ΠΡΩΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΜΙΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ: Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

«Τα τελευταία χρόνια οι λαϊκές μάζες βιώνουν συνεχής επίπονες επιθέσεις σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, ο τρόπος ζωής ή μάλλον η επιβίωση γίνεται όλο δυσκολότερη και αυτό δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει από πουθενά αλλού εκτός από έναν από τους πιο ευπαθής και ευαίσθητούς τομείς της κοινωνίας»
Του Dr. Όου

Ο τομέας αυτός δεν είναι άλλος από την εκπαίδευση, η λαϊκή ρήση « άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο» ταιριάζει απόλυτα με την προσπάθεια των εκάστοτε κυβερνήσεων για το κατακρήμνισμα  της εκπαίδευσης.
Συχνά γίνεται σύγκρισή- σύγκρουση των λέξεων και των εννοιών εκπαίδευση και παιδεία, ο λανθασμένος αυτός συσχετισμός των λέξεων δεν προκαλεί προβλήματα μόνο στο άτομο αλλά και στο κοινωνικό σύνολο καθ' ότι η αδυναμία κατανόησης μπορεί να προκαλέσει χάος στους στόχους και στους σκοπούς μιας διεκδίκησης.
Η εκπαίδευση με την ευρεία έννοια περιλαμβάνει όλες τις δραστηριότητες που έχουν σκοπό την επίδραση με συγκεκριμένο τρόπο στη σκέψη, στο χαρακτήρα και στη σωματική αγωγή του ατόμου. Από τεχνικής πλευράς, με τη διαδικασία της εκπαίδευσης αποκτώνται συγκεκριμένες γνώσεις, δεξιότητες, ικανότητες και αξίες (ηθική, ειλικρίνεια, ακεραιότητα χαρακτήρα, αίσθηση του δικαίου, αφοσίωση, επαγγελματισμός, υπευθυνότητα, κτλ). Η εκπαίδευση γίνεται με βάση συγκεκριμένες μεθόδους (θεωρητική διδασκαλία, επίδειξη, ανάθεση εργασιών, πρακτική εξάσκηση, κτλ), σε ένα ειδικά σχεδιασμένο πρόγραμμα, με συγκεκριμένους μαθησιακούς στόχους και είναι οριοθετημένη χρονικά. Η λέξη προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα εκπαιδεύω που σημαίνει ανατρέφω από παιδική ηλικία, μορφώνω, διαπαιδαγωγώ.
Με τον όρο παιδεία εννοούμε την απασχόληση με το παιδί και κυρίως την παιδαγωγική ενέργεια την οποία καταβάλλει η οικογένεια και η πολιτεία για την ανατροφή , την εκπαίδευση και τη μόρφωση του παιδιού. Στη φράση εγκύκλια παιδεία η λέξη παιδεία χρησιμοποιείται με την εξής σημασία: «Ο κύκλος των γνώσεων και των δεξιοτήτων, που πρέπει να δίνονται και να καλλιεργούνται με τη διδασκαλία και συνεπώς να αποτελούν το αντικείμενο της παιδείας».
Σύμφωνα με την κοινωνιολογική προσέγγιση του όρου, "παιδεία" ορίζουμε τη μετάφραση των πολιτιστικών στοιχείων, ώστε να διασφαλίζεται η συνέχεια και η διάρκεια του συστήματος στο πολιτιστικό επίπεδο που έχει επιτευχθεί απ' την προηγούμενη γενιά και ώστε να μην υπάρχει η πιθανότητα παλινδρόμησης σε παλαιότερα στάδια.
Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης. Το θέμα είναι πώς θα παραμείνει καλλιτέχνης μεγαλώνοντας.
Πάμπλο Πικάσο

Για να φτάσουμε στο σημείο διεκδίκησης πρέπει να  ξέρουμε γιατί αγωνιζόμαστε, παιδεία λαμβάνει κάποιος από την οικογένειά του, εκπαίδευση όμως παίρνει από το εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και από το σύστημα γενικότερα.  
Η απόλυτη αλήθεια λένε πως δεν υπάρχει, η πραγματική αλήθεια όμως βρίσκεται στα μάτια των παιδιών, στην παιδική αθωότητα και στον τρόπο σκέψης τους. Το σύνολο όλων αυτών είναι αυτό  που το σύστημα θέλει να ξεχάσουμε και μεγαλώνοντας ξεχνάμε.
Στα μάτια ενός παιδιού δεν υπάρχουν τα 7 θαύματα του κόσμου. Υπάρχουν 7 εκατομμύρια.
Walt Streightiff

