε αυτούς τους ανθρώπους (που νομίζεις οτι είναι τόσο μακριά σου, παρόλο που στέκονται έξω από την πόρτα σου), αλλά τη ζωή που όλοι δικαιούμαστε. Κάτι που έχεις ξεχάσει πως γίνεται μιας και η τελευταία φορά που κατέβηκες στο δρόμο ήταν τότε, στα φοιτητικά κινήματα του 80΄, όταν σαν φοιτητής ακόμα στεκόσουν περήφανος και αυθόρμητος κάτω από το πανό «Ε.Ο.Κ. ΚΑΙ Ν.Α.Τ.Ο. ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ». Θυμήσου λοιπόν πάλι αυτό το συναίσθημα, αυτή τη φορά πιο αποφασισμένος, χωρίς αυταπάτες. Μην δίνεις άλλοθι στους «φιλεύσπλαχνους» εφοπλιστές και στους «σωτήρες κυβερνήτες». Αυτοί είναι ο ταξικός σου εχθρός και όχι ο προϊστάμενος σου, ο μετανάστης ή ο ζητιάνος. Διεκδίκησε ξανά τα κεκτημένα σου, αυτή τη φορά όχι για μια θεσούλα στο δημόσιο αλλά για μια αλλαγή. Η επανάσταση είναι υπόθεση όλων μας.

«Διαδήλωναν οι οδοκαθαριστές δεν με ένοιαζε δεν ήμουν οδοκαθαριστής

Διαδήλωναν οι λιμενεργάτες δεν με ένοιαζε δεν ήμουν λιμενεργάτης

Διαδήλωναν οι φοιτητές δεν με ένοιαζε δεν ήμουν φοιτητής

Τώρα που θέλω να διαδηλώσω εγώ δεν υπάρχει κανείς να διαδηλώσει μαζί μου»

 ( Παράφραση του ρητού του Martin Niemoller)