Αποικιακό προτεκτοράτο

Αποικιακό

προτεκτοράτο

Γιατί υπάρχουν αποικίες και αποικίες...

  

Γράφει ο Spatournos

Κάθε εποχή καθορίζονταν ιστορικά από μια μεγάλη δύναμη, μια χώρα ή σύνολο χωρών που έχοντας μεγάλη οικονομική και στρατιωτική υπεροχή έκαναν προσπάθειες  να αποκτήσουν ηγεμονικό ρόλο στον πλανήτη. Έτσι λοιπόν από τις αυτοκρατορίες του Μ. Αλεξάνδρου, την μεγάλη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, το βυζάντιο, μεταγενέστερα την επεκτατική πολιτική του Βοναπάρτη, Την Μεγάλη Βρετανία και το άνοιγμα αυτής σε όλων των πλανήτη, την Χιτλερική Γερμανία και άλλες πολλές επιθετικές αυτοκρατορίες φτάνουμε στο σήμερα που η Αμερική για περισσότερο από μισό αιώνα ελέγχει στρατιωτικά, οικονομικά , πολιτικά όλο σχεδόν τον πλανήτη. 

Λέω σχεδόν γιατί ακόμα η Βόρειος Κορέα αντιστέκεται, κάπου εδώ θα μου επιτρέψετε να εκφράσω την χαρά μου για την επιτυχή εκτόξευση του δορυφόρου της Β. Κορέας και παράλληλα να θέσω ένα απλό ερώτημα: είναι δυνατόν η «η καθημερινή» να έχει το μισό της πρωτοσέλιδο αναφερόμενο στην Β. Κορέα και την εκτόξευση ;; είναι δυνατόν; Και το λέω αυτό από την στιγμή που αυτή η εφημερίδα δεν σπατάλησε ούτε μια γραμμή για την δολοφονική επίθεση του Ισραήλ στην Γάζα;  Προφανώς η ηγεμονία της Αμερικής έχει επηρεάσει ποικιλοτρόπως την εν λόγο εφημερίδα! Επιστρέφοντας όμως στο θέμα μας, όπως όλες οι αυτοκρατορίες κάποια στιγμή χάνουν την δύναμη τους ή από εξωτερικούς παράγοντες είτε από εσωτερικούς, μέχρι να γίνει αυτό υπάρχει μια περίοδος σκληρών συγκρούσεων, όχι απαραίτητα στρατιωτική. Σήμερα λοιπόν δυο αυτοκρατορίες βρίσκονται στις επάλξεις, η Αμερική που πασχίζει να κρατήσει τον έλεγχο και η Γερμανία που με την οικονομική της υπεροχή προσπαθεί να κατακτήσει τον έλεγχο.

Ένα βασικό λοιπόν χαρακτηριστικό όλων των δυνάμεων ήταν η δημιουργία αποικιών ή προτεκτοράτων πλήρως ελεγχόμενα από αυτές. Και εδώ αρχίζει το νόημα της σημερινής μας συζήτησης, όλη Ευρώπη υποτάσσετε κάτω από την σκληρή δημοσιονομική πολιτική και τις διαρθρωτικές αλλαγές στην προστασία της Γερμανίας. Με αποτέλεσμα χώρες αυτόνομες με εθνική ανεξαρτησία να μετατρέπονται σε προτεκτοράτα. Φυσικά όλοι οι τύποι προτεκτοράτων δεν είναι ίδιοι. Ανάλογα τον έλεγχο που ασκεί η Προστάτιδα Γερμανία διαμορφώνεται και ο ανάλογος τύπος προτεκτοράτου. Επειδή εδώ στην «χώρα» αυτή  είμαστε των άκρων που λέει και το mega έχουμε διαμορφώσει την πιο ολοκληρωμένη μορφή προτεκτοράτου, το οποίο και ονομάζεται αποικιακό προτεκτοράτο, για να καταλάβεις μετά από αυτό το στάδιο απλά ονομάζεσαι Γερμάνια! Το αποικιακό προτεκτοράτο έχει κάποιες προδιαγραφές όπως:  οι υπήκοοι του προτεκτοράτου διατηρούν δική τους ιθαγένεια, άρα δεν θα γίνουμε όλοι Γερμανοί μπορούμε να διατηρήσουμε την ταμπέλα Έλληνας. Βέβαια το προτεκτοράτο παραχωρεί την άσκηση εξωτερικής πολιτικής στο κράτος που ασκεί τον έλεγχο, στην περίπτωση μας δηλαδή στην Γερμανία. Τέλος το προτεκτοράτο διατηρεί το διοικητικό του σύστημα, δηλαδή όπως εμείς έχουμε πρωθυπουργό βουλή περιφέρεις, δημάρχους κτλ. Όμως η πολιτική ασκείτε κατ' εντολή  του κράτους προστάτη. Επειδή όμως μπορεί να με κατηγορήσεις για εγκάθετο και προβοκάτορα οφείλω να πω πως το Αποικιακό προτεκτοράτο προστατεύεται από διεθνές δίκαιο!

Μετά από αυτές τις παρατηρήσεις θα ήθελα να συζητήσουμε μαζί πως βλέπεις αυτήν την προοπτική.  Καταρχάς σου φαίνεται υπερβολικό; Αν ναι κοίτα γύρο σου ή πάρε 5 γνωστούς σου τηλέφωνο και ρώτα τους πως περνάνε. Αν όχι τότε μπορούμε να συνεχίσουμε, καταλαβαίνεις φαντάζομαι πως δεν βάζω το ζήτημα στο επίπεδο της ανεξαρτησίας του έθνους, αλλά στο ζήτημα της ανεξαρτησίας της εργατικής τάξης που ζει σε αυτή την χώρα. Η Γερμανία αυτήν την στιγμή δεν είναι απλά ένα καπιταλιστικό κράτος αλλά ένα ιμπεριαλιστικό κράτος μονοπωλίων, με αποτέλεσμα να συσσωρεύει πλούτο και δύναμη σφαγιάζοντας τα μικρότερα κράτη μέσω του διαρκούς δανεισμού. Εδώ πιστεύω πως πρέπει να (ξανά) πούμε ότι οι δόσεις δεν είναι «βοήθεια» αλλά «Δάνεια» τα οποία φορτώνονται στο χρέος της χώρας, και αυτοί που θα τα πληρώσουν θα είμαστε και πάλι εμείς!

Βρισκόμαστε λοιπόν άμεσα σε έναν πόλεμο Αμερικής- Γερμανίας και καλούμαστε ως κράτος να επιλέξουμε πλευρά. Η απάντηση μας πρέπει να είναι ξεκάθαρη, η εργατική τάξη δεν έχει τίποτα να κερδίσει από τον πόλεμο μεταξύ μονοπωλίων και κρατών που εξαθλιώνουν τους λαούς τους, για αυτό θα πρέπει να κοιτάξουμε το συμφέρον μας και να  διεκδικήσουμε την χειραφέτηση των ζωών μας με κάθε κόστος, με μόνη πυξίδα την . αξιοπρέπεια!