Στερνή Αυγή...

Το φως σβήνει , απόλυτο σκοτάδι κυριεύει τον κόσμο σου σε μια στιγμή και επιβλητικά σου υπαγορεύει τις σκέψεις και τα όνειρα που θα κάνεις. Σαν σήριαλ περνά η ζωή σου μπροστά από τα μάτια σου, καρέ καρέ ζεις ξανά κομμάτι κομμάτι σκηνές από τη ζωή σου, αυτή τη φορά σα θεατής και όχι σαν πρωταγωνιστής.

Πέρασες από όλα τα στάδια, από τότε που δεν ήξερες και δε φοβόσουν, από τότε που έμαθες και ακόμα δε φοβόσουν και αντιστεκόσουν αλλά και τώρα που ενώ ξέρεις καλά, φοβάσαι και σιωπάς. Σε προβλημάτισε η τελευταία εικόνα της ζωής σου, ενώ μετράς τις τελευταίες αναπνοές σου, να βλέπεις το αίμα σου να κυλά σιγά σιγά.

Αποφάσισες να κουνηθείς λίγο από τον καναπέ σου, να ξεβολευτείς κομμάτι και να βγεις προς τα έξω, να πάρεις μια μυρωδιά από ότι συμβαίνει εκεί έξω. Στον πραγματικό κόσμο, εκεί που ο αδύναμος ματώνει αληθινά και το αίμα είναι κατακόκκινο και καυτό, εκεί που ο πόνος είναι κοφτερός σα λεπίδα, αργός και βασανιστικός.

Η ζωή δεν είναι ένα σήριαλ, ανάλογα το θέμα να γελάς η να κλαις. Να λυπάσαι η να φοβάσαι εν είδη ψυχαγωγίας. Αν πέσεις θα πονέσεις, αν σε χτυπήσουν θα το νιώσεις και θα δεις τις μελανιές να φυτρώνουν στο κορμί σου. Θα μετράς τις αναπνοές σου και ο πανικός θα παίρνει το μεγαλύτερο κομμάτι από το οξυγόνο που υπάρχει στα πνευμόνια σου.

Τα πόδια σου παραλύουν από φόβο, λες και είσαι στο περβάζι ενός ουρανοξύστη και το μεγάλο υψόμετρο εξουσιάζει το μυαλό σου μα και το σώμα σου. Θαρρείς και αν κάνεις ένα και μόνο βήμα, θα πέσεις στο αδυσώπητο και αδηφάγο κενό. Ο χρόνος σταμάτησε για σένα και ψάχνεις να βρεις πως θα μπορέσεις να την ξαναρχίσεις.

Εσύ που δέχεσαι τους αμόρφωτους, απολίτιστους και αγράμματους ναζί συμμορίτες, να καπηλεύονται το όνομα και την ιστορία του τόπου που σε φιλοξενεί και το όνομα του οποίου φέρνεις. Σιωπηλός και αμέτοχος, βλέπεις να βιάζεται συστηματικά καθημερινά όλες οι αξίες και τα ήθη και έθιμα που κληρονόμησες από τους προγόνους σου. Να γίνονται όλα στάχτη μπροστά στο βωμό του κέρδους και της ψήφου.

Σαν τραγική ειρωνεία, βλέπεις χθεσινούς υμνητές του Αδόλφου και του Εωσφόρου, να «τιμούν» την Παναγία και να προπαγανδίζουν ασύστολα με όπλο τους τη μισαλλοδοξία και τον ακραίο φανατισμό. Με γελοία επιχειρήματα βεβηλώνουν συνειδήσεις και παραποιούν αληθινά γεγονότα, σελίδες ιστορίας που γράφτηκαν με μπόλικα κιλά αίμα αθώων που σφαγιάστηκαν από αρρωστημένα μυαλά.

