Home » , » ψάχνεις καθόλου για ζωή;

ψάχνεις καθόλου για ζωή;



Δεν το φανταζόμουν πως μπορεί η δικιά σου ανεργία να προκαλεί τέτοια αμηχανία στους
 άλλους. Ντρέπονται που ρώτησαν πως πάει η δουλειά λες και έγινε κάτι που το ξαναθύμισες.
Λες και το ξέχασα. Μετά πάντα ακολουθεί  η ίδια ερώτηση ‘και; ψάχνεις καθόλου για δουλειά;’ Η αποθέωση είναι η έκφραση που παίρνει αυτός που ρωτά, όταν του απαντήσεις όχι δεν ψάχνω.  Μια έκφραση μεταξύ λύπης, συμπόνιας και ερωτηματικού. Κάτι ανάμεσα από το ‘που να ψάξεις και συ’ με το ‘δε μπορείς να μείνεις έτσι’. Σκέφτομαι πως στην ανεργία και το θάνατο οι
άνθρωποι δε ξέρουν τι να πουν και πετάνε κάτι στερεοτυπικά χωρίς να λαμβάνουν υπόψη
εσένα που τα λες.

Γράφει η Mpanana



Ακολουθούν συμβουλές που επίσης δεν  έχουν σχέση με σένα, ακόμα και αν σε ξέρουν λίγο περισσότερο.  Ο καθένας με το δικό του άγχος, τη δικιά του γνώμη, το δικό του φόβο. Μη μείνεις άνεργος, τους πρώτους μήνες εμφανίζονται ευκαιρίες μετά σε ξεχνάνε και τέτοια πολλά. Ένα άγχος μη πάθεις λέει κατάθλιψη. Πώς να εξηγήσεις πως κατάθλιψη θα πάθαινες αν έμενες λίγο ακόμα εκβιαστικά σε ένα περιβάλλον που είχες αρχίσει να σιχαίνεσαι. Κατάθλιψη θα πάθαινα αν έπρεπε ακόμα να μπαίνω στο μετρό κάθε πρωί και να πηγαίνω εκεί. Όταν κάτι έχει σαπίσει είναι σχεδόν λυτρωτικό να το πετάς. Είναι σχεδόν λυτρωτικό ακόμα και να στο παίρνουν με το ζόρι να στο πετάξουν άλλοι. Όπως και να χει το ξεφορτώθηκες.
Υπό προϋποθέσεις, η ανεργία, δεν είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί.
Αν δεν έχεις δάνεια, νοίκια, χρέη ή παιδιά, η ανεργία μπορεί και να είναι ευκαιρία για αλλαγή. Η Φου μου, βάζει παξιμάδια σε σακούλες για τέσσερις ώρες κάθε μέρα, σε ένα νησί. Πρόσφατα είπε πως αυτή είναι η πιο έντιμη δουλειά που έχει κάνει ποτέ .

Αντέχουμε να εξευτελίζουμε τα θέλω μας, τα όνειρα μας, ολόκληρες τις ζωές μας αλλά δεν αντέχουμε να κάνουμε μια αλλαγή. Αντέχουμε να κάνουμε δουλειές που δε θέλουμε, να συνεργαζόμαστε με ανθρώπους που ούτε γεια δε θα λέγαμε, αντέχουμε να καταπίνουμε τον εκνευρισμό μας για εκείνο και το άλλο , αντέχουμε τον εκβιασμό και φοβόμαστε όταν μας βγάζουν από το πλαίσιο που μας έβαλαν.
Ψάχνω να βρω μέσα από τις συμβουλές που συνήθως μου δίνουν, αν υπάρχει ένας άνθρωπος που εξευτελίστηκε, αν κάποτε υπήρχε ένα θέλω που πνίγηκε πριν καν εκφραστεί και βλέπω μόνο φόβο. Φοβόμαστε την ελευθερία της μέρας μας, του χρόνου μας. Φοβόμαστε τους ίδιους μας τους εαυτούς γαμώτη. Αν για λίγο έχεις υπάρξει σε ένα γραφείο που κάνεις refreshτις ανοιχτές σελίδες στα socialmedia, αν τις Κυριακές το βράδυ σε πιάνει η ψυχή σου που ξεκινάει ακόμα μια εβδομάδα εκεί, αν οι Δευτέρες θυμίζουν κηδεία και οι Τρίτες μνημόσυνο, αν έχεις βγει από το γραφείο του αφεντικού λέγοντας άντε γαμησου μωρή, αν έχεις ζωγραφίσει γραμμές και λουλουδάκια σε meetingsπου συζητάτε τα αυτονόητα, σαν οι ώρες να μην είναι πολύτιμες, τότε ξέρεις τι λέω.

