Όλες οι μεγάλες θεωρίες, προκύπτουν είτε από συμπεράσματα που στηρίζονται σε επιμέρους υποθέσεις, είτε από υποθετικές και τολμηρές προτάσεις που επικαλούνται γνωστά συμπεράσματα. Υποθέσεις, συμπεράσματα και το πείραμα ως επιβεβαίωση τους, ταυτίζονται σ’ ένα αγώνα
επέκτασης και διεύρυνσης της γνώσης και της νόησής μας ή της επιστήμης. Οι καινούργιες θεωρίες που επικρατούν, αρνούνται όλα τα προηγούμενα συμπεράσματα, τις υποθέσεις αλλά και τις θεωρίες και τα υπερβαίνουν σε ένα ευρύτερο πεδίο της επιστήμης ή συγγενών επιστημών.
Ένας από τους μεγαλύτερους μύθους και αυταπάτες, είναι ότι οι φυσικές επιστήμες και τα μαθηματικά προσπαθούν να γνωρίσουν έναν αντικειμενικό και ανεξάρτητο από εμάς κόσμο.
Τα πειράματα ή τα όργανα που χρησιμοποιούμε, σαν τελικό κριτή της αλήθειας των θεωριών μας, επιλέγονται σαν τα πλέον κατάλληλα μέσα της αντικειμενικότητάς μας.
Η φύση και ο κόσμος που μελετάμε και οι μέθοδοι που τα παρατηρούμε δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο τρόπος που σκεφτόμαστε. Όσες φιλότιμες προσπάθειες και αν κάνουμε, όσες προφυλάξεις κι αν παίρνουμε, όσο κι αν φωνάζουμε για την ουδετερότητά μας, τόσο πιο πολύ επιβεβαιώνουμε το δικό μας περιορισμένο τρόπο κατανόησης.
Το λεγόμενο «αντικειμενικό πείραμα» δεν επιλύει διαφορές επιλεγμένων υποθέσεών μας για κάποιο παρατηρούμενο συμβάν, αλλά επιλύει διαφορές στο τρόπο κατανόησης του ίδιου μας του εαυτού, διαφορές στην οργάνωση του πειράματος, διαφορές στις επιλογές των οργάνων, της θέσης μας ως προς το όργανο ή το αντικείμενο.
Παρατηρώντας τη πιο απίστευτη λεπτομέρεια στο κοντινό ή μακρινό περιβάλλον μας, προσπαθούμε να διευρύνουμε τα όρια της νόησης μας με διακριτό, δηλαδή οριζόμενο τρόπο. Στην ουσία διευρύνουμε την κατανόηση του εαυτού μας. Διεύρυνση της σκέψης μας σημαίνει ενσωμάτωση θεωριών συμβατών με τον τρόπο σκέψης μας και όχι αυτών που την αποδιοργανώνουν. Επαναστατικές θεωρίες χαρακτηρίζονται, όχι εκείνες που καταστρέφουν ένα πεδίο σκέψης αλλά αυτές που το ανατρέπουν, που το κατανοούν και το υπερβαίνουν, αυτές τελικά που το απαλλάσσουν από αυταπάτες και προλήψεις και του δίνουν καινούρια ώθηση και ενδιαφέρον.
1) Το εργο της επιστημης ειναι να προσεγγισει πλευρες της αντικειμενικης πραγματικοτητας. 2) Σε ποιον βαθμο αυτη ειναι προσπελασιμη ειναι ενα ερωτημα χωρις απαντηση, με την εννοια οτι ειναι μεταφυσικο ψευδοερωτημα. 3) Εμπειρικες αποδειξεις οτι η αντικειμενικη πραγματικοτητα, δηλαδη ολο εκεινο που βρισκεται εξω απο το μυαλο του καθενος υπαρχει, ειναι αφθονες. Για παραδειγμα, ενα ερωτημα προς τους γονεις του καθενος αναφορικα με την υπαρξη του κατα την περιοδο πριν τη γεννηση του μπορει να αρκει ωστε να αποφυγουμε πιο εξεζητημενα παραδειγματα. 4) Το να χρησιμοποιειται το "εμεις" οσον αφορα τις προσπαθειες της κατανοησης της φυσης ειναι παρπλανητικο. Δεν ειναι το "εγω" 'η το "εσυ" του σημερα που αναρωτιεται περι των φυσικων και συμπεραινω-νεις οτι δεν υπαρχει τιποτα αλλο παρα οι ιδεες μου-σου. (Ο Καρτεσιος εζησε δημιουργικα για τη φιλοσοφια στην εποχη του πριν απο τεσσερις αιωνες αλλα εχει ξεπεραστει.) Το "εμεις" ειναι ο αντικειμενικος τροπος με τον οποιον προσεγγιζουμε τα φυσικα φαινομενα. Δεν εξαρταται απο τη "διαθεση", την αισιοδοξια ή την απαισιοδοξια του καθενος, παρα απο κανονες σκεψης, μεθοδους πειραματισμου, συνθηκες επαληθευσης και διαψευσης που εχουν διαμορφωθει και διαμορφωνονται εμπειρικα, καθε τοσο γινονται συνεκτικα σωματα θεωριας τα οποια δεν ανατρεπονται ουτε διαλυονται παρα μονον ξεπερνιουνται δημιουργικα. Το οτι ειναι ο συλλογικος και διαχρονικος ανθρωπινος νους που παραγει τη "θεωρια και το πειραμα" δεν σημαινει οτι προκειται για υποκειμενισμο. Το αντιθετο ακριβως. Η λειτουργια του διακοπτη του ηλεκτρικου κατα βουληση ειναι αποτελεσμα της ερευνας σε πλευρες της αντικειμενικης πραγματικοτητας που επετευχθη περαν απο καθε τετριμμενη αισθησιακη ή νοησιακη "προσωπικη" ικανοτητα.
ΑπάντησηΔιαγραφή