Η ευκολία με την οποία ξεχνάμε την παιδεία που έχουμε λάβει, με την ίδια ευκολία χάνεται και η κοινωνική μνήμη, η μνήμη του συνόλου  είναι αυτή που μπορεί να συλλαμβάνει τις προσπάθειες καταπόντισης της λαϊκής πάλης    καθώς και την προσπάθεια του συστήματος να εξαλείψει τα κεκτημένα του λαού.
Με αυτό τον τρόπο φτάνουμε στο σήμερα, στην κοινωνική εξαθλίωση και την προσπάθεια να χτυπηθεί το πιο υγειές κομμάτι της κοινωνίας, δηλαδή η νεολαία.  Μέσο της χειραγώγησης της νεολαία από μικρή ηλικία θα είναι εύκολο να  χαλιναγωγηθούν και να δημιουργήσουν  άβουλα πρόβατα στις προσταγές του κράτους και της αγοράς.
Από την μεταπολίτευση έως σήμερα αίμα χιλιάδων αθώων έχει χυθεί στην προσπάθεια υπεράσπισης της εκπαίδευσης, τα τελευταία ειδικά χρόνια η αντίσταση που δείχνουν  τα μαθητικά και φοιτητικά κινήματα, συνασπισμένα με τον λαό, δείχνουν για ακόμα μια φορά τον δρόμο, μετά το 2001 και τις διατάξεις της Μπολόνια για την δημιουργία μιας ανώτατης εκπαίδευσης υποζύγιο και θερμοκήπιο της αγοράς που θα εξασφάλιζε   ουσιαστική σύνδεση της ανώτατης εκπαίδευσης με τις ανάγκες της κοινωνίας και της Ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας και τις μαχητικές αντιδράσεις των φοιτητών την περίοδο 06-07 και το φθινόπωρο του 2011 δεν είναι λίγοι αυτοί που άρχισαν να μιλούν για ένα νέο Μάη του 68' όταν ένα παρόμοιο κίνημα εξαπλώθηκε σε όλες τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία, ΗΠΑ και αλλού) -ένα κίνημα που σημάδεψε το ξεκίνημα μια νέας εποχής.
Κάπως έτσι προσπαθούν αν χτυπήσουν την δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση αλλά πώς αυτό θα γίνει όταν σύμφωνα με εκθέσεις και μελέτες η Ελλάδα έρχεται τρίτη από το τέλος μετά την Ινδονησία και την Σλοβακία, με μόνο 8,4% των συνολικών δημοσίων δαπανών να διατίθενται για την παιδεία. Παρόμοια συμπεράσματα προκύπτουν από πρόσφατη έρευνα της Παγκόσμιας Τράπεζας η οποία επιβεβαιώνει ότι οι δημόσιες δαπάνες για την παιδεία στην Ελλάδα είναι κάτω από τον μέσο όρο των χωρών της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης. Αλλά για ποια δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση μιλάμε όταν το σύνολο των οικογενειών παρά τις περικοπές στους μισθούς και την αβάσταχτη φορολογία πληρώνουν φροντιστήρια ώστε τα παιδιά τους να καταφέρουν να επιτύχουν στις εξετάσεις τους και ύστερα αναγκάζονται να πληρώνουν σίτιση και στέγαση ώστε να σπουδάσουν τα παιδιά τους.   Αυτό θίγει ιδιαίτερα τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα που βλέπουν την παιδεία σαν το μόνο πιθανό μέσο για  κοινωνική άνοδο, αν όχι σαν τον μοναδικό τρόπο να εξασφαλίσουν κάποιου είδους απασχόληση σε μια χώρα στην οποία η ανεργία των νέων, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, είναι η υψηλότερη στην Ευρώπη έχοντας φτάσει στο 25,5% ανάμεσα σε εκείνους ηλικίας 15-24.
Όταν μια χώρα έχει φτάσει στο χείλος του γκρεμού δεν έχει τίποτα περισσότερο από το να αποφασίσει αν θα πηδήξει στον γκρεμό ή θα αντισταθεί μέχρι το τέλος, τα νεολαιίστικα κινήματα και η αντίσταση που δείχνει το σύνολο του ελληνικού λαού δείχνει τις προθέσεις και του αγώνες που θα γίνουν από εδώ και μπρός.
Στην καταβαράθρωση της εκπαίδευσης απαντάμε με αγώνες, κάτω τα χέρια από το άσυλο, δωρεάν εκπαίδευση, εκπαίδευση για όλους,
δωρεάν σίτιση- στέγαση-μεταφορές, το αντικείμενο σπουδών και έρευνας να καθορίζεται από την κοινωνία γενικά και τους εκπαιδευτές και εκπαιδευόμενους ειδικότερα, μέσα σε ένα θεσμικό πλαίσιο ακαδημαϊκής αυτονομίας, και όχι από κοινωνικές ομάδες με τα δικά τους επενδυμένα ειδικά συμφέροντα και την δύναμη να υπονομεύουν δραστικά αυτή την αυτονομία, η ανώτατη εκπαίδευση να παρέχεται δωρεάν στον καθένα, σαν κοινό αγαθό, και όχι μόνο στους πολύ φτωχούς, σαν ένα είδος φιλανθρωπίας από τις ελίτ με την μορφή υποτροφιών, χρηματοδότησης  κ.λπ. Αυτό συνεπάγεται ότι η παιδεία γενικά και η ανώτατη παιδεία ειδικότερα θα έπρεπε να χρηματοδοτούνται από ένα άκρως προοδευτικό φόρο πάνω στο εισόδημα και τον πλούτο, έτσι ώστε το σχετικό φορολογικό βάρος να επιβαρύνει τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα.
Ένα παιδί μπορεί να διδάξει σε έναν ενήλικο τρία πράγματα: να είναι ευτυχισμένος χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να είναι πάντα απασχολημένος με κάτι και να ξέρει να απαιτεί με όλη του τη δύναμη αυτό που θέλει.
Πάουλο Κοέλο