Παρέα στην παρακμή

Φτιάξαμε μια θάλασσα όνειρα

Γεμίσαμε έναν ουρανό ελπίδες

Μα στο τέλος μείναμε φτωχοί

Φτωχή έγινε και η Γή μας

Εγώ φώλιασα στην μοναξιά μου

Κρύφτηκα στη σιωπή μου

Μας κλέβουν τη ζωή

Μες από τα χέρια μας

Και δεν κουράζονται

Αλλά εμείς κουραστήκαμε

Γιατί;

Η χώρα μου έγινε χώρα ξένη

Οι άνθρωποι καμώνονται τους αγνώστους

Η Γή έγινε αφιλόξενη

Και μεταμορφώθηκε με μας

Ο ουρανός χλόμιασε

Μαζί και η ψυχή μας.

Εσύ, που θες να πάς;

Στα ξένα, γιατί σε έδιωξαν οι δικοί σου;

Στα ξένα, για να βρεις δουλεία;

Μα κι απ’ τα ξένα τους διώχνουν

Για να βρουν τη τύχη τους εδώ

Μαραζώνουμε όλοι μαζί

Άνθρωποι, λαοί και κοινωνίες.

ΕΡΤ