Δε μιλάς ακόμα, έχεις το θάρρος να σηκώσεις ψηλά τη γροθιά σου και να αντισταθείς σε όλα όσα βλέπεις, σε όλα αυτά τα τόσο αηδιαστικά ψέματα, σε όλες αυτές τις σιχαμερές συκοφαντίες που ξεφυτρώνουν αριστερά δεξιά σα μανιτάρια. Τα παράσιτα πλέον δείχνουν να κάνουν κουμάντο σε αυτό τον τόπο, καθώς τρέφονται από τις φοβίες και τα συμπλέγματα που βρίσκονται σε μεγάλες ποσότητες σε αυτή την κοινωνία.

Βλέπεις να μοιράζουν τρόφιμα και ρουχισμό, ακόμα και αίμα, σε ανθρώπους κρίνοντας από το χρώμα του δέρματος, από τη φυλετική καταγωγή ακόμα και από το σεξουαλικό προσανατολισμό. Δε χωράνε δικαιολογίες και δευτερολογίες όταν το παχύσαρκο και χορτάτο γουρούνι που παριστάνει το φιλάνθρωπο αρνείται σε μια φανερά βασανισμένη από τη ζωή ηλικιωμένη, ένα πακέτο μακαρόνια, και ξεδιάντροπα την ξεφτιλίζει και ποδοπατά την πληγωμένη της αξιοπρέπεια, το χαμένο της εγωισμό.

Δε μπορεί να λέγεσαι άνθρωπος όταν αδιαφορείς με τέτοια περιστατικά που το μόνο αντάξιο τους είναι ένας ξεγυρισμένος εμετός. Τα ανεγκέφαλα και αμόρφωτα γουρούνια που τυφλωμένα από μίσος και άγνοια, ορμάνε κατά δεκάδες εναντίον σε ενός και μόνο συνανθρώπου μας, με μαχαίρια, λοστούς και σιδερογροθιές, μόνο ανδραγάθημα δε μπορεί να χαρακτηριστεί.

Τα «λεβεντόπαιδα» με τις μαύρες μπλούζες, μόνο ως συμπλεγματικά και δειλά ηλίθια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν.

Θέλεις να αντισταθείς, αποστρέφεις το βλέμμα σου από όλα αυτά αλλά ακόμα δεν έχεις πείσει τον εαυτό σου. Αξίζει να χυθεί και το δικό σου αίμα στο δρόμο όπως το αίμα αμέτρητων αθώων τόσα χρόνια, ο προβληματισμός σου είναι μεγάλος και η σύγχυση σου τεράστια.

Τίμιοι δήμιοι και ευυπόληπτοι πολίτες στοιχειώνουν τα όνειρα σου και τις σκέψεις σου, ακόμα δε μπορείς να διακρίνεις καθαρά την αλήθεια. Είναι τρομερό να βλέπεις το χαμό μα να μη μπορείς να τον αντιληφθείς.

Κρίμα και άδικο ένας τόπος να προσπαθεί να στηρίξει την αναστύλωση και την ανοικοδόμηση του σε κάτι που προ πολλού έχει πεθάνει και πλέον είναι μια μακρινή ανάμνηση. Στα αρχαία χρόνια η Ελλάδα είχε πολλούς λόγους για να κάνει τους πολίτες της να είναι περήφανοι. Κάποτε αυτός ο τόπος ήταν μοναδική κοιτίδα πολιτισμού, φωτεινός φάρος για τις επιστήμες και τις τέχνες.

Σήμερα το μόνο που έμεινε να τη θυμίζει είναι η αποτύπωση ενός μαιάνδρου που υφάρπαξε μια λυσσασμένη ναζί συμμορία για να καλύψει το ναζιστικό αγκυλωτό σταυρό που προσκυνά.

Σε τι ξεπεσμό έχει πέσει πια αυτός ο τόπος, σε τι παρακμή έχει βυθιστεί το πολιτικό σύστημα του, με τους αμέτρητους κλέφτες βουλευτές του. Με όργια από μίζες και παράνομες προμήθειες, τα αμέτρητα βολέματα ημετέρων και τις πάμπολλες περιπτώσεις κατάχρησης εξουσίας από αυτούς. Καιρός ήταν να μπουν και οι ναζί στο κοινοβούλιο, οι μπράβοι σε μαγαζιά της νύχτας, οι τετραπέρατοι κτηματομεσίτες του Αγίου Παντελεήμονα.

