Οι Γερμανοί ξανάρχονται...

ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ, ΤΙΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΥΠΟ ΤΟΝ ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ, Ο ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΑΞΟΝΑΣ ΠΡΟΧΩΡΑ ΤΑΧΥΤΑΤΑ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΒΟΗΤΕΣ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ- ΠΟΥ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΓΙΝΕΙ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ.  ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ΠΛΕΟΝ, ΠΩΣ Η ΕΕ, ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΑ ΜΟΝΟΠΩΛΗΣΕΙ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.

Οι γερμανοι

ξαναρχονται...

Γράφει ο Μη Έχων

Τα δάκρυα του Χριστόφια φαίνεται να συγκίνησαν την ελληνική αριστερά, ενώ η αθώωση των εργαζομένων που διαδήλωσαν κατά του Φούχτελ δε φαίνεται να συγκίνησε τους Γερμανούς…

Περίεργα αισθήματα και πολύ περισσότερο βαθιά ερωτήματα δημιουργούν οι αλλεπάλληλες ανακοινώσεις αλλά και οι δηλώσεις στελεχών της ελληνικής κοινοβουλευτικής αριστεράς, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, πάνω στο ζήτημα του Κυπριακού Μνημονίου. Τα κροκοδείλια δάκρυα και η βαθιά θλίψη του Κύπριου Προέδρου Δ. Χριστόφια, για το πώς αναγκάστηκε να παραβεί τις αριστερές του αρχές και να κινηθεί ενάντια στους εργαζόμενους, για χάρη των τραπεζιτών, φαίνεται να κατασυγκίνησαν την ελληνική αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω της εφημερίδας του, της Αυγής, εκθείασε το Κύπριο Πρόεδρο για την τρομερή διαπραγμάτευση- πρότυπο για τον ευρωπαϊκό νότο- την οποία διεξάγει με τους Τροϊκανούς.

Υποστηρίζει δηλαδή την επιλογή Χριστόφια για την υπαγωγή της Κύπρου στο Μνημόνιο και παρουσιάζει μάλιστα την «διαπραγμάτευση» του ως την εναλλακτική λύση από την υπάρχουσα ελληνική κατάσταση, ένα αριστερό μνημόνιο δηλαδή, αλλά με διαπραγμάτευση θεωρείτε από το ΣΥΡΙΖΑ μια «θετική» εξέλιξη…  Το ερώτημα τελικά είναι, αν θα ανεχτεί ο κυπριακός λαός την βίαιη αναπροσαρμογή της ζωής του για χάρη των τραπεζών, την αναγέννηση της αποικιοκρατίας από τους γερμανούς, καθώς και την εξευτελιστική ανάπαυση πάνω στην Αριστερή διαπραγμάτευση.

Οι μεγάλοι πολιτικοί αντίπαλοι του κυβερνώντος ΑΚΕΛ, το νεοφιλελεύθερο-συντηρητικό ΔΗΣΥ και το συντηρητικό- κέντρο των ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ, που είναι ταγμένα στην υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου, στήριξαν ομόφωνα και μάλιστα άσκησαν αφόρητη πίεση στην Κυπριακή αριστερά για να δεχθεί το εγκληματικό Μνημόνιο. Ο κυπριακός λαός, βλέπει τη Γή να χάνεται κάτω από τα πόδια του, καθώς δεν βλέπει καμία ελπίδα σωτηρίας από τους πολιτικούς φορείς, οι οποίοι τάσσονται μαζικά υπέρ του μνημονίου και της «σωτηρίας»- τύπου Ελλάδας. Ο κίνδυνος που ελλοχεύει αυτή η απόφαση της Κυπριακής αριστεράς να υποταχθεί στα συμφέροντα του κεφαλαίου είναι ήδη ορατός στο μαρτυρικό νησί, το παραμάγαζο των φασιστών της Χρυσής Αυγής έχει πιάσει ήδη δουλειά και αμφισβητώντας όχι μόνο το δεξιό και κεντρώο χώρο αλλά και την αριστερά, προτάσσει τον εαυτό του ως μόνη πολιτική διέξοδο από την κρίση.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, που διατηρεί χρόνιους δεσμούς με το Κυπριακό ΑΚΕΛ, σε μια σειρά απίστευτων ανακοινώσεων του, δείχνει τη συμπαράσταση στον κυπριακό λαό και το μόνο που σημειώνει είναι, η κρυφή ελπίδα του ώστε τα κυπριακά-αριστερά μνημόνια να είναι πιο «ελαφριά» από τα ελληνικά!

