Κράτος εν κράτει...

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ, ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΠΑΚΕΤΟ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ, ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΡΙΖΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΗΚΑ, ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΤΗΣ ΤΩΡΙΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΑΓΩΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΔΥΝΑΜΗ ΕΙΧΑΝ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ ΛΟΓΟ, ΑΥΤΟΙ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟΧΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΩΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΕΝ ΚΡΑΤΕΙ.

κρατοσ

εν κρατει...

Οι φασίστες δολοφονούν, η αστυνομία καταστέλλει αδιακρίτως, η Κυβέρνηση συγκαλύπτει τα σκάνδαλα, ενώ το κράτος παραβιάζει νόμους και σύνταγμα, απαιτεί την καταπολέμηση της ανομίας…

Γράφει ο Μη Έχων

Πριν λίγες μέρες στα Πετράλωνα, έπεσε νεκρός ένας άνθρωπος. Ένα 27χρονο παιδί, ο Σαχτζάτ Λούκμαν. Ένας εργάτης, ένας Πακιστανός. Για πολλούς ένα θύμα, για άλλους ένας καταπιεσμένος, για μένα ένας επαναστάτης.

Ένας επαναστάτης όπως πολλοί άλλοι, όπως οι περισσότεροι από μας. Όχι γιατί είμαστε αριστεροί, αλλά γιατί είμαστε όλοι κατατρεγμένοι, όλοι καταπιεσμένοι από αυτή την άδικη ζωή και αυτό το άδικο σύστημα που το ελέγχουν λίγοι. Αυτοί που μας παίρνουν το ψωμί, τα γράμματα, το ρεύμα και τη ζέστη απ τα χέρια, αλλά εμείς είμαστε επαναστάτες, γιατί κάθε μέρα και κάθε στιγμή παλεύουμε ενάντια σε όλα αυτά, παλεύουμε για το μεροκάματο μας, για τα παιδιά μας, για την επιβίωσή μας, ενώ οι καιροί μας έχουν ήδη καταδικάσει στη πείνα, όπως και πολλούς άλλους καιρό τώρα. Αυτή λοιπόν είναι η πιο επαναστατική πράξη, ο αγώνας για ζωή, ενάντια στο θάνατο.

Ο Σαχτζάτ, δεν ενέδωσε στη μάχη του με τη φτώχεια, την εξαθλίωση και τη ξευτίλα και γι αυτό, κίνησε θάλασσες και βουνά για να κερδίσει αυτή την άνιση μάχη. Και ενώ ένα κρύο βράδυ βγήκε πάλι έξω στο δρόμο για να κερδίσει το πενιχρό του μεροκάματο, φαίνεται πως εξόργισε τους στυλοβάτες αυτού του σάπιου συστήματος ανισότητας. Φαίνεται πως από καιρό, ο Σαχτζάτ και πολύ άλλοι, είχαν εξοργίσει την εξουσία αυτού του τόπου και γι αυτό έπρεπε να τιμωρηθεί. Έπρεπε να τιμωρηθεί που ήθελε να είναι ελεύθερος να ζει. Δύο χρυσαυγίτες λοιπόν, δύο αξιοθρήνητοι άνθρωποι, τον σταμάτησαν και τον απέτρεψαν μια και καλή από την όποια του καθημερινή εξέγερση.

Τι είναι όμως αυτοί οι δύο χρυσαυγίτες; Ένα λάθος του παρακράτους; Μια άσχημη στιγμή; Όχι. Από πάντα και παντού, όταν ο κόσμος περνούσε δύσκολα επαναστατούσε εναντίον εκείνων που περνούσαν καλά πάνω στις πλάτες τους και τους έπαιρναν ότι πολυτιμότερο είχαν για να μπορέσουν να ζήσουν. Και πάντα αυτοί οι λίγοι δυνατοί, εξουσιαστές είχαν το μηχανισμό, τον νόμιμο και τον παράνομο ώστε να τους καταστείλουν. Το νόμιμο ήταν το κράτος και το παράνομο η βία και το τέκνο τους το παρακράτος, δηλαδή ένα παράνομο κράτος εντός του κράτους. 

