Ο καναπές…

Κοιτάζω τώρα το χαρτί και σκέφτομαι πώς να σε περιγράψω... Μου έρχονται εικόνες πολλές, μα μία είναι αυτή που επικρατεί. Εσύ, ως καναπές! Δεν υπερβάλλω, αλήθεια σε βλέπω ως καναπέ. Και τι άλλο μπορεί να είσαι δηλαδή όταν αφήνεις τόσους κώλους να κάθονται πάνω σου; Τι άλλο μπορεί να είσαι όταν ανέχεσαι με τη στάση σου τον πρωθυπουργό, τον υπουργό, τον παπά, τον φασίστα, το δάσκαλο, το συνάδελφό σου και κάθε άλλο να αναπαύεται ανενόχλητος πάνω σου; Να σε συγχαίρει που δεν προκαλείς, να σου λέει μπράβο που είσαι υπάκουος, να ακούς τη λέξη νοικοκύρης χωρίς να βγάζεις αφρούς από το στόμα...
Τι άλλο λοιπόν μπορεί να είσαι, αν όχι ένας μεγάλος καναπές;
Γιατί δεν βγαίνεις στις πορείες;
Γιατί ανέχεσαι τα φασιστοειδή να ξεφτιλίζουν την αξιοπρέπεια σου;

Να σου πω εγώ τι πιστεύω; Νομίζεις ότι θα είσαι ο τυχερός που θα επιβιώσει κι ότι εσένα δεν θα σε πειράξει κανείς.
Κοίτα γύρω σου άνθρωπε-καναπέ...Κάθε μέρα μαθαίνεις ότι απέλυσαν έναν ακόμα φίλο σου. Κι εσύ τι λες; Ότι μάλλον δεν θα άξιζε τη θέση που είχε ή ότι απλά ήταν τεμπέλης.
Αυτό που πραγματικά έχει σημασία σήμερα είναι η ελευθερία και η ζωή! Το μεγαλείο του να ζεις δίχως να καταπιέζεσαι από κανέναν και τίποτα. Να μπορείς να δημιουργείς νέες ιδέες χωρίς να φοβάσαι ότι τις παλιές θα στις καταστρέψουν. Πραγματικά πόσο δύσκολο είναι να σκεφτείς για μία στιγμή ότι ο κόσμος που ζεις δεν ήταν πάντα έτσι και δεν πρόκειται να είναι για πάντα έτσι. Γιατί δεν σκέφτεσαι ότι μπορείς να οργανώσεις την κοινωνία σου διαφορετικά -χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους- ώστε να μη μεταφέρεις στα παιδιά σου την βλακεία και τη μιζέρια σου. Δώσ' τους το δικαίωμα να σκεφτούν ελεύθερα. Ίσως έτσι αλλάξει η ψεύτικη κοινωνία που έχεις φτιάξει για να τα κρατάς φυλακισμένα!
Έχεις απάντηση για οτιδήποτε, βρίσκεις μια γελοία δικαιολογία για όλα όσα σου συμβαίνουν, προσπαθείς να εξηγείς τη σάπια στάση σου για να μην αναγκαστείς να πεις: “Φταίω!!!”.
Φταίω που δεν αντιστέκομαι στην εξαθλίωση.
Φταίω που ανέχομαι το αφεντικό μου.
Φταίω που τα παιδία μου δεν θα έχουν μέλλον.
Φταίω που ακούω και βλέπω να ξεχωρίζουν ανθρώπους φυλετικά και εγώ δεν τους σπάω το κεφάλι.
Φταίω που ακόμα εμπιστεύομαι τα καθεστωτικά ΜΜΕ.
Φταίω που δεν δείχνω την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή μου σε όσους συλλαμβάνονται και κακοποιούνται βάναυσα.
Φταίω που ζω στον μικρόκοσμο μου.
Φταίω που δεν τους έχω πάρει όλους με τις πέτρες, που δεν τολμώ να σηκώσω το κεφάλι μου και να τους φτύσω στα μούτρα.
Με κάνεις να βγάζω οργή, μα δεν αντέχω άλλο να πολεμάω κάτι που καταστρέφει και τους δύο μας, ενώ εσύ συνεχίζεις να το υποστηρίζεις.
Δεν είσαι καναπές, είσαι άνθρωπος με αξιοπρέπεια! Απέδειξέ το!