Για κάποιο ανεξήγητο λόγο –κατά πολλούς- λοιπόν, η ελληνική αριστερά δεν καταγγέλλει την πολιτική του ΑΚΕΛ αλλά την σιγοντάρει, λες και πρόκειται να την ακολουθήσει και αυτή…

Προφανώς, η Κυπριακή αριστερά, ούτε τρελάθηκε, ούτε είναι τόσο προδότες… απλά δέχτηκε πριν από μερικά χρόνια την ανάληψη της διαχείρισης του συστήματος, τη παραμονή της χώρας στην ΕΕ της Γερμανίας, τις αλλεπάλληλες Γερμανικές εμπλοκές στο τομέα των κυπριακών υδρογονανθράκων και πολλά άλλα.

Η περίπτωση της Κύπρου είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα- απάντηση, για όσους υποστηρίζουν πως μπορεί να υπάρχει φιλολαϊκή αριστερή λύση, στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος (και μάλιστα σε κρίση), της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Γερμανικής κυριαρχίας.

Το παράξενο λοιπόν είναι πως η ελληνική κοινοβουλευτική αριστερά, στο εσωτερικό της χώρας είναι κατά των μνημονίων, ενώ στο γειτονικό εξωτερικό υπέρ… Μήπως δε βλέπουν και δε κρίνουν την κατάσταση που επήλθε από τα μνημόνια, από την ΕΕ και την ευρωζώνη; Μήπως δεν βλέπουν ότι εκτός από την Ελλάδα και σε άλλες χώρες- στης περισσότερες ευρωπαϊκές-, η Γερμανική οικονομική μηχανή επηρεάζει άμεσα την λήψη αποφάσεων; Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η γειτονική Ρουμανία, οπού μετά τις πρόσφατες εθνικές εκλογές και τον καταποντισμό του φιλογερμανικού δεξιού κόμματος του Προέδρου Τράϊαν Μπασέσκου, από το 32% στο 16%, η γερμανική πλευρά, μέσα από της μεγαλύτερες εφημερίδες της, καθυβρίζει το ρουμανικό λαό για αυτή του την απόφαση και ζητά από τον φιλογερμανό πρόεδρό Μπασέσκου, να υπακούσει το αντιδημοκρατικό σύνταγμα της χώρας που του δίνει την δυνατότητα να μην δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στους νικητές των εκλογών ( πρόκειται για τους σοσιαλδημοκράτες του πρωθυπουργού Βίκτορ Βιορέλ Πόντα και τους εθνικοφιλελεύθερους του προέδρου της Γερουσίας Κριν Αντονέσκου, που πήραν το συντριπτικό ποσοστό του 58,7%) αλλά σε όποιο κόμμα αυτός θέλει, δηλαδή στο δικό του!

Ίσως η Κύπρος, η Ρουμανία, η Ιταλία του Τεχνοκράτη-πιθανού υποψηφίου Πρωθυπουργού- Μάριο Μόντι και πολλές άλλες να είναι εικόνες από το πιθανό μέλλον της Ελλάδας, ίσως όμως το πιο πραγματικό σενάριο για την χώρα μας να είναι κάτι πολύ πιο σκληρό. Αυτό που κάποιοι- ίσως και με γραφικό τρόπο αποκαλούν: «Ελλάδα, Γερμανικό προτεκτοράτο».