Ο Αισχύλος στην τραγωδία του Προμηθεύς Δεσμώτης παρουσιάζει το Κράτος και τη Βία ως πιστούς- υπηρέτες, εκτελεστές του Δία, να βοηθούν τον Ήφαιστο να δέσει τον Προμηθέα στα βράχια του Καυκάσου. Από τα λόγια του Κράτους είναι που ο θεατής πληροφορείται ότι ο Προμηθέας τιμωρείται επειδή έκλεψε τη φωτιά και την έδωσε στους ανθρώπους. Το Κράτος συμπληρώνει ότι «ελεύθερος κανείς, μονάχα ο Δίας».  Ο Προμηθέας, λειτουργώντας ως ο μέγας επαναστάτης, πηγαίνει κόντρα στους αθάνατους και μπορεί να πλήρωσε το τίμημα, αλλά τελικά κέρδισε και έδωσε το φως στους ανθρώπους. Ο Σαχτζάτ Λουκμάν, πλήρωσε το τίμημα με το χειρότερο τρόπο, βασανίστηκε, συκοφαντήθηκε και τελικά δολοφονήθηκε, ο Σαχτάτ Λουκμάν όπως και άλλοι τόσοι που θα έρθουν ή που έφυγαν, πλήρωσε το τίμημα. Το ζήτημα είναι να μοιραστούμε, αυτή τη μικρή φωτιά που έκλεψε, από τους «Λευκούς, ανώτερους, Άρειους, κεφαλαιοκράτες» που όπως θέλει να μας υπενθυμίσει με τη βία ο κρατικός μηχανισμός: «αυτοί είναι οι μόνοι ελεύθεροι, όλοι οι άλλοι είναι δεσμώτες».

Αυτοί λοιπόν οι ολιγάρχες, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, τα αφεντικά, αυτοί που στη σύγχρονη καπιταλιστική πραγματικότητα είναι και πολιτικοί και δημοσιογράφοι αλλά και κρατικοί υπάλληλοι, εκμεταλλεύτηκαν την εξουσία που τους παραχώρησε ο λαός ζητώντας κοινοβουλευτική δημοκρατία, προς όφελος των ιδίων και των αφεντικών τους. Αυτοί που ακολούθησαν πιστά τις εντολές τον πλουσίων, κατέστρεψαν το λαό τους και αντί να εξαφανιστούν από προσώπου γης, έγιναν στυγνοί και βάρβαροι, όπως έκαναν βέβαια, όλες οι εξουσίες σε όλη την ανθρώπινη ιστορία.

Στη Χώρα μας, εκείνοι οι πολιτικοί φορείς εξουσίας, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, με συστηματικό τρόπο και τα τελευταία χρόνια με βάρβαρο τρόπο, διέλυσαν τα κεκτημένα του λαού, που είχαν κερδηθεί με αίμα και αγώνες και μάλιστα στο όνομα της σωτηρίας. Όμως δεν είναι μόνο αυτά που μας στέρησαν ήδη, αλλά αυτά που σχεδιάζουν να μας πάρουν από δω και πέρα, αυτά που μας στερούν καθημερινά. Τα μεροκάματά μας και την υγεία μας, τα γράμματα και τη ζέστη μας, τη διασκέδαση και την φωνή μας, πολύ απλά μας στέρησαν την όποια ελευθερία που παλαιότερες γενιές,  κατόρθωσαν να μας προσφέρουν.

