Ανεύρεση Εργασίας

«ψάχνω για δουλειά από το 2010. Έχω στείλει πάρα πολλά βιογραφικά. Δε με παίρνουν καν τηλέφωνο για συνέντευξη. Έχω αρχίσει πλέον και πιστεύω πως τελικά προσλαμβάνουν μόνο με κονέ.

Δε ξέρω τι άλλο να κάνω.»

Τη στιγμή που ο Στουρνάρας σχεδιάζει μετασχηματισμούς με στόχο την ανάπτυξη , κάθομαι στο γραφείο μου και μιλώ με δεκάδες απελπισμένους άνεργους που αναρωτιούνται τι μπορεί να κάνουν λάθος και δε μπορούν να βρουν μια δουλειά. Με έστω κάποια λίγα λεφτά. Έστω για την αρχή. Κυρίως είναι μπερδεμένοι. Στην τηλεόραση, τις εφημερίδες, τους τα λένε όλα πιο γλυκά από ότι είναι. πιο στρογγυλεμένα ή δε τα συζητάνε καθόλου. Στην τηλεόραση όλα μοιάζουν να πηγαίνουν κάπου καλύτερα από τον απόλυτο πάτο. Ποιος μιλάει εξάλλου για το τι συμβαίνει στα γραφεία ανεύρεσης εργασίας, στα κέντρα σταδιοδρομίας των πανεπιστημίων, στα σπίτια όλων αυτών των 22χρονων που κάνουν απελπισμένα και μάταια αιτήσεις για δουλειά;

«Είναι μούφα όλα. Δεν προσλαμβάνει κανείς. Δεν έχουν θέσεις, μας κοροϊδεύουν. Ζητάνε άτομα με προϋπηρεσία και από την άλλη δε μπορείς πουθενά να αποκτήσεις προϋπηρεσία. Σκέφτομαι να φύγω από την Ελλάδα. Ο κολλητός μου έφυγε για Κύπρο, έχω και το κορίτσι στο Dubai λέω να φύγω.»

όλοι λοιπόν αυτοί οι μπερδεμένοι άνθρωποι τρέχουν με 200  χιλιόμετρα  στην γεμάτη υποσχέσεις πορεία τους μέχρι να συγκρουστούν μετωπικά με τους  μίζερους και συντηρητικούς μάνατζερ των ανθρωπίνων πόρων και τα όχι τους.

«Συγνώμη που δεν ήρθα χτες. Τελικά με απέλυσαν και δεν ήμουν καλά»

Περνάμε τις ώρες και τις μέρες μας να διαβάζουμε για το τι έγραψε ο Κασιμάτης και τι συζήτησε ο Βρούτσης με το Ράιχενμπαχ όταν τις πιο σημαντικές ιστορίες δεν τις ακούει και δεν τις διαβάζει κανείς. Και οι πιο σημαντικές ιστορίες είναι των ανθρώπων που η χρεωκοπία και οι τάχα δήθεν μεταρρυθμίσεις  γδέρνουν.

«Ψάχνω πολύ καιρό, κάτι πρέπει να γίνει. Δε μπορώ να φύγω από την Ελλάδα. Φροντίζω τη μάνα μου που είναι με εγκεφαλικό. Πρέπει να είμαι εδώ. (κλάμα). Θα μπορούσα να κρατάω γέρους , απέκτησα εμπειρία τώρα με τη μάνα μου.»

Απέναντι στην άνεργη 24άρα που φροντίζει την κατάκοιτη μάνα της, αυτό που ορίζει ο νόμος .

Αυτό που ορίζει ο νόμος είναι παραπάνω εξαθλίωση .

«Κοιτάξτε, χρειαζόμαστε έναν άνθρωπο που να μπορεί να εργάζεται έξι μέρες γιατί είμαστε ανοιχτά και το Σάββατο. Η θέση είναι για 8ωρο αλλά είναι σημαντικό να βρούμε κάποιον που να έχει τη δυνατότητα να μανατζάρει το γραφείο και να έχει προϋπηρεσία. Καλώς, απαντώ. Θέλει να μου πει και κάτι ακόμα. Προσφέρουμε 480 ευρώ συνεχίζει. Ξέρετε της λέω, νομίζω θα ναι δύσκολο με αυτά τα λεφτά να βρεθεί κάποιος που να ενδιαφέρεται και θα ναι λογικό μιας και είναι πολλές μέρες, σε θέση ευθύνης, με λίγα λεφτά. Μα είναι αυτό που ορίζει ο νόμος ,μου λέει.»

Η επιτυχία στην ανεύρεση εργασίας σταμάτησε να είναι θέμα ικανοτήτων, προσόντων, χαρτιών ακόμα και κονέ. Η επιτυχία στην ανεύρεση εργασίας σταμάτησε. Η επιτυχία στην ανεύρεση εργασίας είναι τρεις λάθος λέξεις στην ίδια πρόταση. Τώρα, αυτό που ορίζει ο νόμος. Τώρα, αν είσαι τυχερός, 480 ευρώ.