Αρκετό μελάνι χύθηκε για τα καμώματα τους, είναι τέτοιος ο ξεπεσμός μας που ακόμα να τους πάρουμε με τις ντομάτες και τα γιαούρτια.

Είναι τέτοιο το μέγεθος της ξετσιπωσιάς τους που αυτομάτως επιτρέπουν να εκτονωθεί το τεράστιο απόθεμα κόμπλεξ που έχει αυτός ο τόπος. Να βγάλουν όλοι και όλες το άχτι τους, να κατορθώσουν να καταστρέψουν ότι είναι διαφορετικό, ότι είναι αλλιώτικο.

Καλοαναθρεμμένοι χριστιανοί, που από τη μια κάνουν το σταυρό τους και μιλάνε για το κήρυγμα της αγάπης του Χριστού, χαίρονται και αγαλλιάζουν στο άκου-σμα κάθε μαχαιρώματος ενός Πακιστανού, η το γκρέμισμα ενός πάγκου ενός αλλοδαπού πλανόδιου εμπόρου.

Ο Φαρισαϊσμός στο μεγαλείο του και θαρρείς ότι αντιλαμβάνεσαι το πώς και το γιατί κάποτε αποφάσισαν να σταυρώσουν το Σωτήρα της ανθρωπότητας, αυτοί που μετέπειτα έτρεχαν να τον προσκυνήσουν.

Κάνεις το βήμα, πλέον είσαι πεπεισμένος και απόλυτα σίγουρος για τον εαυτό σου. Δεν αξίζεις αυτή την τελευταία εικόνα που στοιχειώνει το μυαλό σου.

Το αίμα σου κοχλάζει στις φλέβες σου και ρέει καυτό. Δε μπορεί να ηρεμήσει και σα χείμαρρος θα παρασύρει στο διάβα του κάθε τι άδικο και άσχημο. Νιώθεις ότι τα πόδια σου είναι ζωντανά, το κενό που σε έκανε να παραλύεις από φόβο, μοιάζει σαν το ιδανικό τοπίο για να ξεκινήσεις την αντεπίθεση σου. Πλέον δε φοβάσαι.

Έχεις όλο το χρόνο του κόσμου να ξεκινήσεις τον αγώνα σου. Με το φασίστα δε μπορείς να κάνεις διάλογο, δε μπορείς να αντιπαρατεθείς με επιχειρήματα σε κάποια βάση λογικής. Αυτοί το μόνο που καταλαβαίνουν είναι από τα δικά τους «λόγια», αυτά που χρησιμοποιεί και ο αφέντης τους. Αυτός που όποιος πάει να τον ξεπεράσει στην ιεραρχία τους, τον τρώει το μαύρο σκοτάδι. Για αυτό μη παραξενευτείτε αν σε λίγο καιρό δείτε το νευρικό κασίδα με τα αμέτρητα νευρικά τικ να κλείνεται στη φυλακή από τους δικούς του, γνωστή τακτική του Αδόλφου των κτηματομεσιτών.

Όλοι στο δρόμο, η ρήξη είναι αναπόφευκτη αν θέλουμε να σπάσει το απόστημα μια και καλή. Η σιδερογροθιά του συστήματος πρέπει και θα εξοντωθεί μια και καλή. Η δράση φέρνει αντίδραση και εμείς απαντάμε με βία στη βία της εξουσίας. Απλά και καθαρά. Ύψωσε το χέρι σου και δείξε τη σφιγμένη σου γροθιά, πλέον δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι.

Είσαι ελεύθερος.

Να είσαι σίγουρος ότι αυτή θα είναι η τελευταία τους, η στερνή αυγή.