Η μικρή αυτή ελευθερία, είναι απλά η δημοκρατία, με την έννοια που την γνωρίσαμε, τα τελευταία 30 χρόνια.  Μέχρι τώρα, οτιδήποτε « απειλούσε» αυτή την μετριοπαθείς κυριαρχία των καπιταλιστών στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες ( αλλά σε διαφορετικό βαθμό), το αντιμετώπιζε σιωπηλά, το παρακράτος. Οι διάφορες προβοκάτσιες, όπως και η Χρυσή αυγή, η ΟΝΕΔ και πολλά άλλα σχήματα του συστήματος, που χρηματοδοτείτο από τα κόμματα εξουσίας, στο παρελθόν « καθάρισαν» πολλές φορές για πάρτη των ισχυρών, τις διάφορες « ενοχλητικές» φωνές.  Τώρα πλέον η ενοχλητικές φωνές, καταγγέλλονται από το βήμα της βουλής ως τρομοκράτες με τεράστια άνεση και ευκολία. Η αιματοβαμμένη καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων, θεωρείτε πλέον « λίγη». Ενώ οτιδήποτε το δημιουργικό, το αντισυστημικό υπήρχε θεωρείτε ακραίο και καταδικαστέο.

Γενικότερα το κράτος και η σημερινή ολιγαρχία, δεν μπορεί να κοροϊδεύει πια εύκολα τον κόσμο, ούτε μπορεί να του δώσει, μα ακόμα χειρότερα δεν μπορεί να σταματήσει να του παίρνει!  Φυσικά όλοι αναρωτιόμαστε πως είναι δυνατόν να αντέξουν να σταθούν στη εξουσία και να συνεχίσουν το καταστροφικό τους σχέδιο, αυτοί που κατέστρεψαν οτιδήποτε υπήρχε πριν. Η λύση για την άρχουσα τάξη, σ αυτό το γόρδιο δεσμό είναι μια, να τον κόψει. Φυσικά πρέπει να δικαιολογήσει πως το κόψιμο αντί του λυσίματος, είναι δίκαια πράξη. Έτσι πρώτα απ όλα, η μνημονιακή συμμορία ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ, ΣΕΒ, ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΔΝΤ και ΕΕ, κατηγόρησαν τους εργαζόμενους, την αριστερά και τις πρώην δημοκρατικές και εργατικές ελευθερίες, ως υπαίτιους για αυτόν τον μπερδεμένο κόμπο, στη συνέχεια έδηξαν ένα πρόσωπο μη ανεκτικό σε οποιοδήποτε από αυτούς τους κόμπους και τέλος σήκωσαν το μαχαίρι και κομμάτιασαν οτιδήποτε άλλο εκτός από το πραγματικό πρόβλημα, αυτό που δημιούργησαν οι ίδιοι δηλαδή.

Από αυτό το ενορχηστρωμένο σχέδιο, ξεπήδησε και η θεωρία των άκρων. Τα δύο άκρα, το φασιστικό και το κομμουνιστικό, που είναι οι πιο επικίνδυνοι « κόμποι» για τη γόρδια δημοκρατία μας. Και τα δύο αυτά άκρα, όπως συνεχώς μας υπενθυμίζει, ο Αν. Σαμαράς, ο Βενιζέλος και πρόσφατα ο Ψαριανός έχουν ένα κοινό, τη Βία.

Το κράτος λοιπόν κερδίζει πλέον με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια, πρώτα αναδεικνύει το φασιστικό « μπαμπούλα» που θα κατασπαράξει την κοινωνία, αν δεν «λογικευθεί» και δεν ψηφίσει τους μνημονιακούς, ψηφίζοντας ή ακόμα χειρότερα, στηρίζοντας την αριστερά. Και δεύτερον μετατρέπει πλέον το παρακράτος σε μια πιθανή μορφή εξουσίας.