Από την αρχή της μνημονιακής επέλασης και από διαφόρους πολιτικούς- κυρίως κυβερνητικούς-, ακούμε μέχρι και σήμερα πως, οι «αναγκαίες» μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις, θα έπρεπε να έχουν γίνει πολύ νωρίτερα στη χώρα μας, χωρίς να μας το επιβάλουν οι δανειστές μας τώρα. Αυτή η προσέγγιση που κατ αρχάς διαστρεβλώνει το ζήτημα στη σχέση κρίσης και οικονομίας, αναφέρεται σε ένα ευρύτερο οικονομικό δόγμα, αυτό του σκληρού νεοφιλελευθερισμού, πηγαίνοντάς μας όχι απλά στην εποχή Σημίτη, αλλά και πιο πίσω στην εποχή του Τ.Ι.Ν.Α. ( there is no alternative) της Μάργκαρετ Θάτσερ. Στο οποίο δόγμα η Ελλάδα δεν κατάφερε να υποκύψει, τουλάχιστον καθολικά. Το «δεν υπάρχει εναλλακτική» λοιπόν, ήταν το σύνθημα της μεγάλης ανατροπής, της υπέρβασης της καπιταλιστικής κρίσης της δεκαετίας του 70’ και η οποία εφαρμόστηκε όχι μόνο στις υπό κρίση χώρες αλλά και σε πολλές άλλες, συμπεριλαμβανομένου και αυτές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Συχνά- πυκνά λοιπόν οι διάφοροι νεοφιλελεύθεροι λακέδες μας υπενθυμίζουν πως, αυτές οι μεταρρυθμίσεις έχουν ήδη προχωρήσει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και συνάμα ορίζονται και από τα καταστατικά της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Πράγματι αυτό ισχύει, αυτός είναι και ο κύριος λόγος που τα κάποια κόμματα της αριστεράς είναι κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διότι από τη γέννηση της μέχρι σήμερα λειτουργεί ως δάκτυλος των μονοπωλιακών ομίλων και συγκεκριμένα των Γερμανικών, που σκοπό έχουν να επεκταθούν σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Οι Διάφορες Κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ή συγκυβερνήσεις με μικρότερα κόμματα πέτυχαν σε κάποιο βαθμό τις επιδιώξεις αυτές. Με την όποια αντιφατικότητα, το κράτος λοιδορούσε και εξευτέλιζε το κράτος! Το δημόσιο υπονόμευε το δημόσιο και οι αρμόδιοι του κρατικού σχεδιασμού έλεγαν πως δεν υπάρχει κράτος! Τα πρώτα αποτελέσματα ήταν η δημιουργία αρνητικού λαϊκού αισθήματος απέναντι στις δημόσιες επιχειρήσεις, η πώληση του ΟΤΕ, μιας μεγάλης –στρατηγικού χαρακτήρα – δημόσιας επιχείρησης στην Γερμανική Deutsche telekom, η κυριαρχία των συνδιαλλαγών του δημοσίου με την Siemens κλπ.

Η Γερμανία, μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης για πάνω από μια δεκαετία σφυρηλατούσε μια νέα μορφή της Ελλάδας και της Ευρώπης γενικότερα. Στο πλευρό της είχε πάντα τις εκάστοτε κυβερνήσεις και την καταστολή, η οποία κινήθηκε εναντίον συνδικαλιστών, εργαζομένων και γενικότερα των κινητοποιήσεων ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις.

Σήμερα όμως και μετά το ξέσπασμα της κρίσης, η Γερμανία, δεν είδε τα μνημόνια μόνο ως τρόπο αντιμετώπισης της και προστασίας των Γερμανικών επενδύσεων, αλλά και ως εμπορική ευκαιρία. Η μεγάλη ευκαιρία που με πρόσχημα το σοκ της χρεοκοπίας και της κρίσης, να μπορέσει να καταλάβει τον έλεγχο των Ελληνικών και άλλων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων. Και αυτό ακριβώς είναι αυτό που ζούμε σήμερα, οι Κυβερνήσεις δεν είναι απλά ότι είναι ανίκανες να μας βγάλουν από την κρίση ( που στη πραγματικότητα είναι) , αλλά ότι δεν το επιδιώκουν, απλώς θέλουν ένα και μόνο πράγμα, να παραδώσουν τον έλεγχο της Ελληνικής οικονομίας στους Γερμανούς, τους οικονομικούς παντοκράτορες της Ευρώπης.

Η επίσκεψη της Μέρκελ στην Αθήνα, εκτός από πολλαπλές αντιδράσεις και διαδηλώσεις, επέφερε και άλλες αρνητικές επιπτώσεις, όπως η παρουσία της στην εκδήλωση που οργάνωσε η γερμανική πρεσβεία στο Χίλτον με γερμανούς και έλληνες επιχειρηματίες. Στη συνάντηση αυτή ήταν, μεταξύ άλλων, ο διευθύνων σύμβουλος της Bosch στην Ελλάδα, Bairon Herzberg, ο διευθύνων σύμβουλος της Siemens Hellas, Πάνος Ξυνής, o διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ, Μιχάλης Τσαμάζ και ο διευθύνων σύμβουλος της Hochtief Hellas, Joachim Koechling, αλλά και ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος, ο πρόεδρος του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου Μιχάλης Μαϊλλης, ο Γιώργος Ζανιάς, o τραπεζίτης Νίκος Νανόπουλος, ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ Αρθούρος Ζερβός και ο πρόεδρος του συνδέσμου φαρμακευτικών επιχειρήσεων Κώστας Φρουζής.