Όπως και να το κάνουν, όπως και να το κάνουμε τέλος πάντων, δε μπορεί όλα αυτά να είναι χειρότερα από το να ξυπνάς χωρίς ξυπνητήρι και να μπορείς να συζητάς στις 11 μιας οποιαδήποτε μέρας να πας για καφέ στον ήλιο. Καταλαβαίνω τώρα πως στις διακοπές δεν προλαβαίνουμε να καταλάβουμε  πόσο εξαρτημένοι είμαστε από το επαγγελματικό μας πλαίσιο. Πόσο εξαρτητικά υπομένουμε.

Λέω να φτιάξουμε ένα δίκτυο απεξάρτησης από τις βαρετές μας ζωές. Να βρισκόμαστε μια φορά την εβδομάδα και να μοιραζόμαστε όλες αυτές τις ιστορίες από τα κλιματιζόμενα γραφεία που νιώσαμε σκουπίδι. Να μιλάμε για τα όνειρα μας, να λέμε μεταξύ μας πόσο καλοί είμαστε στη μαγειρική, τη ζωγραφική, πόσο μας αρέσει να τριγυρνάμε στο κέντρο και να εφεύρουμε τρόπους να ζούμε από αυτά. Να θυμηθούμε πως είναι να είμαστε ελεύθεροι  και ωραίοι άνθρωποι, γεμάτοι ταλέντα και ιδιομορφίες. Να κάνουμε αγκαλιές, να κοιταζόμαστε στα μάτια, να λέμε αλήθειες και να γελάμε με τα ψέματα. Να φτιάξουμε τις ζωές μας υπηρετώντας μόνο τους εαυτούς μας. Θα είμαστε καλύτερα.


* το άρθρο γράφηκε για το τεύχος 23 του περιοδικού babushka


Share this article :

3 σχόλια:

  1. Ενδιαφερουσα σκεψη, αλλα τωρα μιλαμε προφανως για καποιον που εχει λυσει το προβλημα επιβιωσής του οπότε εχει στρωμένες τις ιδανικές συνθήκες για να μπορει ν απολαμβανει τον καφε και τον υπνο του καθημερινά. Γιατι αν πχ εγω αφησω τη δουλεια μου που με καταπιεζει γιατι ξυπνάω (οπως και καθε δουλεια σχεδον, αλλιως θα ηταν διασκεδαση και οχι δουλειά), τοτε δε θα μπορω να χαρω τη ζωή γιατι δε θα εχω που να μεινω και τι να φάω. Και σαν αστεγος που δεν εχεις ουτε τα βασικά ειναι δυσκολο να νιωσεις απολαυση. Επομενως λοιπον, αν εσυ δε δουλευεις για τα βασικα αλλα για την πολυτελεια σου, τοτε εισαι τυχερος και ναι, μπορεις να κατσεις και να σκεφτεις τι θες να κανεις και να μην παθεις και καταθλιψη. Οι υπολοιποι θ αρκεστουμε στο να δουλευουμε 5 μερες για να μπορουμε να χαρουμε 5 πραγματα που δε θα ειχαμε αλλιως. Και το ν' αποκτας λιγα πραγματα απο τον κοπο σου πιστεψε με, καμια φορα ειναι μεγαλη απολαυση! Συνηθως τα χαιρεσαι παραπάνω απ' οταν τα χεις ετοιμα. Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όπως είπα και στο Lifo όπου το πρωτοδιάβασα είναι ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό...τι πρέπει και γιατί; Και επιτέλους επειδή να βλέπω σχόλια με την ανεργία και δεν προχωρά η σκέψη ένα βήμα παραπέρα...η ανεργία που καταγράφεται στο κείμενο είναι η αφορμή..Το νόημα είναι ο συμβιβασμός στη μιζέρια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

 
Support : Creating Website | Johny Template | Mas Template
Proudly powered by Blogger
Copyleft 2013 Η αναπαραγωγή - αναδημοσίευση τμήματος ή ολόκληρης ανάρτησης όχι μόνο επιτρέπεται αλλά και ενθαρρύνεται. Με την καλόπιστη και ρητή αναφορά της πηγής.. BABUSHKA
Template Design by Creating Website Published by Mas Template