Ο Στουρνάρας, μπορεί πλέον να αποκαλείται αυτοκράτορας και ο Βενιζέλος Ναπολέων, γιατί πολύ απλά έχουν την απόλυτη κυριαρχία της εξουσίας στην Ελλάδα, μάλιστα με τα παραπάνω τεχνάσματα μας έπεισαν πως οι εκλογές, πλέον είναι μια κίνηση ενάντια στη δημοκρατία, καθώς τα δύο άκρα θα πάρουν την εξουσία ή ακόμα χειρότερα, η « λογικές» και μετριοπαθείς δυνάμεις θα χάσουν τον έλεγχο και εν συνεχεία η χώρα θα βυθιστεί στο χάος, τη φτώχεια και τη βία. Η αλήθεια βέβαια είναι πολύ διαφορετική, αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, το χάος , η φτώχεια και η βία κυριαρχούν. Όχι από κάποια ακραία στοιχεία, αλλά από τους ίδιους τους μετριοπαθείς, από τον μετριοπαθή υπουργό Δένδια και την μετριοπαθή χρυσαυγίτικη αστυνομία καθώς και από τους ανέγγιχτους Χρυσαυγίτες, βλέπουμε καθημερινά, όργιο « νόμιμης» αιματηρής βίας. Από το μετριοπαθή τεχνοκράτη Στουρνάρα και τους κεντρώους Σαμαρά, Βενιζέλο, Κουβέλη βλέπουμε καθημερινά όργιο μέτρων πτώχευσης των εργαζομένων, της νεολαίας και των συνταξιούχων. Και τέλος από το μετριοπαθές κράτος και την μετριοπαθέστατη ΕΕ, βλέπουμε καθημερινά ένα όργιο αδικίας που έχουν δημιουργήσει τόσο ασφυκτικές συνθήκες για την κοινωνία, που μόνο με χάος μπορεί να παραλληλιστεί.

Το δόγμα της ανομίας που επικαλείται καθημερινά η συγκυβέρνηση, καθώς και η πάταξη του, έχουν θέσει πλέον στην ημερήσια διάταξη της πολιτικής σκηνής, την πλήρη ποινικοποίηση όλων των μέσων αντίστασης του λαού. Αντιθέτως, η ανομία του παρακράτους, της Χρυσής Αυγής καθώς και των υπόπτων για τέλεση σκανδάλων, συγκαλύπτεται καθημερινά με ολοφάνερους τρόπους.

Ενώ η δικαιοσύνη την οποία επικαλούνται όλοι αυτοί οι χαρτογιακάδες, φτάνει μέχρι τις χρηματοδοτήσεις των τραπεζιτών, την φοροασυλία των πλουσίων και την νομιμοποίηση της μεταφοράς κεφαλαίων στο εξωτερικό.

Η κυβέρνηση των μετριοπαθών καταγγελλόντων της βίας απ όπου και αν προέρχεται, ξέχασε να καταδικάσει τη φασιστική δολοφονία του Σαχτζατ Λουκμάν, ή πολύ απλά δεν θέλει, γιατί αυτή η βία, είναι η δική της βία. Ο ρατσισμός του Σαμαρά, είναι η πηγή της Χρυσής Αυγής και το παρακράτος των φασιστών και των ασφαλιτών είναι γέννημα θρέμμα των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, άρα αυτή η βία δεν μπορεί να καταδικαστεί. Όπως και η φοροδιαφυγή των πλουσίων είναι « σωστή» ανομία σε αντίθεση με τους ανήμπορους.

Και φτάνουμε στο βασικό θέμα συζήτησης των τελευταίων ημερών, την Απεργία των εργαζομένων του Μετρό. Από την πρώτη στιγμή, τα γραφεία τύπου της Νέας Δημοκρατίας καθώς και οι βουλευτές τις Κυβέρνησης, ξαμολήθηκαν σε έναν τεράστιο αγώνα δρόμου δια του τύπου και των τηλεοράσεων, να πείσουν την Ελληνική κοινωνία για δύο βασικά πράγματα. Πρώτα- πρώτα για το πόσο παράνομη, καταχρηστική και αντικοινωνική, είναι η απεργία στο Μετρό, και σε δεύτερη μοίρα να « αναδειχτεί» η παράνομη και καταχρηστική δράση των εργαζομένων ή των συνδικαλιστών του Μετρό. Έτσι και σε συνεργασία με τους δημοσιογράφους – αυτούς, τους 15- 20 τηλεκήρυκες που τρώμε στη μούρη καθημερινά- παρουσίασαν μια σειρά από ψευδή στοιχεία, ως αναφορά τα εισοδήματα, αλλά και την πρόσληψη των εργαζομένων στο Μετρό. Όλη μέρα βλέπουμε κάρτες, με τα δήθεν εισοδήματα των απεργών, τα οποία ξεπερνούν τα 4000 ευρώ. Επίσης μιλούν για την ατελείωτη ταλαιπωρία που προκαλεί αυτή η απεργία, στους Αθηναίους πολίτες, καθώς οι απεργοί δεν σέβονται το ιερό δικαίωμα της δημόσιας συγκοινωνίας.

Μετά λοιπόν την αδιάλλακτη στάση των απεργών και αφότου το κλίμα ενάντια στην απεργία καλλιεργήθηκε μέχρι αηδίας, τα ΜΑΤ, με εντολή Σαμαρά, κατέστειλαν την κινητοποίηση των απεργών, οι οποίοι σύμφωνα με την Κυβέρνηση δεν σεβάστηκαν τις διάφορες δικαστικές αποφάσεις, περί παράνομης απεργίας, άρα κινούνται στην παρανομία. Η αλήθεια όμως, όπως πάντα είναι πολύ διαφορετική. Αυτοί οι οποίοι δεν σεβάστηκαν το δημόσιο αγαθό της συγκοινωνίας, που ταλαιπωρούν την Ελληνική κοινωνία και παραβίασαν τους νόμους και το Σύνταγμα, είναι οι ίδιοι οι καταγγέλλοντες, αυτοί οι μνημονιακοί καταστροφείς, οι οποίοι έκοψαν τα δρομολόγια, αύξησαν τα εισιτήρια, έκοψαν τους μισθούς σε επιβάτες και εργαζόμενους, υπεξαίρεσαν χρήματα και συμμετείχαν σε αδιαφανείς ενέργειες πάνω στα ζητήματα της συγκοινωνίας.

Όσον αφορά τους γελοίους δημοσιογράφους, που ο όποιος υβριστικός χαρακτηρισμός εις βάρος τους, πλέον ακούγεται ελαφρύς, καλά θα κάνουν να πάψουν να κουνάνε το δάκτυλο περί διαφάνειας και νόμου, διότι και τα εκκαθαριστικά τους ( τα οποία ξεπερνούν, στην πλειοψηφία τα 100,000 ευρώ) και οι σχέσεις τους με πολιτικούς, κόμματα και επιχειρηματίες δεν είναι καθόλου νόμιμες και διαφανείς. Ας σταματήσουν να κοροϊδεύουν μια κοινωνία που οδηγείτε στη συντριβή, γιατί αν… λέω αν, πάει κάτι στραβά στα σχέδια τους, τότε θα βρεθούν πολύ σύντομα αυτοί οι ίδιοι μπροστά στο έλεος αυτού του λαού που εξαπατούν.

Με έναυσμα το αντιφασιστικό- αντιρατσιστικό συλλαλητήριο της 19/1 στο Σύνταγμα και την κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων στο Μετρό αλλά και τους υπόλοιπους κλάδους, προχωράμε. Για να διώξουμε μια και καλή τα φίδια που κάθισαν στο σβέρκο μας. Μη φοβηθούμε την καταστολή τους ούτε τα ψέματα τους. Δεν είναι οι αγωνιζόμενοι συνδικαλιστές και οι εργάτες κράτος εν κράτει, ούτε τα Εξάρχεια είναι κράτος εν κράτει, ούτε τα πανεπιστήμια είναι κράτος εν κράτει. Είναι οι μικρές αλλά ζωντανές σπίθες που παλεύουν να ανάψουν την μεγάλη φωτιά και δεν θα την σβήσουν όλοι οι νόμοι, τα δικαστήρια, η αστυνομία, τα ΕΚΑΜ και οι μπράβοι τους οι Χρυσαυγίτες.