Έτσι λοιπόν με τις ευλογίες της Καγκελαρίου Μέρκελ και του Σόιμπλε, ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο Γιάννης Στουρνάρας, προχωρούν ταχύτατα στην εκποίηση της ΕΥΔΑΠ, της ΔΕΗ, των απορριμμάτων, της Παιδείας, της Υγείας και πολλών άλλων τομέων της ελληνικής οικονομίας στο μεγάλο Γερμανικό Παζάρι…

Η Deutsche Bank, η μεγαλύτερη Γερμανική Τράπεζα και από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές, έχει οριστεί από την κυβέρνηση ως σύμβουλος ιδιωτικοποιήσεων ενώ πρόσφατα προσελήφθη και ως συμβούλους για το πρόγραμμα επαναγοράς του ελληνικού χρέους. Παράλληλα, πρόκριτε να παίξει σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια εκ-γερμανισμού των ελληνικών τραπεζών υπό την Κηδεμονία τους, ενώ ενδέχεται να παίξει ευρύτερο ρόλο στο ζήτημα της Τραπεζικής ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Ο τραπεζικός έλεγχος μετά από τον πολιτικό είναι πολύ σημαντικός για τους γερμανούς και για το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων- γερμανικών επενδύσεων, οι οποίες προχωρούν με ταχύτατο ρυθμό.

Συγκεκριμένα, η Γερμανική Καταστρόικα δείχνει το άμεσο ενδιαφέρον της για τη ΔΕΗ, κάτι που επιχείρησε χωρίς επιτυχία επί κυβέρνησης Καραμανλή, μέσω της γερμανικής RWE. Η «πολυαγαπημένη» μας Siemens, συμμετέχει σε κοινοπραξίες, όπως έκανε πρόσφατα , συμμετέχοντας σε διαγωνισμό για την ηλεκτρική διασύνδεση των Kυκλάδων. Επίσης πολύ σημαντική είναι και η εξέλιξη στον τουρισμό και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπου κύριος ενδιαφερόμενος είναι η Γερμανική TUI που συμμετέχει και στον όμιλο Grecotel.

Στο τομέα της Υγείας επίσης, παρατηρούνται σημαντικές εξελίξεις μετά και την πρόσφατη επίσκεψη του γερμανού υπουργού Υγείας, Daniel Bahr, στον έλληνα υπουργό Υγείας, Ανδρέα Λυκουρέντζο. Ο γερμανός υπουργός δήλωσε ότι η επίσκεψή του «αποτελεί την αναγνώριση για την πρόοδο η οποία έχει πραγματοποιηθεί από την Ελλάδα, αλλά και ένα μήνυμα από την πλευρά της Γερμανίας ότι σκοπεύει και επιθυμεί να βοηθήσει την Ελλάδα στην διαδικασία εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων». Ο Daniel Bahr ανήκει στο κόμμα των Φιλελευθέρων (FDP) του αντικαγκελάριου Φίλιπ Ρέσλερ, που θεωρείται ο εκπρόσωπος του λόμπι των ιδιωτικών επιχειρήσεων στο χώρο της υγείας και του φαρμάκου.

Εν τω μεταξύ σημαντικό ρόλο στην εκ-γερμανισμό όχι μόνο των επιχειρήσεων, αλλά και του κρατικού μηχανισμού, παίζει η ιδιότυπη «Ελληνογερμανική Συνέλευση» για την τοπική αυτοδιοίκηση, με επικεφαλή τον Γερμανό εντεταλμένο της Καγκελαρίου Μέρκελ, Χανς Φούχτελ. Ο συγκεκριμένος, αποτελεί ξεκάθαρο παράδειγμα γερμανικής εμπλοκής, καθώς δεν φέρει καμία άλλη ευρωπαϊκή ιδιότητα, όπως οι υπόλοιποι τοποτηρητές ή επίτροποι.  Ο Χ.Γ. Φούχτελ στην βρίσκεται στη χώρα μας για να  «πουλήσει» την τεχνογνωσία γερμανικών δήμων και επιχειρήσεων, σχετικά με τα σκουπίδια, τη διαχείριση αποβλήτων, καθώς και θέματα ενέργειας και δευτερευόντως τουρισμού στην ελληνική τοπική αυτοδιοίκηση.

Ο Υπουργός Εσωτερικών, Ευρ.Στυλιανίδης πρόσφατα μίλησε για την ελληνογερμανική συνέλευση και δήλωσε πως αποτελεί: « μια συνεργασία για τον εκσυγχρονισμό της διοίκησης, τη διαχείριση των σκουπιδιών και την αναβάθμιση και αξιοποίηση των ιαματικών πηγών».