Λίγους μήνες μετά από το « σήμερα»

Λίγους μήνες μετά από το « σήμερα» κατευθύνομαι προς το κοντινότερο νοσοκομείο γιατί ο Νώε είχε ένα σοβαρό ατύχημα και έχει χτυπήσει άσχημα. Έκανε κάτι επισκευές στην κιβωτό...

Ο Νώε ξέρετε δεν είναι από δω. Δεν είναι ακριβώς ξένος, αλλά δεν είναι και σαν τους ντόπιους. Καθώς προχωρούσαμε παρατήρησα ότι δεν μπορώ να δω τίποτα και αφού αρχικά αγχώθηκα , στην συνέχεια συνειδητοποίησα πως το παρμπρίζ μου θέλει πλύσιμο και πως τελικά,  δεν ήταν βράδυ.... Μ’ αυτά και μ’ αυτά , σταματήσαμε σ' ένα συνηθισμένο φανάρι για ευνόητους λόγους …Κοίταξα γύρω μου , δεν υπήρχε πουθενά κανείς μετανάστης για να μου το καθαρίσει.

Αυτό όμως που πραγματικά κατάλαβα, ήταν πως δεν υπήρχε γενικά ψυχή! Ο δρόμος άδειος. Και εκεί που προσπαθούσα να καταλάβω τι συνέβη μια ομάδα οπλισμένων αστυνομικών κατευθύνθηκε προς το μέρος μάς.

Άρχισαν να φωνάζουν και να μας χτυπάνε και να μας σέρνουν στο έδαφος... Το μόνο που θυμάμαι ήταν το Νώε να φωνάζει κάτι για την κιβωτό! Η επόμενη στιγμή που θυμάμαι ήταν όταν άνοιξα τα μάτια μου σ' ένα άθλιο μέρος που βρωμοκοπούσε αφόρητα.

Γύρισα το βλέμμα μου και είδα γύρω μου κι άλλα κρεβάτια σαν και το δικό μου. Μα το Νώε πουθενά.
Σηκώθηκα, πονούσα παντού. Είχα καιρό να βγω από το σπίτι μου, περίπου λίγους μήνες πριν από το «σήμερα»!

 Άρχισα να περιπλανιέμαι σε χαοτικά δωμάτια-όλα βρώμικα και σκοτεινά. Με τα πολλά κατάλαβα ότι αυτό ήταν το νοσοκομείο που προσπαθούσαμε να έρθουμε.

Ξαφνικά πετάγεται μπροστά μου μια κυρία που έμοιαζε με νοσοκόμα. 

Εγώ: «Συγνώμη, να σας ρωτήσω κάτι;» 

Αυτή: «Παρακαλώ.»

Πάλι εγώ: «Εδώ έφτασα μαζί μ' έναν άλλο κύριο, το Νώε, σπουδαίος άνθρωπός, έφτιαξε την κιβωτό. Μήπως τον είδατε»; 

Αυτή: «Βεβαίως κύριε.»

Επίμονος εγώ: «Και που είναι τώρα; Τι τον κάνατε;»

Αυτή με αδιαφορία: «Τον πετάξαμε κύριε. Ήταν σκουπίδι.» 

Εγώ: «Πάτε καλά; Πετάξατε το Νώε;;; Θέλω αμέσως να τον δω.» 

(Πετάνε τους ανθρώπους στα σκουπίδια ; με έπιασε κρύος ιδρώτας!)

Αυτή με σπαστικό ύφος: «Ηρεμίστε κύριε, εσείς δεν είστε κανένα σκουπίδι, δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα. Δεν κάνει να εκνευρίζεστε στην κατάσταση σας.»

Εγώ: «Λοιπόν, άσε αυτές τις βλακείες σ' εμένα…

Σκουπίδι είσαι και φαίνεσαι! Γιατί είναι σκουπίδι ο Νώε;» 

Αυτή λίγο πριν την χτυπήσω: «Μα δεν είχε χαρτιά κύριε. Μόνο τα σκουπίδια δεν έχουν χαρτιά.»
Και τότε της δίνω μια μπουνιά κι αρχίζω να τρέχω. Μετά από πολλές πόρτες και δωμάτια, βλέπω μια πινακίδα που έλεγε «Σκουπίδια». Τρέχω προς τα εκεί και τι να δω;

Τον Νώε , μέσα σ' ένα δωμάτιο μαζί με άλλους να κολυμπάνε σε μια θάλασσα γεμάτη από πραγματικά σκουπίδια! Πριν προλάβω να πιάσω τον Νώε, μπαίνει μέσα αυτή με άλλους δέκα, σε πιθηκοειδή κατάσταση. Η επόμενη σκηνή εκτυλίσσεται στο γραφείο του διευθυντή. Με έκπληξη εκεί βλέπω τον κ. Λοβέρδο, ντυμένο ως στρατιωτικό να με αγριοκοιτά.
Εγώ: «Πού είναι ο Νώε;»
Λοβέρδος: «Αυτό να μην σε νοιάζει! Έχεις πιο σοβαρά προβλήματα να ασχοληθείς.»
Εγώ: « Τι εννοείτε; Τι προβλήματα;»
Λοβέρδος: «Κύριε, μείνατε 4 μέρες στο νοσοκομείο της «Μεγάλης Εταιρείας», όλα άλλωστε σε αυτή ανήκουν… χαχαχα.

-παύση-(όλοι κοιτιούνται)

Λοβέρδος: Γκχμ , ναι, έλεγα λοιπόν ότι το κόστος διαμονής σας είναι 7.000 ευρώ.»
Εγώ: «Μα τι λέτε; Είμαι ασφαλισμένος! Και δεν έμεινα εδώ με δική μου ευθύνη. Όπως ξέρετε τα φασιστοειδή σας με ρήμαξαν στο ξύλο!»

Λοβέρδος: «Συγνώμη, αλλά χρωστάτε επιπλέον 2000 ευρώ διότι γδάρατε με το κεφάλι σας το γκλοπ ενός αστυνομικού! Επίσης κύριε πρέπει να ξέρετε ότι οι ασφαλιστικές σας εισφορές δεν ισχύουν. Επομένως δεν υπάρχει «δωρεάν υγεία» για εσάς και όλους τους υπόλοιπους τζαμπατζήδες» .
Εγώ: «Ρε μαλάκα τι είναι αυτά που λες»; 

Τότε μπαίνει Αυτή: «Κύριε Λοβέρδο, ανακάλυψα ότι αυτό το πράγμα είναι σκουπίδι γιατί εδώ και ώρα που το παρατηρώ δεν είναι σαν εμάς!»

Απ' ότι καταλαβαίνετε, μετά απ' αυτό κολυμπούσα μαζί με το Νώε στα σκουπίδια.
Εεεεε εσύ εκεί! Τοκ, τοκ. Η ιστορία είναι δικιά μου, κάποιο τρόπο θα βρω να ξεφύγω... ΕΣΥ; Πώς; Το έχεις σκεφτεί; Ή μήπως θα περιμένεις λίγους μήνες μετά το «σήμερα» για να σκεφτείς;
Μην προσπαθείς να επιδιορθώσεις έναν διαλυμένο κόσμο, άλλαξε τον συθέμελα!

ΥΓ: Όπως καταλαβαίνετε τα πρόσωπα και τα γεγονότα δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα!